Ελάχιστο εγχειρίδιο ψηφοδόχου

Πληθαίνουν οι (αυτόκλητοι) opinion leaders οι οποίοι, αντιλαμβανόμενοι τα αδιέξοδα του πόπολου, τσακ! μοστράρουν στα μπλόγκς και τα πόρταλς το πολιτικό τους στίγμα, ένα πονηματάκι δηλαδή με συνηθέστερο τίτλο «Γιατί θα ψηφίσω το-και-το» ή, αν θέλουν να επιδείξουν εφευρετικότητα, «Γιατί δεν θα ψηφίσω τον Τοτό». Κυκλοφορούν ήδη άπειρα τέτοια κείμενα!

Ορισμένα μπορεί να τα κρίνει κανείς ως και χρήσιμα, κάποια μάλιστα απ' αυτά, που είτε λόγω προσέγγισης είτε λόγω ύφους με «κέρδισαν», φρόντισα να τα διαδώσω κι εγώ στα κοινωνικά δίκτυα ώστε να τύχουν της προσοχής των απρόσεκτων που...με προσέχουν. Ματσαγγάνης, Λιναρδάτος, Γραμματικάκης, Λίνα Στεφάνου, Σώτος Χρυσαφόπουλος και εσχάτως η μπλόγκερ Τσούγδω έτυχαν αυτής της τιμής. Ήταν θέμα χρόνου να σκεφτώ «Γιατί όχι κι εγώ;» Άλλωστε, το σκορ μου στην κλίμακα Klout είναι 59, στοιχείο που μου εξασφαλίζει το απαραίτητο άλλοθι και μου παρέχει προστασία από (αυτο)κριτική περί «ψωνάρας». Αφού λοιπόν ζυγίστηκα (ναι, με αντέχει η γερμανικής κατασκευής ζυγαριά μου), βούρτσισα τα δόντια μου και ξαναμέτρησα friends και followers, κάθησα και γράφω αυτό ακριβώς το κείμενο, το κείμενο.

Αναποφάσιστος/οι Στην εν χρήσει αργκό των πολιτικών αναλυτών, των τηλεπαρουσιαστών και των αποκωδικοποιητών δημοσκοπήσεων «αναποφάσιστος» σημαίνει ουσιαστικά κάποιος που δεν συνεργάζεται μαζί τους, να μπει ήσυχα-ήσυχα στο κουτάκι του και ν' αποτελέσει άλλη μια μονάδα στις χρωματιστές μπάρες του αναλυτικού γραφήματος. Κανονικά βέβαια, αναποφάσιστος είναι κάποιος που δεν μπορεί (ποτέ) να λάβει την τελική απόφαση επί ενός (βασανιστικού ή μη) ερωτήματος και συνήθως χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας. Στο όνομα των (εκλογο)αναποφάσιστων έχουν συντλεστεί μερικά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης προεκλογικής ιστορίας: οικονομικές πολιτικές έχουν ανατραπεί, αρραβώνες έχουν διαλυθεί, εθνικές οικονομίες έχουν καταποντιστεί.

Αν είστε παθολογικά αναποφάσιστος, μπείτε στο παραβάν με προμήθειες νερού και μπισκότων. Όταν σας ενοχλήσουν, επικαλεστείτε το συνταγματικό σας δικαίωμα της μυστικής ψηφοφορίας, μην αφήσετε κανέναν να μπει "να βοηθήσει", ουρλιάξτε, μουκανίστε, ψάλλετε τον Ακάθιστο ύμνο. Μετά, σιωπή. Κάθε πέντε λεπτά ν' αναφωνείτε δυνατά "μισό, τελειώνω, τελειώνω". Όταν βεβαιωθείτε ότι έχουν έρθει οι κάμερες, κλείστε στο φάκελλο τρία τυχαία ψηφοδέλτια και, χαμογελαστοί, προχωρήστε θριαμβευτικά ως την κάλπη. Μετά, αράξτε στον καναπέ και δείτε τον εαυτό σας να ψηφίζει σε όλα τα κανάλια. Ειδοποιήστε και τους συγγενείς στο χωριό να σας δουν κι αυτοί.

