Εξέγερση

Πίσω από την εξέγερση των τελευταίων 24ώρων κρύβεται η πραγματικότητα της οικονομικής εξαθλίωσης και της κοινωνικής ανέχειας.

Αφορμή υπήρξε η εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Η λαϊκή οργή της κοινωνίας για την δολοφονία του μαθητή από τον ειδικό φρουρό σε συνδυασμό με την λαϊκή αγανάκτηση για την οικονομική κρίση και την εξαθλίωση των μεσαίων και χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων μετουσιώθηκαν σε εξέγερση.

Την ίδια στιγμή υπάρχει κρίση όσον αφορά στην λειτουργία του κράτους. Η κυβέρνηση εξ’ άλλου έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό, αλλά νωρίτερα είχε φροντίσει να διαλύσει και το κράτος.

Η μία όψη, και η σοβαρότερη, είναι η δολοφονία του 16χρονου από τον ειδικό φρουρό. Η άλλη είναι οι εικόνες της ανεξέλεγκτης βίας ακόμη και σε φτωχογειτονιές και όχι στην Κηφισιά ή στην Εκάλη.

Ας πάρουμε, όμως, τα...
πράγματα από την αρχή.

Η έννοια
«Η εξέγερση, διακρίνεται πρώτα από όλα από μία κραυγή. Ο τόνος της είναι εκείνος του ενθουσιασμού και της έξαψης. Τα λόγια της είναι εκείνα της αγανάκτησης και της άρνησης, μερικές φορές και της ρήξης. Από την απλή ανυπακοή ως την φλογερή διαμαρτυρία εμπνέει όλες τις μορφές ανυποταξίας, μέχρι και τα ξεσπάσματα την στάση ή την επανάσταση». Αυτό είναι ένα μέρος της ανάλυσης για την εξέγερση, όπως την διατύπωσε πριν από χρόνια ο Γάλλος φιλόσοφος Ντομινίκ Λεκούρ. Το νόημα των παραπάνω λέξεων συμπυκνώνει και αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τις εικόνες της εξέγερσης σε ολόκληρη τη χώρα.

Το ζήτημα είναι βαθύτατα πολιτικό. Το 2001 για παράδειγμα η "ισχυρότατη" οικονομία της Αργεντινής είχε καταρρεύσει και σε λίγα 24ωρα το σύστημα υπό το βάρος της εξέγερσης έδειξε ότι είναι εξαιρετικά εύθραυστο. Ένα λοιπόν το κρατούμενο.
Το 2005 στην Γαλλία ο θάνατος ενός νεαρού μετανάστη μετά από την καταδίωξή του από τους αστυνομικούς, αποτέλεσε την αφορμή οι άθλιοι των προαστίων των Παρισίων να αντιδράσουν βίαια απέναντι στο κράτος.

Σήμερα τον Δεκέμβρη του 2008, οι πολίτες αυτής της χώρας, της Ελλάδας διαδηλώνουν απέναντι στην βία της ΕΛ.ΑΣ. και με την εξέγερση εκδηλώνουν την αντίδραση απέναντι στην πραγματική οικονομική κρίση, στους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Το γράψαμε: αφορμή είναι ο απροκάλυπτος τραμπουκισμός των οργάνων «της τάξης» απέναντι σε έναν 15χρονο μαθητή, που οδήγησε στον θάνατό του. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε.

Ποιος δεν θυμάται άραγε τον Βύρωνα Πολύδωρα να χαρακτηρίζει «πραίτορες της πόλης» τους σιδερογροθιές φέροντες αστυνομικούς.

Ποιος δεν θυμάται, άραγε, τον Βύρωνα Πολύδωρα να υποδεικνύει ως ένοχο του ξυλοδαρμού ενός αθώου Κύπριου φοιτητή μία ζαρντινιέρα.

Ποιος δεν θυμάται ότι τα τελευταία χρόνια τα αστυνομικά τμήμα εξελίχθηκαν σε κολαστήρια για έλληνες και αλλοδαπούς πολίτες.

Ποιος εξέθρεψε άραγε αυτές τις συμπεριφορές; Μα η ίδια η πολιτική ηγεσία, που όταν η μισή Ελλάδα καιγόταν απέδιδε τις ευθύνες στον «στρατηγό άνεμο». Οι νεκροί τότε ήταν πάνω από 60. Οι ανεύθυνες πολιτικές ηγεσίες οπλίζουν το χέρι των πνευματικά ανεπαρκών.

Η εξέγερση
Η αστυνομία, εν μέσω οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, είναι το κόκκινο πανί για ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Οι κυβερνητικές επιλογές των τελευταίων ετών, δεν στάθηκαν ικανές ούτε καν να ενεργοποιήσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Τελικά η ίδια η κυβέρνηση είναι ο στόχος!!!

