Τύπος και κάλπες

Κανένα κόμμα, ποτέ, δεν κατέκτησε την εξουσία, δεν σχημάτισε κυβέρνηση, δεν έφθασε καν να διαθέτει τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα χωρίς ισχυρή υποστήριξη από τα Μέσα Ενημέρωσης.

Από το 19ο αιώνα ακόμη, οι πολιτικοί εκείνοι που, διαθέτοντας ισχυρό δίκτυο τοπικών κομματαρχών, απηύθυναν προς «τον ηρωικό λαό της Άνω Παραπεραχώρας» χειρόγραφες επιστολές (τις οποίες, οι εν λόγω κομματάρχες, έμπλεοι υπερηφάνειας και στεντόρεια τη φωνή, ανέγνων στους συμπατριώτες τους), είχαν σαφές πλεονέκτημα έναντι άλλων, λιγότερο «δικτυωμένων».

Στα μεταπολεμικά χρόνια, ιδιαιτέρως δε κατά την... περίοδο της μεταπολίτευσης, ο Τύπος δεν προσπαθούσε απλώς να αντικατοπτρίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τη διαμόρφωνε. Με την έκρηξη των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών Μέσων, ο ρόλος του Τύπου αναβαθμίστηκε. Η προσπάθεια να διαμορφώνει, εξελίχθηκε σε προσπάθεια να επιβάλλει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα σενάρια περί ενδεχόμενης σύμπραξης των δύο πόλων του δικομματισμού, που άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε εποχές που 9 στους 10 ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. όχι μόνο ξόρκιζαν κάτι τέτοιο, αλλά το θεωρούσαν και παντελώς αδύνατο. Σήμερα είναι η (αυτονόητη) πραγματικότητα.

Τις προηγούμενες μέρες είδαν το φως της δημοσιότητας δύο δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, στην πρόθεση ψήφου των ερωτώμενων, προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 έως και προ εβδομάδων, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείτο, βραχεία κεφαλή, στο 1/3 των δημοσκοπήσεων (στις άλλες, επίσης βραχεία κεφαλή, η Ν.Δ.). Είναι όμως η πρώτη φορά που εκτιμάται ότι αυτό το προβάδισμα έχει χαρακτηριστικά παγίωσης. Αν επιβεβαιωθούν αυτές οι εκτιμήσεις, θα είναι επίσης η πρώτη φορά που ένα κόμμα της Αριστεράς θα βρεθεί σε θέση οδηγού της προεκλογικής κούρσας. Αν μάλιστα κερδίσει και τις εκλογές, αυτό θα καταγραφεί ως ακόμη μία «πρώτη φορά».

Πώς όμως θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα πολύ περισσότερα ΜΜΕ όχι απλώς απέναντί του, αλλά σε ρόλο Ηρακλέων του στέμματος της παρούσας δικομματικής κυβέρνησης; Πώς θα κερδίσει, όταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη συγκροτήσει ολοκληρωμένο, σαφές και πειστικό κυβερνητικό πρόγραμμα; Όταν, συχνά-πυκνά, επικαλείται τα «προ μνημονίου επίπεδα», δίνοντας πάσα στους (πολλούς και πανίσχυρους) αντιπάλους του να τον κατηγορούν ότι επιδιώκει επιστροφή σ' ένα καθεστώς που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή λαίλαπα; Όταν ακόμη και η επικοινωνιακή του πολιτική ασκείται -εξ αντικειμένου- με λιανοντούφεκα, απέναντι στα σύγχρονα υπερόπλα αυτών που θέλει να ανατρέψει;

Βέβαια, για όλα υπάρχει πάντα μια «πρώτη φορά». Αλλά, όσο τα γκάλοπ θα δείχνουν διαφορά μικρότερη των 5 μονάδων και -ταυτόχρονα- τη Χρυσή Αυγή στην 3η θέση, με πρόθεση ψήφου που υπερβαίνει άνετα το όριο του διψήφιου ποσοστού, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και η «συμμαχία των προθύμων» (πολιτικών και ΜΜΕ) δεν έχουν κανένα λόγο να ιδρώνουν από την αγωνία...
γράφει ο Κώστας Ξηρόκωστας (το σκίτσο είναι του Ορνεράκη)
από το zoornalistas