Ένας ένας, χωρίς αιδώ και τσίπα, σκάνε μύτη στην Αγορά και δηλώνουν: εγώ διαφωνούσα... εγώ την ανάγκη φιλοτιμίαν εποίησα... εγώ δεν ήξερα, διάβαζα "Μικρόν Ήρωα" και μπέρδεψα τον Σεϊταν Αλαμάν με την φράου Ντιαβολίκ, έτσι ξετσίπωτα! Πασόκοι, Νεοδημοκράτες και ΚѠλ⓪τούμπες (του ΛΑΟΣ) σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έκλεισαν σπίτια, σαν να μην έκλεισαν μαγαζιά, σαν να μην έσφαξαν μισθούς, βγαίνουν τώρα ένας ένας... στο Μεϊντάνι και στη Μέση Οδό κι αρχίζουν σαν τις βρεγμένες γάτες τις γυριστές - φτου κακά ότι ψήφισα ψήφισα, δεν το ξαναψηφίζω.
Σας έβγαλα τα μάτια, αλλά δεν θα σας τα ξαναβγάλω. Σας έκοψα τα πόδια, αλλά τώρα την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια, πιρουέτες και κѠλ⓪τούμπες.
Το ίδιο και τα "ντόμπερμαν της ενημέρωσης". Αφού υποστήριξαν το Μνημόνιο και τους Μνημονιακούς λες και έτρωγαν για κάθε κουβέντα που έλεγαν μία μπριζόλα, αφού πήραν κόσμο και κοσμάκη στον λαιμό τους βγαίνουν τώρα στις οθόνες, ασπόνδυλοι, αναξιοπρεπείς και ολολύζουν για τα βάσανα του κοσμάκη τα οποία οι ίδιοι αυτοί αληταράδες του καθωσπρεπισμού δεν έβαλαν μόνον το χεράκι τους για να επισυμβούν, αλλά και τις κραυγές τους, τις απειλές τους, τους ιταμούς εκβιασμούς τους.
Όλοι αυτοί, γνωστοί - δεν είναι δα Νέα Υόρκη ή Ιερουσαλήμ όπου όλοι κατοικούμε, είχαν προειδοποιηθεί για το έρεβος που φέρνουν, για το βάραθρο στο οποίο σπρώχνουν τη χώρα.
Ατάραχοι όμως, διότι πολλές φορές έως τώρα την έχουν γλυτώσει, συκοφαντούσαν τους εχέφρονες ως γραφικούς και τους σοβαρούς ως κολλημένους, επιδαψιλεύοντας επι δικαίους κι όχι αδίκους όλα τα γνωστά τους κλισέ και τις συνήθεις ρετσινιές περί λαϊκισμού κι έλλειψης προτάσεων.
Με θράσος χιλίων πιθήκων.
Αλήθεια τώρα, δεν αισθάνονται το "αίμα στα χέρια τους"; Για τα εκατομμύρια ζωές ανθρώπων που τίναξαν στον αέρα. Για τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειών που έσπρωξαν στην ανέχεια, ακόμα και στην πείνα;
Υποθέτω, όχι.
Διότι τα ίδια έκαναν με το Χρηματιστήριο κι έμειναν ατιμώρητοι. Διότι τα ίδια έκαμαν και με το Σχέδιο Ανάν κι έμειναν ατιμώρητοι. Διότι διαπλέκονται, χρόνια τώρα, με νταβατζήδες και λαμόγια χωρίς να έχουν λογοδοτήσει ποτέ.
Όντως! με τον καιρό έγιναν αδιάβροχοι, παχύδερμα. Ιδιοτελείς και δόλιοι. Εν τέλει Εχθροί του Λαού.
Τώρα προσπαθούν να τη γλυτώσουν πάλι.
Υπολογίζουν στην αμνησία μας για την αμνηστία τους.
Θα τα καταφέρουν;
Δεν είναι θέμα εκδίκησης, ούτε απόδοσης δικαιοσύνης ή καθαίρεσή τους απ΄την Αγορά, είναι πολιτική αναγκαιότης.
Αυτοί που κατ' εξακολούθησιν έβλαψαν τον λαό, θα συνεχίσουν να τον βλάπτουν. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί, όπως και πολλά άλλα. Όχι με κυνήγι μαγισσών, αλλά με την ψήφο, την ανάγνωση, το γράψιμο, την οργάνωση (των ονείρων σας) κι όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν έναν πολίτη. Που σέβεται τον εαυτό του κι απαιτεί να τον σέβονται τα κόμματα, ο Τύπος, τα συνδικάτα, η Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία είναι δική μας υπόθεση, κι όταν λειτουργεί (ακόμα και η αστική δημοκρατία) είναι το μόνον που φοβούνται τα λαμόγια και οι νταβατζήδες.
Τον σοσιαλισμό δεν τον φοβούνται (ακόμα). Ας φοβούνται τους πολίτες κι όσους πολιτικούς τους εκφράζουν...
γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ Σ.
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου