Δικαιούμαι...

Να γελάω με την ψυχή μου όταν βλέπω τον Βαγγέλα και τους λοιπούς φτωχοσυμπέθερους να προσπαθούν να "επανασυστήσουν" την κεντροαριστερά. Άκου "επανασυστήσουν"! Λες και υπήρξε ποτέ σε τούτον τον τόπο κεντροαριστερά. Εκτός αν εννοούν ως τέτοια την προδικτατορική Ένωση Κέντρου ή το μεταπολιτευτικό ΠαΣοΚ, οπότε δικαιούμαι ως και να ξεκαρδιστώ.

...να μη θεωρώ ως "αριστερά" αυτό που υπόσχεται πως θα με ανακουφίσει αλλά αυτό που επιχειρεί να με ξεσηκώσει. Το "φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα" ισχύει ακόμη και για την αριστερά.

...να μην αγανακτώ τόσο μ' αυτούς που με... κοροϊδεύουν (στο κάτω-κάτω την δουλειά τους κάνουν) όσο μ' εκείνους που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους με το να τους εμπιστεύονται. Κι είναι πολλοί, π' ανάθεμά τους.

...να μένω μακρυά από κάθε ετικέτα και έξω από κάθε λογής μαντρί όπου προσπαθούν να με βάλουν οι πληθυντικοί που χρησιμοποιεί το σύστημα. Δεν κολλάει πάνω μου ούτε το "καταναλώνουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε" ούτε το "πρέπει να κάνουμε θυσίες" ούτε το "μαζί τα φάγαμε". Στον ενικό που χρησιμοποιεί ναρκισσιστικά και κατ' επανάληψη ο πρωθυπουργός, αντιπαραθέτω τον δικό μου ενικό: εγώ δεν υπέγραψα τις αποφάσεις τους, δεν μοιράστηκα τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια οράματα μ' αυτούς και, φυσικά, δεν τα έφαγα μαζί τους.

...να αδιαφορώ για τις εκκλήσεις τους περί καταδίκης τής βίας απ' όπου κι αν προέρχεται. Κούφια λόγια από εκείνους που διατηρούν το προνόμιο της "νόμιμης" καθεστωτικής βίας και που γνωρίζουν πως μόνο με την βία θα πάνε στον αγύριστο. Καλά κάνουν και την φοβούνται.

...να οργίζομαι κάθε φορά που ακούω να γίνεται λόγος για "εθνική ομοψυχία". Όταν εκφραστές αυτού του λόγου είναι ο Άδωνις κι ο Βαγγέλας, το περιεχόμενό του είναι υποταγή.

...να αηδιάζω με τους λογής-λογής ελληναράδες, οι οποίοι πιστεύουν πως για την κακομοιριά τους φταίει ο κάθε φουκαράς μετανάστης, πως για την κατάντια τής παιδείας φταίει η Ρεπούση και πως το τέλος τού κόσμου σηματοδοτείται από την ανέγερση ενός τζαμιού αύριο ή μιας παγόδας μεθαύριο.

...να βλαστημάω με τα τηλεδελτία των ο-θεός-να-τις-κάνει-ειδήσεων, να μουτζώνω με τις εκπομπές "ανατρεπτικού" λόγου, να βρίζω αναλυτές και δημοσιολόγους και γενικά να προσφεύγω στην μουμουέδικια ενημέρωση όχι για να ενημερωθώ αλλά για να εκτονώνομαι.

...να σιχαίνομαι το "καλύτερο πολίτευμα του κόσμου", αυτό που τα πουλημένα τομάρια όλου του κόσμου αποκαλούν "δημοκρατία", επειδή δεν είναι παρά μια πρόστυχη δικτατορία τού κεφαλαίου. Από δαύτη, την δικτατορία των ολίγων, χίλιες φορές προτιμώτερη η δικτατορία των πολλών, των προλετάριων όλης της γης.

...να προτιμώ το μουστάκι τού Σήφη από εκείνο του Αδόλφου, επειδή όλα τα μουστάκια δεν είναι ίδια, ό,τι κι αν λένε οι ευρωοδηγίες.

...να συγκινούμαι από τα χαμένα όνειρα κι όχι από τις "πρωτογενείς" ψευδαισθήσεις.

...να μη με ενημερώνει το λαμπρακαίηκο.

...να μη διασκεδάζω με τις "όλα μαλακίες" του Θέμου τού κομιστή.

...να θεωρώ κάποιους τα απόλυτα τίποτα.

...πάνω απ' όλα, να αδημονώ για το πότε θα 'ρθει εκείνη η ώρα... Η ώρα που θα χρησιμοποιήσω εκείνο το κονσερβοκούτι που χρόνια τώρα σκουριάζει στο πίσω μπαλκόνι.
Δικαίωμά μου ρεεε!!! από το Cogito ergo sum