Στην περίπτωση βέβαια που απλά δεν πάει η καρδιά σας να δηλώσετε ευθαρσώς ότι θα ξαναψηφίσετε ΠαΣοΚ ή ΝΔ, ηρεμείστε: δεν είστε αναποφάσιστος, απλός μαλάκας είστε. Το άρθρο αυτό και τα παρόμοιά του προορίζονται για σας. Διαβάστε με προσοχή τους λόγους που ένα σωρό έξυπνοι και πνευματώδεις άνθρωποι, που τους εκτιμάτε (αλλιώς δεν θα τους ακολουθούσατε στο twitter ούτε θα ήσασταν φιλαράκια στο facebook), εξηγούν με κομψό τρόπο γιατί θα ψηφίσουν Δράση, ΔΗΜΑΡ ή ΔηΣυ και πώς αυτό ακριβώς το γεγονός τους κάνει ανώτερους της πλέμπας που φιλάει κατουρημένες ποδιές, μουτζώνει τη Βουλή, δέρνει μετανάστες ή ονειρεύεται γκούλαγκ. Υιοθετείστε μία άποψη, κατά προτίμηση αυτή που θα διαβάσετε δεύτερη, και νοιώστε κι εσείς μέλος της ελληνικής ελίτ. Και, ψιτ! μη ξεχάσετε να ψηφίσετε Δράση, ΔΗΜΑΡ ή Δημοκρατική Συμμαχία, έτσι;

Άκυρα/Λευκά Θεωρώ απίθανο να διαβάζουν το άρθρο αυτό παντελώς ηλίθιοι που δεν γνωρίζουν να μετράνε σταυρούς ή να διπλώσουν ένα ψηφοδέλτιο χωρίς να το σκίσουν. Οπότε μιλάμε για εκείνον τον βαθειά συνειδητοποιημένο ψηφοφόρο, εκείνον τον τεκμηριωμένα αντι-συστημικό, τον καραψαγμένο, τον ιδεολόγο του κερατά -- ώπα. Πάμε πάλι. Μιλάγαμε λοιπόν για τον πολίτη που ρίχνει Άκυρο/Λευκό και το εννοεί. Δεν του κάνει κανένα από τα 32 προσφερόμενα πολιτικά κόμματα. Δεν συμφωνεί με τη διαδικασία, το πνεύμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, το θεσμό, το πολίτευμα, τις αστείες αποζημιώσεις των δικαστικών αντιπροσώπων. Κι αντί να πάει εκδρομή στη Χαλκίδα (μονοήμερη) να χτυπήσει και τίποτε τσίπουρα, θέλει η άποψή του να καταγραφεί και πάει και ψηφίζει Άκυρο/Λευκό.

Τώρα, μεταξύ μας, κύριοι (και κυρίες) του ενσυνείδητου Άκυρου/Λευκού, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι κάνετε μαλακία. Η ψήφος σας ΔΕΝ μετράει. Επιπλέον, κόβονται άδικα ένα σωρό δέντρα για να υπάρχουν (και) λευκά ψηφοδέλτια σε χιλιάδες εκλογικά τμήματα για πάρτη σας. Και; Το πολύ-πολύ να σας αναφέρει ο Μαυρής ή ο Νικολακόπουλος μια φορά, στα συγκεντρωτικά. Καλύτερα δεν είναι να πάτε για κείνα τα τσίπουρα που λέγαμε; Α, εσείς δεν τρώγεστε με τίποτα! Ωραία, λοιπόν.

