Λυπούμεθα, αυτά έχει η ζωή...

Γερμανικές αποζημιώσεις και χρέος...

Κάπως έτσι «καθαρίζει», επίσημα, η Γερμανία με τις οφειλόμενες επανορθώσεις για τα θύματα της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και για το αναγκαστικό δάνειο. Για ένα τόσο σημαντικό θέμα λοιπόν αποφάσισε μόνη της να απαλλάξει τον εαυτό της και μας ανακοίνωσε ότι «δεν χρωστάει», επικαλούμενη ψευδώς το επιχείρημα ότι κατέβαλλε τις αποζημιώσεις, βάση της συμφωνίας του 1946. Μας λέει δε ότι έκτοτε στήριξε την ανοικοδόμηση της Ελλάδας!

Βέβαια το Δικαστήριο της Χάγης πριν λίγο καιρό έκρινε ότι το θέμα με τις γερμανικές αποζημιώσεις είναι υπαρκτότατο, αλλά... η απόφαση δεν άφησε πολλά παράθυρα αισιοδοξίας, καθώς σύμφωνα με αυτή η διεκδίκηση περνάει μέσα από τη διακρατική συνεννόηση και συμφωνία. Ανάγει δηλαδή το θέμα πλέον σε ζήτημα όχι νομικό αλλά, σε ζήτημα πολιτικής βούλησης.

Σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών «οι οφειλές της Γερμανίας ανέρχονται σήμερα στο ποσόν των 162 δις ευρώ χωρίς τους τόκους. Tα 108 δις. από αυτά είναι οι επανορθώσεις όπως επιδικάστηκαν στη Γερμανία, στη διάσκεψη των Παρισίων, το 1946 και τα 54 για το αναγκαστικό δάνειο».

Σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, τα οφειλόμενα έχουν καταβληθεί(!):

«Η Γερμανία αναγνωρίζει την ευθύνη της για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και λυπάται βαθύτατα για την οδύνη των θυμάτων. Αυτό ισχύει και για την γερμανική κατοχή της Ελλάδας.

Η Γερμανία κατέβαλε από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο πλαίσιο της Συμφωνίας του 1946 για την Διασυμμαχική Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Παρισίων, αποζημιώσεις και για την Ελλάδα και στήριξε την χώρα έμπρακτα στην ανοικοδόμησή της.

Εξήντα πέντε χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου και έπειτα από δεκαετίες ειρηνικής, γεμάτης εμπιστοσύνης, συνεργασίας της Γερμανίας με την Ελλάδα και στενής σχέσης μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το ερώτημα των αποζημιώσεων από την σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα».

Μας εκπλήσσει όμως η θέση της Γερμανίας; Σε μια εποχή που το όραμα της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας σε ολόκληρη την Ευρώπη ξεδιπλώνεται ξανά και η χώρα βρίσκεται στα νύχια της Γερμανίας με τη μορφή εξαθλιωμένης αποικίας, το ζήτημα των επανορθώσεων δεν μπορεί παρά να συνδέεται με το ευρύτερο πολιτικό ζήτημα της αποτίναξης των δανειακών συμβάσεων και κατ’ επέκταση της απάντησης στο ζήτημα του χρέους. Αν "μας χρωστούν και δεν χρωστάμε", όπως λέει σε επίπεδο συνθήματος τουλάχιστον το Εθνικό Συμβούλιο για τις επανορθώσεις, πρέπει να δούμε πώς θα απαντήσουμεκαι στο δεύτερο σκέλος. Και εννοείται ότι η κυρίαρχη πολιτική τάξη της χώρας δεν πρόκειται να κινήσει καμία πρωτοβουλία έστω για λόγους «αξιοπρέπειας», αφού κάτι τέτοιο στο λεξικό της δεν υφίσταται. Εδώ και δυο χρόνια μιλάμε για πλήρη παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ενώ οι Γερμανοί και τροϊκανοί «ράμπο» έρχονται στα υπουργεία σε θέσεις – κλειδιά προκειμένου να στραγγίξουν τα ταμεία και από το τελευταίο ίχνος ρευστότητας, το οποίο τροφοδοτείται από τους μισθούς, τις συντάξεις και την άγρια φορολόγηση της μεσαίας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η κυβέρνηση άλλωστε δεν είναι παρά το δεξί χέρι της τρόικας και της υπερ-κυβέρνησης Ράιχενμπαχ, η οποία στην ουσία έχει τον έλεγχο της χώρας, με σχέδιο την καταστροφή της για μια "ανοικοδόμηση" κατά το δοκούν των γερμανικών οικονομικών συμφερόντων...
γράφει το Μαρικάκι

από το Ποντίκι