Είναι η επιστροφή στην δραχμή η λύση στο αδιέξοδο;

Το να έχουμε το δικό μας νόμισμα προϋποθέτει ότι πρέπει να βγούμε από την Ε.Ε. Αυτό έχει τα θετικά και τα αρνητικά του με τα θετικά να είναι λίγο περισσότερα.

Για πιο λόγο θα υποτιμηθεί το νέο μας νόμισμα; Ποιος θα το εκδώσει κατ' αρχάς;
Αν το εκδώσει η Τ.Τ.Ε., δηλαδή εμείς, θα αντικαταστήσει τα ευρώ με δραχμές ή νέες δραχμές ή όπως θέλετε το ονομάζετε. Τα ευρώ που θα μαζέψει θα είναι χρήμα εν ισχύ στην παγκόσμια οικονομία και θα αποτελέσουν συναλλαγματικό απόθεμα το κράτους και δεν θα καταστραφούν, όπως όταν το κράτος πήρε τις δραχμές και μας έδωσε ευρώ.

Τα χρήματα αυτά φτάνουν και περισσεύουν για να... βγούμε από το μνημόνιο και να μας καλύψουν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για ένα περίπου χρόνο.Τα χρήματα αυτά θα αποτελούν βέβαια πληθωριστικό χρήμα, το οποίο όμως δεν θα μπει μέσα στην δικιά μας οικονομία, αλλά ένα μέρος του θα πάει στην οικονομία της Ε.Ε. και θα δημιουργήσει εκεί πληθωριστικό πρόβλημα. Τα υπόλοιπα, σταδιακά θα πάνε στο εξωτερικό μέσω των πληρωμών των εισαγωγών μας. Σε αυτή την περίπτωση το ευρώ θα υποτιμηθεί έναντι του δικού μας νομίσματος αρχικά και για περίπου ένα χρόνο μέχρι να ισορροπήσει το σύστημα.

Αν το δικό μας νόμισμα το εκδώσει η Ε.Κ.Τ., δηλαδή η Ε.Ε., και μας το δώσει παίρνοντας τα ευρώ μας τότε το πληθωριστικό χρήμα θα πάει κατευθείαν στην Ε.Ε. υποτιμώντας άμεσα το ευρώ σε σχέση με το δικό μας νόμισμα. Ένα νόμισμα υποτιμάται κατά την διάρκεια των συναλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ποιος θα δεχθεί να πουλήσει π.χ. δραχμές για δολάρια σε χαμηλότερη τιμή από ότι έχει αγοράσει τις δραχμές από το ελληνικό κράτος, ώστε να υποτιμηθεί το νόμισμά μας; Θα πουλάει το κράτος φθηνότερα το νόμισμά μας από μόνο του, όταν η Ε.Ε. θα έχει πληθωριστικό χρήμα από τα δικά μας ευρώ;

Για αυτό, χρειάζεται να γίνει η μετάβαση μέσα από ένα μορατόριουμ με τις αγορές και τα κράτη της Ε.Ε. διάρκειας πχ 6 μηνών ότι δεν θα μας "επιτεθούν" οικονομικά και εμείς δεν θα χρησιμοποιήσουμε "αμυντικά" μέτρα εναντίων τους πχ δασμολόγηση.

Το να έχουμε το δικό μας νόμισμα είναι το μόνο που μας σώζει εμάς σαν λαό και σαν οικονομία μακροπρόθεσμα, αλλά είναι αυτό που δεν συμφέρει τους δανειστές μας και τους λίγους Έλληνες που έχουν μεγάλο πλούτο και για αυτό δεν θα μας αφήσουν να το κάνουμε.

Το να υποτιμηθεί βέβαια το νόμισμά μας αργότερα, δεν είναι κατ' ανάγκη κακό. Στις 13/3/97 είχαμε κάνει υποτίμηση 13% και μετά από δύο χρόνια μπήκαμε στην ευρωζώνη με 2% πληθωρισμό και πολύ καλά οικονομικά στοιχεία, χωρίς πολλές θυσίες από τον λαό, σίγουρα λιγότερες από ότι τώρα που μας τα παίρνουν από παντού και πάνε σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

Σχετικά με την υποχρεωτική μας έξοδο από την Ε.Ε. Αυτό θα γίνει μόνο και μόνο διότι δεν υπάρχει διαδικασία εξόδου από το ενιαίο νόμισμα. Τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε είναι το θέμα.

Θα εξοικονομήσουμε χρήματα από την ετήσια εισφορά που δίνουμε στο ευρωπαϊκό ταμείο. και τη συμμετοχή μας στο κοινό ταμείο για τις χώρες με οικονομικά προβλήματα όπως εμείς, από τα 110δις ένα μέρος είναι δικά μας χρήματα και έχουμε συμμετοχή και στα χρήματα που πήρε η Ιρλανδία. Αυτή την στιγμή μόνο αυτά χρωστάμε γιατί δεν έχουμε πάρει χρήματα από το δεύτερο δάνειο.

Δεν θα πληρώνουμε πρόστιμα γιατί δεν τηρούμε διάφορες "οδηγίες" που βγάζει κατά καιρούς η Κομισιόν (η Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση δηλαδή και όχι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και είμαστε βάση Ευρωπαϊκού δικαίου υποχρεωμένοι στην ένταξή τους στην εθνική νομοθεσία και υλοποίηση τους. Σε αντίθετη περίπτωση μας στέλνουν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο το οποίο μας καταδικάζει και πληρώνουμε ημερήσιο πρόστιμο. Πέρα από το οικονομικό θέμα εδώ υπάρχει και θεσμικό μιας και πολλές από αυτές τις οδηγίες αφορούν θεσμικές αλλαγές οι οποίες έχουν αμφίβολα αποτελέσματα κατά την εφαρμογή τους στην χώρα μας και δεν είναι πάντα προς όφελος του λαού αλλά υπέρ διάφορων συμφερόντων. Πχ το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και τηλεφωνίας, την κατάργηση των ΧΥΤΑ, τις εκπομπές ρύπων των αυτοκινήτων κλπ.

Θα απελευθερωθούμε νομικά να εφαρμόσουμε πολιτικές που τώρα απαγορεύονται. Όπως για παράδειγμα με την Κοινή Αγροτική Πολιτική δεν μπορούμε να παράγουμε ότι και όσο θέλουμε και ούτε να επιδοτεί το κράτος αγρότες ή ιδιώτες γενικά. Δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιβάλουμε ΦΠΑ στα αγαθά και τις υπηρεσίες, βέβαια αυτός ο φόρος μπορεί να αντικατασταθεί με κάποιον άλλο όπως παλαιότερα ο ΦΚΕ, αλλά θα έχουμε ελευθερία στους συντελεστές που θα επιβληθούν αλλά και στα προϊόντα που θα υπόκεινται.

Τι θα χάσουμε όμως από την έξοδό μας από την Ε.Ε.;
Οικονομικά δεν θα χάσουμε πολλά μιας και ότι χρήματα παίρνουμε τώρα είναι επιδοτήσεις αγροτικών προϊόντων οι οποίες κόβονται το 2014.

Συγχρηματοδοτήσεις για την κατασκευή υποδομών τις οποίες στο τέλος τις πληρώνουμε πάλι εμείς και μάλιστα ακριβότερα.

Ενισχύσεις για την έρευνα, την τεχνολογική ανάπτυξη και το πολιτισμό μας όπου εκεί γίνετε το μεγάλο φαγοπότι.

Επιδοτήσεις για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη επιχειρήσεων που απευθύνονται σε λίγους και είναι κάτι που θα επιτρέπετε να το κάνει αύριο το κράτος μόνο του. Πολλά από τα παραπάνω περιλαμβάνονται στο 4ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης όπου έχουμε την χαμηλότερη απορροφητικότητα από τα κράτη της Ε.Ε.

Όσο αφορά το εμπορικό πλαίσιο της χώρας μας αυτό καθορίζετε με βάση το Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο και ακόμα και αν φύγουμε από της Ε.Ε. μπορούμε να διατηρήσουμε την τελωνειακή ένωση με τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Πρόβλημα θα έχουμε με την ναυτιλία καθώς η Ελληνική Ναυτιλία χρίζει ειδικής μεταχείρισης από την Ε.Ε.

Θεσμικά δεν θα χάσουμε ιδιαίτερα διότι θα έχουμε την ευελιξία να νομοθετούμε νόμους που ταιριάζουν περισσότερο στην χώρα μας παρά στην πχ Φιλανδία όπως κάνει η Ε.Ε. εκδίδοντας οδηγίες για όλες τις χώρες ανεξαιρέτως.

Στο μόνο που θα είμαστε σίγουρα ζημιωμένοι είναι στην εξωτερική πολιτική μας μιας και θα χάσουμε αρκετό από το κύρος που έχουμε στο κόσμο ως χώρας της Ε.Ε., χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αλλάξουν οι συμμαχίες που έχουμε και τώρα. Απλά θα έχουμε μικρότερη διαπραγματευτική ισχύ. Βέβαια θα έχουμε και μεγαλύτερη ευελιξία απαγκιστρωμένοι από τις αγκυλώσεις της Ευρωπαϊκής Εξωτερικής πολιτικής είτε αφορά τα Βαλκάνια, είτε τον Αραβικό κόσμο που βρίσκετε σε μια φάση μετάλλαξης με άγνωστο αποτέλεσμα, είτε αφορά εμπορικές-οικονομικές συμμαχίες με την Ρωσία, την Κίνα κλπ.

Τελευταίο άφησα τον μεγάλο χαμένο, τις Τράπεζες. Έχουν δανειστεί σε ευρώ και πρέπει να αποπληρώσουν σε ευρώ. Μόνο με ανακεφαλαιοποίηση μπορούν να σωθούν. Δεν ξέρω ποιες τράπεζες χρειάζεται να σωθούν και αν χρειάζεται αλλά γιατί να δανειζόμαστε εμείς για να τους δώσουμε κεφάλαια χωρίς να γινόμαστε μέτοχοι τους και δεν το κάνει κατευθείαν το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα μέσω του EFSF; Τα χρήματα των τραπεζών τα παίρνουμε από το EFSF!!!!!! Γιατί δεν τα δίνουν κατευθείαν στις τράπεζες που αυτοί κρίνουν ότι χρειάζεται να σωθούν και ας πάρουν τον έλεγχό τους;
γράφει ο Χρήστος Τσολάκος