Αν είστε εραστές της ποίησης, χαρίστε μια πνευματική νότα στη βαρετή διαδικασία της καταμέτρησης εσωκλείοντας ένα ποίημα του Λαπαθιώτη, του Καρυωτάκη, του Βαλερύ βρε αδερφέ! Αν προτιμάτε ν' αφήσετε υπονοούμενα, μια σελίδα του Εμπειρίκου απ' το «Μεγάλο Ανατολικό» θα προκαλέσει αναταραχή και στην πλέον συντηρητική Εφορευτική Επιτροπή. Αν, τέλος, είστε της κακιάς σχολής κι έχετε αποφασίσει να σπείρετε χάος και πανικό, μην επιλέξετε σκορδάτο σαλάμι: θα το μυριστεί η εκλογική αντιπρόσωπος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που της αρέσει το σκορδοστούμπι και θα σας συλλάβουν. Σας προειδοποίησα.

Αποχή (η) Το μέγεθος της αποχής αποτελεί και θα αποτελεί για πάντα ένα μεγάλο μυστήριο. Εξηγούμαι: ποιος είναι σε θέση να διαβεβαιώσει ότι οι περίφημοι εκλογικοί κατάλογοι είναι πλήρως ενημερωμένοι και επικαιροποιημένοι; Ο υπουργός; Μα, αυτός δεν είναι ο ίδιος που επί μήνες, επί χρόνια αδυνατούσε να προσδιορίσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων αυτής της χώρας; Αη ρεστ μάη κέης.

Εννοείται ότι όλα τα πολιτικά κόμματα επιθυμούν να ξεκουνηθούν οι ψηφοφόροι απ' τους καναπέδες τους και να πάνε να τα ψηφίσουν. Όσο αυτοί αντιστέκονται, τόσο τα κόμματα σκυλιάζουν. Βάζουν τα παπαγαλάκια να διαδίδουν ότι πρόκειται για τις πιο κρίσιμες εκλογές του αιώνα και άλλα τέτοια φαιδρά, μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να σώσει με την ψήφο του τη χώρα. Ελάτε τώρα, ξέρουμε όλοι πως αν ήταν οι εκλογές πραγματικά χρήσιμες για την κοινωνία, θα ήταν παράνομες.

Ένα άλλο urban myth που κυκλοφορούν τα παπαγαλάκια για την αποχή είναι ότι ευνοεί τα (πρώην) μεγάλα κόμματα, δηλαδή το δικομματισμό. Επειδή το ακριβώς αντίθετο είναι το σωστό, θα ήθελα να απευθυνθώ σε δύο ειδικές κατηγορίες ψηφοφόρων που έχουν άμεση σχέση μ' αυτό το λήμμα.

Εφόσον μέχρι σήμερα ο δικομματισμός θριάμβευε με συνολικά ποσοστά μέχρι και 80%, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι οι αυριανοί απέχοντες είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρώην ψηφοφόροι του δικομματισμού. Είτε Καραμανλικοί που δεν αντέχουν στη σκέψη του να δουν τον Αντωνάκη, με τη δική τους ψήφο πρωθυπουργό, είτε ΠαΣοΚοι πρώην Σημιτικοί εκσυγχρονιστές ή ακόμα και Παπανδρεϊκοί που φτύνουν τον κόρφο τους όποτε βλέπουν το θολό βλέμμα του Βενιζέλου να τους καυτηριάζει από άμβωνος, είτε απλά άνθρωποι που συντρίφτηκε το είναι τους απ΄την προφυλάκιση του Άκη ή, ξέρω γω, το σάλτο του Ζαχόπουλου στον ακάλυπτο. Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν πρόκειται ποτέ να ψηφίσουν άλλο κόμμα. Αν τους παραζορίσει κανείς, θα πάνε και με μισή καρδιά, ΝΔ ή ΠαΣοΚ θα ξαναψηφίσουν. Είναι προσωρινά παγωμένοι με το κόμμα «τους» για πολύ ειδικούς λόγους. Σαν πεθερά που είδε τα σεμέν της προς πώληση στο eBay ένα πράμα. Το καλό που σας θέλω, αφήστε αυτούς τους ψηφοφόρους στον πόνο τους, αφήστε τους μόνους τους! Κι αν σας πουν ότι πάνε να ψηφίσουν Μάνο, ψεύδονται. Δεν τους αφήνει το χέρι τους. Καλύτερα «Αποχή».

