Ουκρανία – ΜΜΕ: η αποθέωση της χοντροκομμένης μηντιακής προπαγάνδας

Ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσονται τα γεγονότα στην Ουκρανία κάθε άλλο παρά αισιοδοξία αποπνέει. Όλα τα σενάρια και τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά με εξαίρεση αυτό της άμεσης αποκλιμάκωσης και εξεύρεσης μιας μέσης λύσης που μοιάζει ν’ απομακρύνεται ολοένα περισσότερο.

Αυτό, όμως, που έναν απλό παρατηρητή, πόσο μάλλον κάποιον που παρακολουθεί τις εξελίξεις, τον ανησυχεί, αν δεν τον... εξοργίζει περισσότερο είναι ο τρόπος που το όλο θέμα καλύπτεται από τα περισσότερα μεγάλα ΜΜΕ εκτός και εντός Ελλάδας. Η παρουσίαση πολλές φορές σχεδόν ανεπεξέργαστης της προπαγάνδας της ουκρανικής πρώην αντιπολίτευσης και νυν εξουσίας και των δυνάμεων που την στηρίζουν, ακόμη και αν εμπεριέχει τρανταχτά ψέματα, είναι πρωτοφανής και γεννά πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο, τελικά, που διαχειρίζονται τα μεγάλα αυτά κέντρα ενημέρωσης τις πληροφορίες και το τι τελικά φτάνει στον απλό πολίτη.

Η μεθοδευμένη και οργανωμένη αυτή διαστρέβλωση της πραγματικότητας είχε αρχίσει πριν καν κορυφωθεί η βία. Από την έναρξη των διαμαρτυριών μετά την απόφαση του Βίκτορ Γιανούκοβιτς να απορρίψει την στενότερη συνεργασία με την ΕΕ υπέρ αυτής με την Μόσχα, σχεδόν κανείς δεν ανέφερε από όλους όσους με «μαχητικότητα» κάλυπταν τα γεγονότα και τους όρους της συμφωνίας που πρότεινε η κάθε πλευρά. Το ότι η ΕΕ συνέδεε, ήδη, την παροχή οικονομικής στήριξης στην Ουκρανία, στο πλαίσιο της στενότερης συνεργασίας, με την εφαρμογή προγράμματος «μεταρρυθμίσεων» από το ΔΝΤ (που πλέον δεν υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που να μην γνωρίζει τι σημαίνει αυτό) ήταν κάτι που ευσχήμως διέφευγε από όλους. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα αρκετοί δεν το αναφέρουν καθόλου. Από την άλλη, η Μόσχα προσέφερε τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια και την μειωμένη τιμή στο αέριο (καθώς και στις αλλεπάλληλες αλλαγές του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής των χρωστούμενων στην Ουκρανία από την αγορά φυσικού αερίου). Εννοείται ότι δεν τα προσέφερε από καλοσύνη αλλά για να διασφαλίσει την επιρροή της, τις ευνοϊκότερες συνθήκες για τις δικές της επενδύσεις στη χώρα (που είναι και πολλές) και γενικότερα για να κερδίσει και η ίδια.

Η «άσπιλη» και «διψασμένη για δημοκρατία» αντιπολίτευση

Στη συνέχεια, είχε ενδιαφέρον ότι τα ΜΜΕ μιλούσαν με συγκινησιακή φόρτιση για την αντιπολίτευση, και ιδιαίτερα για τους πολιτικούς της ηγήτορες, «ξεχνώντας» διαρκώς ν’ αναφέρουν περί τίνος πρόκειται τόσο από ιδεολογικής όσο και από ηθικής άποψης. Αναφερόταν ότι η Γιούλια Τιμοσένκο ήταν φυλακισμένη αλλά δεν αναφερόταν ότι αυτό συνέβαινε γιατί κρίθηκε ένοχη για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Ούτε αναφερόταν το ιδιαίτερα «πλούσιο» παρελθόν της σε ίντριγκες, διαφθορά, κόλπα προσωπικού πλουτισμού και κυρίως εξαφάνισης κάθε φωνής διαφωνούντος. Ακόμη και ειδικό στυλίστα είχε προσλάβει η κυρία Τιμοσένκο όταν πρωτοασχολήθηκε με την πολιτική και αναδείχτηκε σε ιέρεια της «πορτοκαλί επανάστασης» των οργανώσεων δικαιωμάτων του κ. Σόρος, των διαφόρων ΜΚΟ και της πλουσιοπάροχης οικονομικής βοήθειας της κυβέρνησης Μπους, για να υιοθετήσει το στυλ με τις κοτσίδες καθώς εκτιμήθηκε ότι παραπέμπει στην ουκρανική παράδοση και γεννά συναισθήματα οικειότητας, αγνότητας και προστασίας! Άσε που κανείς δεν ασχολήθηκε με την αποδεδειγμένη πλέον μεθόδευση της «πορτοκαλί» επανάστασης από συγκεκριμένα κέντρα.

