Μαφιόζικη οικονομία

Μετά το 1990, όταν άρχισε να ανοίγει και να απελευθερώνεται η οικονομία, ασκήθηκαν πιέσεις για τη διείσδυση ιδιωτών στις ζώνες κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, όπως η καθαριότητα, η ασφάλεια και οι εισπράξεις.

Στις μέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη μεταξύ 1990 και 1993 στήθηκαν οι πρώτες εταιρείες καθαρισμού κτιρίων, δημόσιων και ιδιωτικών, και σχεδόν ταυτόχρονα ανεπτύχθησαν επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ιδιωτικής ασφάλειας (security), όπως και εισπρακτικές εταιρείες προς διευκόλυνση των τραπεζών, των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και άλλων με ανεπτυγμένο πελατολόγιο.

Επρόκειτο για... επιχειρήσεις χαμηλού κόστους, με ανειδίκευτο και υποαμειβόμενο προσωπικό, που ιδρύθηκαν και υποστηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό από πρώην αστυνομικούς, αθλητές, μπράβους, δικαστικούς επιμελητές και γενικώς από πρόσωπα συνδεδεμένα με το κράτος και την πολιτική εξουσία, που ορκίζονταν στην ευελιξία της αγοράς και δεν ικανοποιούσαν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της εργατικής νομοθεσίας.

Ψάρευαν προσωπικό κυρίως από τη μαύρη και ανασφάλιστη αγορά εργασίας, δεν ανέχονταν συνδικαλιστική εκπροσώπηση, δεν αναγνώριζαν συνδικαλιστικά και άλλα δικαιώματα, και με τον καιρό διαμόρφωσαν περιβάλλον εργατικού μεσαίωνα.

Συνέπεσε επίσης η ίδρυσή τους με την κατάρρευση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και το ισχυρό μεταναστευτικό κύμα που κατέκλυσε και τη χώρα μας. Τα εργατικά χέρια ήταν άπειρα και οι εταιρείες της «νέας οικονομίας» ευέλικτες και ασύδοτες, δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες του ιταλικού Νότου.

Τρομοκρατούσαν τις καθαρίστριες, επέβαλλαν καθεστώτα στρατονομίας στους σεκιουριτάδες, παρακολουθούσαν την επικοινωνία των τηλεφωνητών στις εισπρακτικές, πλήρωναν όσο ήθελαν, γενικώς παραβίαζαν με άλλα λόγια βασικά ατομικά δικαιώματα, στο όνομα της ευελιξίας και του δήθεν αποδοτικού έργου.

Σε αυτό το περιβάλλον βρέθηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μια δυναμική γυναίκα από τη Βουλγαρία, που ήλθε στην Αθήνα αναζητώντας εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για εκείνη και τον ασθενή γιο της. Με σπουδές και αίσθηση δικαιωμάτων, έγινε, εκ των συνθηκών, καθαρίστρια. Απαρχής υπήρξε διεκδικητική. Ηθελε να πληρώνεται σύμφωνα με όσα η σύμβαση προέβλεπε, απαιτούσε δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, πρωτοστάτησε στη δημιουργία σωματείου καθαριστριών, κατέφευγε συχνά-πυκνά στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενοχλούσε τους «ξεχωριστούς» εργοδότες της «νέας οικονομίας», δεν αποδεχόταν με λίγα λόγια τις συνθήκες ρατσισμού και σκλαβιάς στην εργασία της.

Για όλα αυτά παραμονή Χριστουγέννων κάποιοι της έστησαν καρτέρι στα Πετράλωνα και την περιέλουσαν με βιτριόλι. Αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στον «Ευαγγελισμό» με το ένα μάτι κατεστραμμένο, το πρόσωπο σημαδεμένο και συνολικά την υγεία της κλονισμένη. Αν όνειρο των εγχώριων φιλελευθέρων ήταν η μετεξέλιξη της κρατικοδίαιτης οικονομίας σε μαφιόζικη, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Την έχουν μπροστά τους εγκληματική, ασύδοτη και κυνική, όπως ήταν στα πρώτα βιομηχανικά χρόνια.
Αντώνης Καρακούσης από το ΒΗΜΑ