Όταν η οικονομική κρίση έχει πάψει να είναι προ πολλού λογιστική και εξελίσσεται σε πραγματική, τότε είναι προφανές ότι η κοινωνία δεν παρασύρεται από πολιτικούς καιροσκοπισμούς, ούτε βέβαια από συνωμοσίες σκοτεινών κύκλων που έχουν έτοιμο από καιρό το σχέδιο, προκειμένου, για άλλη μια φορά να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, ολόκληρης σχεδόν της κοινωνίας από τα κυρίαρχα ζητήματα της κυβερνητικής διαφθοράς, στην βία στους δρόμους της πόλης. Η ηθική αυτουργία σε αυτές τις περιπτώσεις επιδέχεται πλήθος ερμηνειών. Κάποιοι, απλά υπολόγιζαν χωρίς την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Το όνομά του έχει προστεθεί ήδη στην διαχρονική συνείδηση ενός λαού, ανεξάρτητα από συγκυρίες. Δίπλα στον Σωτήρη Πέτρουλα, στον Αλέξανδρο Παναγούλη, στον Μιχάλη Καλτεζά, δίπλα στον Νίκο Τεμπονέρα. Τελεία και παύλα. Κάποιοι θα καπηλευτούν τον θάνατο. Είναι αναπόφευκτο. Το κράτος, όμως, δεν πρέπει πια να αφήσει χώρο στο παρακράτος. Και το κράτος δεν επιτρέπεται να αφήσει περιθώρια στο παρακράτος να παραδώσει μία, υποτιθέμενα, ευνομούμενη πολιτεία στο χάος και στην αναρχία.
Η κοινωνία έχει επιδείξει μέχρι σήμερα τεράστια ανοχή στο πλαίσιο της εξαθλίωσης η οποία διογκώνεται για να αντέξει τα αποπροσανατολιστικά παιχνίδια των παρακρατικών μηχανισμών.

Η προπαγάνδα
Αν μέσα στο κλίμα των ημερών, κάποιοι προσπαθήσουν να κάνουν παραλληλισμούς με άλλες καταστάσεις ή με άλλες εποχές και άλλες υποθέσεις που καμία σχέση ή αντιστοιχία δεν έχουν με την υπόθεση του σήμερα, τότε πρέπει να αναλογιστούν ότι υπάρχουν ευθύνες Η αιτιολόγηση (πολύ περισσότερο η δικαιολόγηση) μιας ενέργειας η οποία έχει καταδικαστεί από το κοινό περί δικαίου αίσθημα, από την πολιτική ηγεσία και ενδόμυχα από την ίδια την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. συνιστά απόλυτο κίνδυνο για την κοινωνική συνοχή.
Το κράτος έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορεί να αντιδράσει. Κάποιοι άλλοι, όμως, όπως φαίνεται ,δεν έχουν αντιληφθεί πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση. Δυστυχώς! Παρασύρονται από προσωπικές εμμονές, οι οποίες μπορεί να δημιουργήσουν νέο κύκλο βίας. Με αίσθημα ευθύνης – και μόνο – δεν αναφέρομαι σε όλα όσα δήλωσαν από το βήμα της τηλεόρασης, ούτε, βέβαια, στα πρόσωπά τους. Η χρεοκοπία, προφανώς, τους οδηγεί στις έσχατες επιλογές. Η ιστορία θα τους καταδικάσει, όπως … τους ιδεολογικούς και βιολογικούς προγόνους τους.

Πάντοτε, εξ’ άλλου υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας. Είναι θλιβερό ωστόσο, το γεγονός ότι σε κάποιες υποθέσεις οι ίδιοι έβγαζαν τις ετυμηγορίες περί των «δολοφονιών», πριν από την ετυμηγορία του δικαστηρίου και σήμερα περιμένουν την ετυμηγορία οι ίδιοι για να χαρακτηρίσουν την δολοφονία, ως δολοφονία!!! Άξιος ο μισθός τους!!!


Αξιωματούχος
Αξιωματούχος ξένης πρεσβείας πριν από καιρό, σε κάποια κοινωνική εκδήλωση, με ρωτούσε «πότε εκτιμάς ότι η οικονομική και οικονομική κρίση θα μετουσιωθεί σε βίαιη αντίδραση μεγάλων διαστάσεων». Του είχα απαντήσει τότε «περίπου σε πέντε χρόνια» πριν η χρηματοπιστωτική κρίση, εξελιχθεί σε κραχ των διεθνών χρηματαγορών. Αλλά του είχα επισημάνει με σαφήνεια «εκτός αν υπάρξει κάποιο έκτακτο βίαιο γεγονός το οποίο θα πυροδοτήσει πολύ μεγαλύτερο κύμα βίας από το αναμενόμενο».

Το «έκτακτο γεγονός» έφτασε. Στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, κάποιοι που «αποπέμφθηκαν» είχαν επισημάνει τον κίνδυνο από καιρό!

Εκείνη την εποχή οι «Ρομπέν» των Supermarkets, πραγματοποιούσαν εισβολές στα «πολυκαταστήματα τροφίμων», ενώ στην Θεσσαλονίκη εκατοντάδες έσπευσαν σε συσσίτια. Σήμερα, κάποιοι, κάτοικοι των Εξαρχείων εκσφενδόνιζαν γλάστρες από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών στους αστυνομικούς.

Τόσο καιρό κάποιοι κύκλοι, κάποια συστήματα, κάποιοι κρατικοί λειτουργοί προσπαθούν να πείσουν ότι υφίσταται μία μειοψηφία ταραχοποιών.

Αλήθεια μία μειοψηφία, και μόνο, σήμερα έχει οδηγήσει σε πλήρη παράλυση των κρατικό μηχανισμό, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Κομοτηνή, στα Γιάννενα, στον Βόλο, στο Ηράκλειο, στα Χανιά.

Για να επανέλθουμε, όμως, στο ζήτημα της δολοφονίας του 16χρονου μαθητή, πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν θύλακες μέσα στα σώματα ασφαλείας οι οποίοι είναι επικίνδυνοι για τη δημοκρατική διαδικασία. Υπάρχουν, άλλωστε, παλαιότερες εκθέσεις του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των σταγονιδίων.

Το «Κ-P», αν χρειαστεί θα επανέλθει με έρευνες θα που αποδεικνύουν την ύπαρξη των πολιτικών ευθυνών, την ύπαρξη των θυλάκων και τις ευθύνες των ανεύθυνων διαχειριστών της εξουσίας.
Δημήτρης Μπεκιάρης