Πέρα από τη στρατηγική της έντασης

Τα άκρα ιστορικά επένδυαν στη στρατηγική της έντασης.

Ουσιαστικά τρέφονται από τις συνθήκες και το περιβάλλον της μεγάλης αντίθεσης που συνήθως διαμορφώνει η επικράτησή της.

Σε τέτοιες περιόδους οι δυναμικοί στρατοί συγκεντρώνονται στα άκρα πιέζοντας τους ενδιάμεσους, οι οποίοι συνήθως είτε ουδετεροποιούνται είτε τροφοδοτούν με δυνάμεις τους αντιμαχομένους. Χαρακτηριστική στην πρόσφατη ιστορία υπήρξε η ιταλική περίπτωση. Στα μολυβένια χρόνια ερυθροταξιαρχίτες και φασίστες «έπαιξαν» το χαρτί της έντασης, οι μεν με τα κουμπούρια, οι δε με τις βόμβες στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα εμπορικά κέντρα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους. Στην παρούσα συγκυρία της εγχώριας κοινωνικής αναταραχής πολλές δυνάμεις τείνουν να υιοθετήσουν τη στρατηγική της έντασης.

Ηδη ο κύκλος της... λαϊκής και εθνικιστικής Δεξιάς πιέζει συστηματικά και οργανωμένα απαιτώντας καταστολή εδώ και τώρα. Εφθασαν οι ηγέτες της να ζητούν ειδικά δικαστήρια και εφαρμογή του ιδιώνυμου αδικήματος για τους ταραξίες. Τις τελευταίες ημέρες, συνεπικουρούμενοι από τηλεοπτικά δίκτυα που διεκδικούν εικόνες βίας και αίματος, απαιτούσαν εισβολή στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου επί της οδού Πατησίων, με προφανή σκοπό την ένταση, την ενεργοποίηση των συντηρητικών ανακλαστικών και την πολιτική μετατόπιση στην προνομιακή γι΄ αυτούς ζώνη της σύγκρουσης και της βίας. Και από μέσα οι πατριάρχες του αναρχισμού έχτιζαν τη δική τους στρατηγική της έντασης.

Επέμειναν στη φυλλορροούσα κατάληψη διεκδικώντας την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου ώστε να προκαλέσουν την κινητοποίηση των φοιτητών και τη συγκέντρωση κρίσιμης μάζας, ικανής να συντηρήσει το δικό τους περιβάλλον έντασης, χωρίς το οποίο δεν υπάρχουν.

Ευτυχώς στις προηγούμενες ημέρες του κατευνασμού ούτε οι παραινέσεις της λαϊκο-εθνικιστικής Δεξιάς υιοθετήθηκαν ούτε το κλίμα έντασης που επεδίωκαν οι καταληψίες αναρχικοί πέρασε.

Ο υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος, παρά την εμφανή πίεση, αντιστάθηκε στα κελεύσματα των σκληρών, απέφυγε μια εισβολή εντυπώσεων στο Πολυτεχνείο, δεν θέλησε να εισπράξει από τις πιθανές εικόνες καταστροφής που θα συγκέντρωνε.

Προσμέτρησε το πιθανό κόστος και ορθώς δεν θέλησε την ένταση χρονιάρες μέρες. Και οι φοιτητές επίσης ορθώς δεν ανταποκρίθηκαν στο κλίμα τεχνητής έντασης της άλλης πλευράς, κατάλαβαν ότι θα συντριβούν αν εμπλακούν στις μυλόπετρες μιας σύγκρουσης χωρίς όρια.

Αψητα και άγουρα τα νέα παιδιά μαθαίνουν τελικώς ότι το παιχνίδι της πολιτικής είναι σύνθετο, ότι οι παράγοντες είναι πολλοί, μη ελεγχόμενοι και όχι απαραιτήτως συμβατοί με την αθώα νεανική έξαψη.

Κάπως έτσι αποσοβήθηκαν τα χειρότερα.

Δυστυχώς η χώρα μας έχει πάμπολλες ιστορικές εμπειρίες από περιόδους μεγάλης έντασης και αντιπαράθεσης.

Δεν χρειάζεται κι άλλες.

Αντώνης Καρακούσης από το Βήμα