Αυτά, όμως, δεν ήταν χρήσιμες πληροφορίες για τα μεγάλα ΜΜΕ. Δεν ήταν χρήσιμες πληροφορίες ούτε ότι το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών της πλατείας Ανεξαρτησίας προέρχονται από εθνικιστικές ναζιστικές οργανώσεις. Ούτε ότι αυτό ήταν γνωστό τόσο στο Γερμανό πρώην υπουργό Εξωτερικών Γκουίντο Βέστερβελλε, όσο και στην Κάθριν Άστον και στον Αμερικανό Γερουσιαστή ΜακΚέιν (γνωστό εκτελεστή όλης της «βρώμικης δουλειάς» που η επίσημη αμερικανική διπλωματία αποφεύγει) όταν συναντιούνταν με αυτούς τους ανθρώπους. Οι κάμερες των δυτικών ΜΜΕ (και δυστυχώς και αρκετών ελληνικών ) δεν έβλεπαν τα σύμβολα στις σημαίες των διαδηλωτών; Δεν μπορούσαν απλώς να κάνουν μια μικρή αναζήτηση στις πηγές για να δουν το ποιόν τους ; Μήπως δεν είδαν την πορεία με τους πυρσούς ανήμερα την Πρωτοχρονιά στο κέντρο του Κιέβου κατά τα πρότυπα των Ναζί; ‘Ή μήπως δεν γνωρίζουν καθόλου ιστορία για να αντιληφθούν το παρελθόν της δυτικής Ουκρανίας, και το γιατί εκεί τα ακροδεξιά κόμματα έπαιρναν τις περισσότερες ψήφους.

Επίσης, μήπως δεν είχαν ένα χάρτη να συμβουλευτούν όταν καλλιεργούσαν εμφυλιοπολεμικό κλίμα μιλώντας για μαζικές λαϊκές αντιδράσεις και καταλήψεις δημοσίων κτιρίων σε διάφορες περιοχές της χώρας τη στιγμή που, όπως αποδείχτηκε, εκτός από το κέντρο του Κιέβου (ούτε καν τα περίχωρα) και συγκεκριμένες δυτικές επαρχίες, στην υπόλοιπη χώρα η ζωή συνεχιζόταν κανονικά; Δεν τους προξένησε ποτέ απορία το ότι ξένοι διπλωμάτες συναντιόντουσαν με την αντιπολίτευση και την παρότρυναν να συνεχίσει, παρεμβαίνοντας ωμά στο εσωτερικό μιας χώρας, αλλά όταν η Μόσχα επέκρινε τις παρεμβάσεις, παρουσιαζόταν σαν τον «μεγάλο νονό της μαφίας» που εκβιάζει;

Οι «ειρηνικοί» διαδηλωτές και η ανιδιοτελής στήριξη

Όλα αυτά φαίνεται ότι είναι ανάξια σημασίας. Γι' αυτό και δεν τους τράβηξαν την προσοχή ούτε τα τελευταία γεγονότα. Μα κανείς, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν αναρωτήθηκε πώς στο καλό βρέθηκαν τόσοι διαδηλωτές οπλισμένοι με υπερσύγχρονα όπλα; Δηλαδή αυτό είναι κάτι εντελώς καθημερινό και αναμενόμενο; Φαντάζεται κανείς σε μια μεγάλη διαδήλωση πχ στην Ελλάδα να εμφανιστούν ξαφνικά με πλήρη εξοπλισμό οργανωμένες πολυπληθείς ομάδες με αυτόματα και ελεύθερους σκοπευτές; Θα είναι κάτι φυσιολογικό;

