Οι γεωργαλάδες του Mega

Όσοι δεν ξέρουν για τον Γεώργιο Γεωργαλά, τον κατεξοχήν προπαγανδιστή της Χούντας των Απριλιανών, το απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ "Λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας", από την εκπομπή "Μηχανή του Χρόνου", είναι αρκετά διαφωτιστικό.

Αν θέλουμε όμως σήμερα να χαρακτηρίσουμε το όνειδος της δημοσιογραφίας, την καταισχύνη της ενημέρωσης με μία μόνο λέξη, τότε αρκεί να πούμε "MEGA".

Πρόκειται για μισθοφόρους χωρίς προσωπική άποψη -εάν αυτή δεν είναι εγκεκριμένη από ψηλά. Η "άποψή" τους είναι η "γραμμή" που θα επιβάλλουν οι μεγαλοκαρχαρίες που εκπροσωπούν.

Εκ των γεωργαλάδων του MEGA, o... Παύλος Τσίμας και η Όλγα Τρέμη είναι το πιο ταιριαστά παραδείγματα. Ξεκίνησαν και οι δύο από τον Ριζοσπάστη του ΚΚΕ, γράφοντας για "το δίκιο του εργάτη" και κατέληξαν στο δελτίο που καταργεί το δίκιο του εργάτη, κατακεραυνώνοντας με την παρεούλα τους κάθε απεργό και κάθε συνδικαλιστή που θα επιχειρήσει να ζημιώσει την κυβέρνηση ή την πολιτική που ευνοεί την επιχειρηματική ελίτ που υπηρετούν. Η διαφορά τους με τον Γεωργαλά, είναι ότι ο Γεωργαλάς, αν και ξεκίνησε επίσης από τον κομμουνισμό, κατέληξε στο καθεστώς των συνταγματαρχών, ενώ οι Τσίμας και Τρέμη στο καθεστώς των μεγαλονταβατζήδων.

Είναι μία και απλή η συνταγή. Οι πολιτικές και οι πολιτικοί που ωφελούν, ή πρόκειται να ωφελήσουν, τις μπίζνες του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη και του Ψυχάρη υπερπροβάλλονται και χειροκροτούνται από το πάνελ των υπαλλήλων τους -μερικά παραδείγματα από περιπτώσεις προωθημένων τους πολιτικών, όπου δεν κρατιούνται ούτε καν τα προσχήματα, είναι ο Βενιζέλος, ο Μάκης Βορίδης, φυσικά ο Ανδρέας Ψυχάρης και η Όλγα Κεφαλογιάννη.

Ότι αντιστέκεται ή δεν συμβαδίζει, είτε απομονώνεται είτε "χτυπιέται". Αρκεί γι αυτό να θυμηθεί κανείς μόνο την πρόσφατη 180 μοιρών ξαφνική στροφή του δελτίου του MEGA απέναντι στον ΓΑΠ, όταν δεν δόθηκε στον Ψυχάρη το δάνειο των 10 εκατομμυρίων που ζήτησε.

Ο επιγεωργαλάς, ο υποβολέας πίσω από τα μικρόφωνα του ενημερωτικού θεάτρου του MEGA, δεν είναι άλλος από τον τέως σύζυγο της Όλγας Τρέμη. Ο διευθυντής ειδήσεων Χρήστος Παναγιωτόπουλος είναι ο άνθρωπος που κρατάει τα λουριά των παρουσιαστών κατευθύνοντάς τους στη γραμμή των μεγαλομετόχων.

Βλέποντας χθες στο δελτίο του MEGA τον μανιασμένο τρόπο με τον οποίο οι ιδιωτικοί αυτοί υπάλληλοι εν είδει δημοσιογράφων, σε πλήρη σύμπραξη με τους καλεσμένους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιτίθονταν, ειρωνεύονταν και διέκοπταν τον "κακό" καλεσμένο του πάνελ τους, τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Μητρόπουλο, θυμήθηκα εκείνο το εύστοχο και πάντα επίκαιρο άρθρο του Στάθη:

Τα ντόπερμαν της ενημέρωσης

Τι Τρόμος είναι αυτός;!

Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.

Τι οργουελικός εφιάλτης!

Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν να την διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσω να την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει -και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.

Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά

με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;

Όχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός,

είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.

Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι,

διακόπτουν όποιον γουστάρουν

και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες

με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.

Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.

Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό

το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα

του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα.

Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό την δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις,

αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ' όσον έβλαψε η μαύρη πανώλης το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.

Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.

Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν.

Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα,

οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία.

Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...

Ντροπή!

από το jungle-report