Αντώνης Σαμαράς: «Μωρίας εγκώμιο»…

Η βλακεία των πολιτικών δεν είναι «προσωπική ιδιότητα», αλλά «πολιτική ιδιότητα». Προέρχεται από την αντίφαση της πολιτικής τους με την κοινωνική πραγματικότητα, τα αιχμηρά αιτήματα της εποχής και τις διαθέσεις της λαϊκής βούλησης.

Η αντίφαση Λόγων και Πράξεων αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη διάσταση της Πολιτικής με την Πραγματικότητα και την απόπειρα κάλυψης αυτής της διάστασης: «Πολιτική μωρία»…

Όσο πιο χαώδης και εκρηκτική είναι αυτή η διάσταση τόσο και πιο βροντερή και απαστράπτουσα είναι και η ηλιθιότητα των πολιτικών…

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι ο Δίας, αν θέλει κάποιον να τον καταστρέψει του αφαιρεί πρώτα το λογικό, συνοψίζανε με δεισιδαιμονική μορφή βαθιές ιστορικές παρατηρήσεις.

Όταν ο Γκαίτε μιλάει για το... λογικό που γίνεται μωρία (Vernunft wird Unsinn), ξαναβρίσκουμε την ίδια ιδέα ενός απρόσωπου Δία της ιστορικής διαλεκτικής που στερεί από λογική τους ξοφλημένους θεσμούς και καταδικάζει τους υπερασπιστές του σε κάθε αποτυχία και κακοτυχία, σε κάθε δημοκοπική μωρία και βλακεία…

Οι ηθοποιοί αυτού του θεάτρου του ιστορικού δράματος (Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και τα ποικίλα προπαγανδιστικά ιερατεία) δεν κάνουν τίποτα άλλο από να δίνουν το χρώμα αυτού του δράματος και κυρίως τη σφραγίδα του παρασιτισμού τους και της χρεοκοπίας τους: Του πολιτικού τους θανάτου…

Σε αυτή τη «σφραγίδα» και τα «χρώματα», των πολιτικά ξοφλημένων, καταγράφονται όλα τα χαρακτηριστικά της βουλητικής ανεπάρκειας, της πολιτικής κενότητας και ασημαντότητας, καθώς και της ηθικής μηδαμινότητας: Η μωρία…

Αυτά τα χαρακτηριστικά της σήψης και αποσύνθεσης έχουν, σήμερα, πάρει αποτρόπαιες και μοχθηρές διαστάσεις.

Στα πράσινα ανδρείκελα καταγράφονται σαν μακάβριες ρυτιδώσεις φρενοβλάβειας.

Αυτές τις ψυχώσεις της πασοκικής παρασιτικής μωρίας τις αντιλαμβάνονται, σήμερα, οι πάντες. Ιδιαίτερα στα πρόσωπα του ηγετικού πυρήνα των πράσινων ανδρεικέλων, με πιο μακάβριες γκριμάτσες αυτές του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, της Διαμαντοπούλου και CIA (Ο ΓΑΠ τείνει να «απαλλαχτεί», λόγω υπερβολικής βλακείας…).

Τα γαλάζια ανδρείκελα είχαν το «προνόμιο» να συγκαλύπτουν, για έναν κόσμο ευκολόπιστο, τη δική τους μωρία μέχρι χθες, με δημαγωγικές παρλαπίπες.

Όταν όμως οι «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριοι), κάτω από το βάρος της κατάρρευσής τους, αφαίρεσαν το «χώρο» των δημαγωγικών ελιγμών και από τη ΝΔ, τότε έλαμψε, ακτινοβολούσα, και η μωρία της ΝΔ και ιδιαίτερα του Αντώνη Σαμαρά…

Η συμμετοχή της ΝΔ στην παπαδήμια κυβέρνηση της ευρω-χούντας, ξεγύμνωσε και το κόμμα αυτό από τα φύλλα συκής της απάτης.

Οι απανωτές και θεαματικές κωλοτούμπες του Αντώνη Σαμαρά τον έριξαν και αυτόν, με πάταγο, στον ίδιο «κάλαθο» της μωρίας που «συνωστίζονται» τα ανδρείκελα του ΠΑΣΟΚ…

Κάθε μέρα που περνάει ο Σαμαράς κατρακυλάει όλο πιο πολύ και σε τέτοιο βαθμό που ταυτίζεται πλήρως με τον ΓΑΠ, διεκδικώντας τα πρωτεία της μωρίας…

Αδυνατείς πλέον να ξεχωρίσεις αν ο ΓΑΠ είναι ο Σαμαράς ή ο Σαμαράς είναι ο ΓΑΠ…

Ο Σαμαράς πάει να τρελάνει και τους πιο φανατικούς οπαδούς της ΝΔ, όταν «πυροβολεί» το πρώτο Μνημόνιο σαν κακό και αγωνίζεται υστερικά για το δεύτερο Μνημόνιο και την εφαρμογή του: Το Μνημόνιο του τελεσίδικου θανάτου της Ελλάδας και του λαού της!!!!

«Πυροβολεί» την ιδέα μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, όταν συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ για το τελευταίο «Συμβόλαιο Θανάτου» των τοκογλύφων, εναντίον της Ελλάδας…

Ο Σαμαράς αναπτύσσει το τελικό φίνις για να κόψει το νήμα του πρωταθλητού της μωρίας…

Υ.Γ. Για τον Καρατζαφέρη δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Αυτός είναι η γλοιωδέστατη καρικατούρα της βλακείας. Έτσι σαν καρικατούρα, τρέχει πίσω από τους πρωταγωνιστές της βλακείας, είναι απλώς ένας κομπάρσος της ανοησίας και της κακόγουστης δημοκοπίας…

από το resalto