Μετά από όλα αυτά που «βγάζουν μάτι», όπως λέει ο λαός, τα υπόλοιπα μοιάζουν αναμενόμενα. Αναμενόμενο το ότι δεν κουνήθηκε φύλλο, ούτε διπλωματικά αλλά ούτε από τα μεγάλα ΜΜΕ, για το προφανέστατο γεγονός ότι υπογράφτηκε με την παρουσία τριών υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ μια συμφωνία που δεν τηρήθηκε ούτε ένα λεπτό από την αντιπολίτευση και μάλιστα υπό την πίεση των όπλων. Αυτή η …μικρή, πλην σημαντική ίσως, παράμετρος που, σε τελική ανάλυση, είναι αρκετή για να αποδοθούν και ευθύνες για τις καταιγιστικές διχαστικές εξελίξεις που ακολούθησαν, παραβλέπεται διαρκώς από όλους. Όπως επίσης, και το ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ, που άλλες φορές «περνούν γενιές δεκατέσσερις» το παραμικρό στραβοπάτημα από υπογεγραμμένη συμφωνία (για να μην μιλήσουμε για τα προληπτικά πλήγματα μήπως και διανοηθεί κάποιος να μην τηρήσει κάτι ), ποίησαν την νήσσα όσον αφορά στην κατάρρευση της συμφωνίας που θεωρητικώς εγγυήθηκαν οι ίδιες, παραβλέπεται επίσης.

Μετά βέβαια, άρχισαν να ηχούν τα τύμπανα του πολέμου και με υποβλητική μουσική στην τηλεόραση και πηχιαίους τίτλους στις εφημερίδες, η «Ρωσία καλλιεργεί κλίμα πολέμου» με τις ασκήσεις στα σύνορα με την Ουκρανία, η «Ρωσία προκαλεί» στρατιωτικά αλλά και γενικότερα επειδή δεν αναγνώρισε την νέα ουκρανική ηγεσία κ.ο.κ. Κοινώς, εντελώς αναίτια η Μόσχα «εκνευρίστηκε» γιατί μια μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία δεν ήθελε «το δικό της» και απειλεί τώρα να επιβάλλει τα συμφέροντά της, ενώ από την άλλη πλευρά οι δυτικές δυνάμεις, εντελώς αφιλοκερδώς και με ανιδιοτελώς, στηρίζουν την εμπέδωση της ειρήνης και της πολιτικής σταθερότητας από βαθιά φιλειρηνικούς διαδηλωτές που «έπεισαν» με το διάλογο να μην τηρηθεί η συμφωνία της περασμένης Παρασκευής και είναι και τόσο βαθύτατα δημοκρατικοί που πριν καν σχηματιστεί κυβέρνηση κατάργησαν τις μειονοτικές γλώσσες, απαγόρευσαν το ΚΚ και προσπάθησαν να διαλύσουν το οποιοδήποτε μνημείο σχετίζεται με την αντιφασιστική νίκη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έλεος πια! Το ότι ο Γιανουκόβιτς ήταν ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα διεφθαρμένου ηγέτη (όπως άλλωστε ήταν και ο Σαντάμ μέχρι που τον ξε-αγάπησαν οι δυτικοί, όπως και ο Μουμπάρακ μέχρι που επίσης τον ξε-αγάπησαν κλπ), το ότι προφανώς η ρωσική ηγεσία εκπροσωπεί και υπερασπίζεται συμφέροντα και το ότι ουδείς θέλει να δει κόσμο να αιματοκυλίζεται, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα την απροκάλυπτη και χοντροκομμένη αυτή προπαγάνδα που σερβίρουν τα περισσότερα ΜΜΕ, αποδεικνύοντας ότι πολύ χοντρό φίλτρο χρειάζεται τελικά η οποιαδήποτε είδηση προβάλλεται από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.

Η προσβολή της νοημοσύνης έχει και όρια...
γράφει ο Μάρκο Πόλο
από το antinews