Βεβαίως, επιρρεπείς στην Αποχή είναι και οι μη γνωρίζοντες: οι νέοι ψηφοφόροι. Βλέπει τώρα η γενιά του ίντερνετ το πανηγύρι, σου λέει καρκατσουλιό, τι δουλειά έχω εγώ μ' αυτά. Και την κάνει. Λοιπόν, παιδιά, λάθος, μέγα λάθος. Δύο πράγματα χρειάζεται να ξέρετε. Οι γονείς σας, εμείς δηλαδή, που τα έκαναν σκατά τριαντατόσα χρόνια τώρα, ψήφιζαν τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα εξουσίας, ΝΔ και ΠαΣοΚ δηλαδή. Ε, δεν θα ψηφίσετε αυτά των γονιών σας, έτσι; Ντεμοντέ. Και ξεφτίλα. Διαλέξτε ένα απ' τα μικρότερα κόμματα που «βλέπει» Βουλή και ξεκινήστε να διαμορφώνετε το Αύριο της χώρας. Αύριο εξ άλλου, μόνο εσείς θα είστε εκεί.

Μικρά, πολύ μικρά κόμματα Είναι τρελό, αλλά υπάρχουν συμπολίτες μας που μπαίνουν σε απίστευτα έξοδα και κόπο κατεβάζοντας συνδυασμούς που δεν θα ψηφίσει τελικά ούτε η μάνα τους. Και κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί συνεχίζουν να το κάνουν... (Εξυπακούεται ότι δεν αναφέρομαι στα διάφορα κομματίδια της λεγόμενης «εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς», για τα οποία ισχύουν άλλα πράγματα και τα οποία βλέπουν τις Εκλογές ως προσκλητήριο επιζώντων ή έστω ευκαιρία απογραφής ένα πράμα.)

Είναι πλέον σαφές και ξεκάθαρο πως όλα τα ψηφαλάκια που λαμβάνουν τα πολύ μικρά κόμματα τα οποία δεν μπαίνουν στη Βουλή, προσμετρώνται (σχεδόν) αναλογικά υπέρ των κομμάτων που μπαίνουν. Ο εκλογικός νόμος και πάλι ευνοεί κυρίως το πρώτο κόμμα, κι αμέσως μετά το δεύτερο. Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν, η χαμογελαστή ψήφος «διαμαρτυρίας» που κάποιος απογοητευμένος ΠαΣοΚος ρίχνει στους "Κυνηγούς" λ.χ. θα μετρήσει τελικά κατά 50% περίπου υπέρ του ..ΠαΣοΚ. Δεν είναι αστείο. Όσο πιο πολλές τέτοιες ψήφοι μείνουν εκτός Βουλής, τόσο μικραίνει το ποσοστό που απαιτείται για αυτοδυναμία του δικομματισμού. Αν είναι να χαζο-ψηφίσετε, καλύτερη διαμαρτυρία είναι ένα καραμπινάτο Άκυρο/Λευκό: δεν υπολογίζεται καθόλου στα ποσοστά και τις κατανομές. Ακόμα καλύτερα, καθίστε σπίτι σας. Πού να τρέχετε τώρα. Άσε που το βράδυ έχει αποτελέσματα κι όλο και καμιά πίτσα θα μοιραστείτε με τον ξάδερφο και τον γείτονα, να σχολιάζετε και τους μαλάκες τους πολιτικούς. Μη ξεχάσετε να φτύνετε αυτούς που τους ψήφισαν!

από το nootropia