Βρυχάται το αιμοσταγές Ισραήλ

Φρίκη και αποτροπιασμός απ άκρη σ' άκρη του πλανήτη: οι αιμοδιψείς Ισραηλινοί σφάζουν πάλι χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας. Ανείπωτος πόνος, οργή χωρίς σύνορα, όρκοι αιώνιου μίσους εναντίον των Ισραηλινών. Δεν έχουν περάσει ούτε δύο εβδομάδες από τότε που ο Ρίτσαρντ Φαλκ, καθηγητής του πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ και ειδικός εισηγητής του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, χαρακτήριζε «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας» τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ και συνέκρινε με τις «ναζιστικές θηριωδίες» τη συμπεριφορά των Ισραηλινών απέναντι στους Παλαιστινίους.

Και τα έγραφε στην έκθεσή του αυτά ο Φαλκ πριν αρχίσει να εκτυλίσσεται η νέα σφαγή των Παλαιστινίων, κατά την οποία οι νεκροί ξεπέρασαν ήδη τους 350 και οι τραυματίες τους 1600. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα έγραφε τώρα.

«Φαίνεται υποχρεωτικό να... ερευνήσει την υπόθεση το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και να προσδιορίσει κατά πόσο θα πρέπει να απαγγελθούν κατηγορίες και να διωχθούν ποινικά για παραβιάσεις του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου οι Ισραηλινοί πολιτικοί ηγέτες και οι στρατιωτικοί διοικητές που είναι υπεύθυνοι για την πολιορκία της Γάζας» υπογραμμίζει στην έκθεσή του ο Ρίτσαρντ Φαλκ.

Τα όσα υποστηρίζει ο εισηγητής του ΟΗΕ έχουν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα για έναν επιπλέον ειδικό λόγο: ο Ρίτσαρντ Φαλκ είναι... Αμερικανοεβραίος, άρα μόνο για προκατάληψη εναντίον των Εβραίων δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει κανείς! Επελέγη δε από τον ΟΗΕ ανάμεσα σε 184 υποψήφιους για τη θέση αυτή.

Η επίθεση του Ισραήλ γίνεται τώρα για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι στις 10 Φεβρουαρίου θα γίνουν βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ και στις δημοσκοπήσεις σαρώνει το ακροδεξιό κόμμα του Βενιαμίν Νετανιάχου, το οποίο βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, τα οποία δύο μήνες μετά την άνοδό τους στην εξουσία έκαναν την εισβολή στον Λίβανο και ηττήθηκαν από τη Χεζμπολάχ, επιχειρούν τώρα μια σφαγή χιλιάδων Παλαιστινίων ενάμιση μήνα πριν από τις εκλογές, με στόχο να ανεβάσουν τα εκλογικά τους ποσοστά στο αιμοδιψές εκλογικό σώμα του Ισραήλ.

Υπ αυτό το πρίσμα, στρατιωτική εισβολή με χερσαίες επιχειρήσεις στη Γάζα δεν θα πραγματοποιήσει το Τελ Αβίβ, για να μην αρχίσουν να καταφθάνουν φέρετρα με νεκρούς Ισραηλινούς στρατιώτες, εκτός πια και αν είναι βέβαιο ότι έχει τόσο αποδιοργανώσει τη στρατιωτική δομή της Χαμάς, ώστε να είναι σίγουρο ότι τα τανκς του θα μπορέσουν να σκοτώσουν μερικές εκατοντάδες ή και χιλιάδες αμάχους ακόμη χωρίς καμία αξιόλογη απώλεια.

Ο δεύτερος λόγος που το Ισραήλ επιτέθηκε στη Γάζα τώρα είναι επειδή η ηγεσία του ήθελε να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα πριν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αναλάβει τα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου. Θέλουν να φέρουν έτσι τον Ομπάμα μπροστά σε μια κατάσταση που θα τον σύρει σε άκριτη συμπαράταξη με τους Ισραηλινούς εγκληματίες, ώστε να συνεχιστεί ντε φάκτο η πολιτική Μπους στο Παλαιστινιακό.

Η αποκαρδιωτική σιωπή του Ομπάμα ενώπιον της σφαγής δείχνει ξεκάθαρα ότι τα γεράκια του Τελ Αβίβ πέτυχαν τον στόχο τους, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Η κατάπτυστη στάση των Αράβων ηγετών, τους οποίους ο Καντάφι δικαίως χαρακτήρισε «υποκείμενα που θα έπρεπε να ντρέπονται για τη δειλή στάση τους», αφήνει άλλωστε εντελώς ανενόχλητο το Ισραήλ να σφάξει όσους Παλαιστίνιους θέλει. Από τις γειτονικές προς το Ισραήλ χώρες άλλωστε η Συρία δεν είναι σε θέση να αναμετρηθεί στρατιωτικά με το Τελ Αβίβ χωρίς να συντριβεί, ενώ τα καθεστώτα της Αιγύπτου και της Ιορδανίας είναι υποτελή προς το Ισραήλ, άρα εξ ορισμού εχθρικά προς τη Χαμάς και προς όλους τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛ ΑΒΙΒΑνδρείκελα στη θέση της Χαμάς

Στόχος της επίθεσης του Ισραήλ είναι μέσω της σφαγής χιλιάδων Παλαιστινίων να ανατραπεί η κυβέρνηση της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία ακόμη είναι πανίσχυρη και να αντικατασταθεί από κυβέρνηση ανδρεικέλων των Ισραηλινών κατακτητών.

Το Τελ Αβίβ ελπίζει έτσι να επαναλάβει την επιτυχία του στη Δυτική Οχθη, όπου, με τις σφαγές των Παλαιστινίων και την πολύμηνη πολιορκία του Αραφάτ, τελικά αναδείχθηκε πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής ο Μαχμούντ Αμπάς, όταν πέθανε ο Αραφάτ.

Ο Αμπάς συνεργάζεται άριστα με τους Ισραηλινούς κατακτητές και τους Αμερικανούς, οι οποίοι ευχαρίστως θα του εκχωρούσαν τη διοίκηση της Λωρίδας της Γάζας.
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ στο Έθνος