Το τίμημα

Η περαιωθείσα το βράδυ της περασμένης Κυριακής συζήτηση στη Βουλή επί του νέου προϋπολογισμού υπήρξε επιβεβαιωτική του ελληνικού πολιτικού προβλήματος.

Οι συνθήκες, διεθνείς και εγχώριες, το οικονομικό περιβάλλον, οι αγωνίες των πολιτών, η κοινωνική αναταραχή, οι νεανικές αμφισβητήσεις, αλλά και οι καταγραφόμενες μετατοπίσεις του εκλογικού σώματος προσφέρονταν, αν όχι για μεγάλη πολιτική, τουλάχιστον για ενορατικές αναζητήσεις.

Ωστόσο, κατά γενική ομολογία, το...πολιτικό αποτέλεσμα της κορυφαίας κοινοβουλευτικής διαδικασίας υπήρξε αποκαρδιωτικό. Απόλυτα στρεβλωτικός ο κ. πρωθυπουργός ανέδειξε σε μείζον θέμα τις συνεντεύξεις του κ. Παπανδρέου σε διεθνή ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να μεταφέρει στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ την ευθύνη για την κακή εικόνα της χώρας. Λες και δεν είναι οι πράξεις και οι παραλείψεις του ιδίου και των υπουργών του που έχουν κλονίσει τη θέση της χώρας στον κόσμο. Το ίδιο στρεβλωτικός και με την κρίση. Από συμμέτοχος τιμητής.

Ωσάν να μην ετρώθη το ιδεολόγημά του, να μην κατερρίφθη το δόγμα του, να μην ηττήθηκε το στρατήγημά του. Αντί έστω μιας συγγνώμης για τις επιλογές, για την παράδοση των πάντων σε δυνάμεις που δεν νοιάζονται για τον τόπο, φωνές και θεατρικές εκρήξεις. Ουδεμία αυτοκριτική για το κουρελιασμένο σύστημα, καμία αναφορά για την ανασύσταση και την ανασυγκρότησή του. Αλλά και ο κ. Παπανδρέου, παρ΄ ότι είχε το πεδίο ελεύθερο για την ανάδειξη των νέων ιδεών που θα ορίσουν την καινούργια οικονομία, απέφυγε τις πολλές αμφισβητήσεις.

Ακολούθησε τον κ. Καραμανλή σε μια αντιπαράθεση ανούσια.

Και ο κ. Αλαβάνος, που τούτο τον καιρό αντιμετωπίζεται ως σάκος του μποξ, παρασύρθηκε σε αντιπαράθεση εντυπώσεων.

Από εκεί και πέρα η κυρία Παπαρήγα επιβεβαίωσε ότι το ΚΚΕ αποτελεί την πιο συντηρητική πολιτική δύναμη της χώρας, ότι εξελίσσεται από κόμμα επαναστατημένων εργατών σε κόμμα φοβισμένων μικροαστών, που θέλουν ασφάλεια και τάξη.

Δείχνει το ΚΚΕ να ακολουθεί το αδελφό γαλλικό κόμμα του Ζορζ Μαρσέ, που είδε τους ψηφοφόρους του να μεταναστεύουν μαζικά, γοητευμένοι από τον ξενοφοβικό λαϊκισμό του Ζαν Μαρί Λεπέν. Δεν το καταλαβαίνουν, αλλά οι ορθόδοξοι κομμουνιστές παίζουν τελευταίως στο γήπεδο του κ. Καρατζαφέρη. Με τη διαφορά ότι εκείνος δεν έχει αναστολές να ζητήσει ακόμη και τη σύσταση ειδικών δικαστηρίων για τους νέους που πετάνε πέτρες.

Με άλλα λόγια, η συζήτηση ξεστράτισε. Το Κοινοβούλιο έκρυψε τη συστημική κρίση, δεν μίλησε γι΄ αυτήν. Κάπως έτσι όμως η πολιτική μεταφέρεται σκληρή και άναρχη στους δρόμους, όπου δεν χωρούν ευγένειες και καλοί τρόποι. Είναι αυτό το τίμημα της μη αποκάλυψης του προβλήματος της χώρας.
Ας το γνωρίζουν όσοι απαιτούν καταστολή εδώ και τώρα.
Αντώνης Καρακούσης στο Βήμα