Μια ολόκληρη γενιά χαμένη...

Μια γενιά παλαιότερα ήταν ισοδύναμη με 25 χρόνια περίπου. Σήμερα μια γενιά αντιστοιχεί περίπου σε 33 χρόνια. Ο ορισμός της γενιάς είναι ο μέσος χρόνος μεταξύ γέννησης και αναπαραγωγής του ανθρώπου. Σήμερα λοιπόν τα ζευγάρια παντρεύονται πιο μεγάλα και κάνουν παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία.

Ήταν το 1981 όταν ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν δηλαδή πριν μια ολόκληρη γενιά. Και τι μάθημα αποκόμισε αυτή τη γενιά των Ελλήνων;

Έμαθε για το κοινωνικό κράτος, που μόνο κοινωνικό δεν είναι, παρά... μόνο για αυτούς που το εξυπηρετούν.

Έμαθε ότι ο καλύτερος τρόπος προς την οικονομική ευημερία του ανθρώπου είναι μια δουλειά στο δημόσιο, κατά προτίμηση στην εφορία, πολεοδομία η στον ΟΛΠ.

Έμαθε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν πληρώνει.

Έμαθε να μισεί την επιχειρηματικότητα.

Έμαθε να θεωρεί τον κάθε επιχειρηματία κλέφτη.

Έμαθε τι σημαίνει πολιτική διαπλοκή και πως να την εκμεταλλεύεται

Έμαθε να μην σκέφτεται, διότι αυτό το κάνουν κάποιο άλλοι μέσα στο απέραντο βαθύ κράτος και στο κόμμα.

Έμαθε κοινωνιολογία και πάσης φύσεως παιδαγωγικές επιστήμες, που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα.

Έμαθε να λαδώνει, να πληρώνει γρηγορόσιμα και να έχει απαιτήσεις από τους πολιτικούς και οι πολιτικοί έμαθαν να εξαργυρώνουν με διορισμούς τους ψήφους που παίρνουν.

Έφτιαξε ένα κράτος “δημοκρατικό”, χωρίς δικλίδες ασφαλείας ως προς τα έμφυτα δικαιώματα του ανθρώπου, με αποτέλεσμα, όποια κυβέρνηση ανεβαίνει στην εξουσία, αλλάξει τους θεσμούς και τους νόμους κατά τις ιδεολογικές της αντιλήψεις.

Είναι η γενιά που ενώ βρίσκει αποκρουστική την παρουσία της Χρυσής Αυγής στη βουλή, δεν θεωρεί την παρουσία του ΚΚΕ αποκρουστική, που, έχει πει από το βήμα της βουλής ότι δεν σέβεται το σύνταγμα και δεν θα εφαρμόσει του νόμους του κράτους (από το βήμα της βουλής επαναλαμβάνω).

Είναι η γενιά που καθιέρωσε την ιδέα ότι το οτιδήποτε αριστερό σημαίνει κάτι το καλό και όλα τα άλλα (ειδικά το φιλελεύθερο) είναι του διαβόλου.

Σήμερα λοιπόν η γενιά αυτή έχει χάσει 30 χρόνια και δεν έχει χρόνο να ξεκινήσει από την αρχή. Έχει χάσει τις αποταμιεύσεις της, πολλοί έχουν χάσει την περιουσία τους και η μόνη ελπίδα να πάρει σύνταξη είναι να βρεθούν κάποιο άλλοι που θα πληρώσουν τις εισφορές.

Και όμως, όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να γίνει το πάθημα μάθημα. Οι ιδεολογικές παρωπίδες, τα κομματικά χαρακώματα και η έμφυτη πίστη στο μεγάλο κράτος συνεχίζουν και είναι το κεντρικό πολιτικό σύνθημα αυτής της γενιάς.

Και δυστυχώς η γενιά αυτή θα κάνει πάλι το ίδιο λάθος που έκανε το 1981. Θα ψηφίσει αυτούς που υπόσχονται τα περισσότερα, αυτούς που υπόσχονται ότι μπορεί να αλλάξει το κράτος χωρίς να το μειώσουμε (αντ’ αυτού να το μεγαλώσουμε) και ότι μπορεί να βγούμε από το τέλμα εν απουσία μιας επιχειρηματικής επανάστασης, διότι τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα.

Και ενώ οι μόνοι που έχουν κερδίσει από όλη αυτή την ιστορία είναι οι κολλητοί του συστήματος, που καθημερινά ανακαλύπτουμε πόσα εκατομμύρια ευρώ έχουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, εμείς συνεχίζουμε απτόητοι, μη θέλοντας να αλλάξουμε τίποτα, ελπίζοντας ότι ο επόμενος που θα έρθει, θα μας κάνει τη χάρη να επαναφέρει τα πράγματα όπως ήταν πριν.

Και ενώ έχει χαθεί μια ολόκληρη γενιά με αυτή την κουλτούρα και δεν υπάρχει χρόνος για την τωρινή γενιά να κάνει μια καινούργια αρχή, όλα δείχνουν ότι και η επόμενη γενιά θα κάνει το ίδιο λάθος.
γράφει ο Γιώργος Καισάριος

από το Market-talk