Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα

Δάκρυα γέμισε τα μάτια των Ελλήνων που έχουν ακόμη αισθήματα ανθρωπιάς αυτός ο εφιαλτικός Δεκέμβρης του 2008. Με τραγικό τρόπο ανέδειξε δύο μορφές - σύμβολα της Ελλάδας που μας πληγώνει και μας κάνει να ντρεπόμαστε γι αυτή. Δύο σύμβολα - θύματα. Το ένα είναι ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος που έπεσε νεκρός από τη σφαίρα του αμετανόητου φονιά - αστυνομικού και είναι πια το σύμβολο της Ελλάδας που στραγγαλίζει τα όνειρα των παιδιών της.

Το άλλο είναι η 44χρονη Κωνσταντίνα Κούνεβα, η συνδικαλίστρια καθαρίστρια από τη Βουλγαρία, που τα μεσάνυχτα της 22 προς 23 Δεκεμβρίου πληρωμένοι δολοφόνοι της έριξαν βιτριόλι στα μάτια και μέσα στο στόμα, γιατί διεκδικούσε για τον εαυτό της και τις συναδέλφους της τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα! Σύμβολο μιας Ελλάδας που στραγγαλίζει τους μετανάστες.

Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα είναι... τα «πρόσωπα της χρονιάς» της Ελλάδας του 2008. Μοιάζουν με ήρωες αρχαίας τραγωδίας. Ο Αλέξης είναι νεκρός. Η Κωνσταντίνα είναι οριστικά τυφλή από το ένα μάτι, από το άλλο τυφλή με ελπίδες αποκατάστασης, με τη φωνή σβησμένη από το βιτριόλι που τα ανθρωπόμορφα κτήνη της έριξαν μέσα στο στόμα για να βεβαιωθούν ότι θα πεθάνει και δεν θα ξαναπεί έτσι λόγια ενοχλητικά για τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα μάς υπενθυμίζουν ότι η κοινωνική βία, κρατική και ιδιωτική, γίνεται όλο και πιο απειλητική. Ο αστυνομικός, όργανο του κράτους, δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα παιδί για να δείξει τον «τσαμπουκά» του.

Οι δολοφόνοι, όργανα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τύφλωσαν και παραμόρφωσαν για πάντα μια καθαρίστρια για να δώσουν σε όλους αυτούς που δουλεύουν στα πιο χαμηλά σκαλοπάτια να καταλάβουν μία και καλή ότι δεν έχουν κανένα εργατικό δικαίωμα.

Μήπως τα ίδια δεν συνέβαιναν πάνω - κάτω και στις ΗΠΑ στο απόγειο της κρίσης του 1930, όταν οι συμμορίες του Αλ Καπόνε και των ομοίων του διέλυαν απεργίες, χτυπούσαν συνδικαλιστές, δολοφονούσαν πρωτοπόρους εργάτες;

Αν δεν αναστατωθεί, αν δεν ξεσηκωθεί, αν δεν παρέμβει δυναμικά το σύνολο των Ελλήνων που διαφωνεί με αυτές τις μεθόδους, σύντομα δεν θα είναι μόνο οι καθαρίστριες που προέρχονται από ξένες χώρες τα θύματα εγκληματικών πράξεων δολοφόνων πληρωμένων από ασυνείδητους εργοδότες.

Δεν θα είναι μόνο τα παιδιά που πίνουν καφέ στα Εξάρχεια θύματα των όπλων αποχαλινωμένων αστυνομικών. Ο καθένας από εμάς που διεκδικεί όχι μόνο βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας, αλλά ακόμη και αυτά που έχουν ήδη αναγνωριστεί επί δεκαετίες ως κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, θα κινδυνεύει να βρεθεί στη θέση της Κωνσταντίνας και του Αλέξη.

Υπάρχει ένας μεγάλος ηθικός αυτουργός σε αυτή την υπόθεση: είναι το ίδιο το κράτος και οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις του.

Το κράτος που σε μια νύχτα βρήκε 28 δισεκατομμύρια ευρώ για να τα χαρίσει στους απατεώνες τραπεζίτες, είναι το ίδιο κράτος που διαπίστωσε ότι είναι «πολύ ακριβό» να απασχολεί ως μόνιμο προσωπικό καθαρίστριες και ανέθεσε τη δουλειά του καθαρισμού σε υπεργολάβους! Με δεδομένο όμως πως αυτές οι γυναίκες έτσι κι αλλιώς αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς, πώς αλλιώς θα «έβγαιναν» αυτοί οι υπεργολάβοι παρά μόνο παραβιάζοντας και καταπατώντας τους στοιχειώδεις κανόνες της εργατικής νομοθεσίας;

Αυτό και έκαναν φυσικά. Ατομα με συμπεριφορά εργοδοτικού υποκόσμου ψαρεύουν εργάτριες στα θολά νερά της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, δεν ανέχονται συνδικαλιστική οργάνωση των εργατών - δούλων τους και μετατρέπονται σε αποστόλους του εργασιακού Μεσαίωνα του 21ου αιώνα.

ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
Το κράτος είναι συνένοχος

Από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα, μέσα σε οκτώ μόλις μήνες, οι ΗΣΑΠ αύξησαν το βασικό τους εισιτήριο κατά 43% - από 70 λεπτά σε 1 ευρώ. Καθαρίστριες όμως δεν θέλει να απασχολήσει ο ίδιος. Αναθέτει τον καθαρισμό σε υπεργολαβίες που προωθούν μεσαιωνικού τύπου εργασιακές σχέσεις. Το ίδιο κάνουν όλες οι κρατικές υπηρεσίες και επιχειρήσεις. Πεινασμένοι και ανυπεράσπιστοι μετανάστες υπάρχουν αμέτρητοι - ιδίως μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας κάνουν τα στραβά μάτια, αφήνοντας ασύδοτους τους γκάνγκστερ της «νέας οικονομίας». Το κράτος νομοθετεί αφήνοντας συνειδητά παράθυρα για «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις - δηλαδή παραβίαση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Επειτα θα ψάχνουν μήπως κάποιος μετανάστης φόρεσε κουκούλα...
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ στο Εθνος