Ελάχιστοι είχαν διαβάσει το μνημόνιο. Άλλοι διάβασαν μόνο τους τίτλους. Άλλοι διάβασαν το πίσω εξώφυλλο. Άλλοι διάβασαν το διαφημιστικό για ένα μνημόσυνο.
Και οι περισσότεροι είχαν δουλειές. Να πεις ότι ήταν κανένα αστυνομικό best seller καμιά τσόντα ή έστω ένα αισθηματικό μυθιστόρημα να τους κατηγορήσεις. Ένα στρυφνό κείμενο είναι το μνημόνιο που περιγράφει απλά τον τρόπο που θα καταστραφεί η Ελλάδα και οι πολίτες της.
Το διαβάζεις και σου μαυρίζει η καρδιά. Τι θέλετε; Να έχουμε πολιτικούς στα όρια της κατάθλιψης;
Ο Μιχαλάκης εξάλλου προσπαθούσε να κάνει καλά την δουλειά του. Να πιάσει τους τρομοκράτες. Βέβαια, εκ του αποτελέσματος, ο Μιχαλάκης απέτυχε στο έργο του. Κατάφερε απλά να... πιάσει κάτι παιδάκια με γκαζάκια.
Την μεγάλη τρομοκρατία ούτε καν που την μυρίστηκε. Και ας ήταν κάτω από την μύτη του. Η τρομοκρατική οργάνωση «μνημονιακή κυβέρνηση» συνεχίζει το δολοφονικό της έργο συνεργαζόμενη με την διεθνή τρομοκρατία που εκπροσωπείται από την «τρόικα».
Εμ δεν διάβασε, εμ δεν έκανε σωστά και την δουλειά που του έτρωγε τον χρόνο του διαβάσματος.
Ο Μιχαλάκης μπαίνει στο μεγάλο πάνθεον των μεγάλων ηγετών του «αλλού ήμουν εγώ αλλού η ιστορία» που εκφράζεται με το σύνθημα «δεν ήμουν και εγώ εκεί».
Την αρχή την είχε κάνει ο Χριστόδουλος ο οποίος διάβαζε και δεν κατάλαβε τι έκανε η χούντα. Μετά ήρθε η κόρη του επίτιμου που ταξίδευε και δεν κατάλαβε τι έκανε η ΝΔ με τα σκάνδαλα. Και τώρα ο Μιχαλάκης ο τυχεράκιας που δεν διάβαζε και έτσι δεν κατάλαβε τι έκανε η κυβέρνηση του με το μνημόνιο.
Μετά το πανελλαδικό κράξιμο προσπάθησε να τα μαζέψει λέγοντας ότι ήξερε τι είναι το μνημόνιο. Και αναρωτιέται ο πολίτης. Ακόμα και ο κάφρος πολίτης. Τι είναι χειρότερο; Να ήξερε και να στήριξε την δολοφονία ή να την στήριξε χωρίς να έχει ενημερωθεί για τον τρόπο της δολοφονίας;
Είπαμε, και το είχε πει και ο συνταγματολόγος Κασιμάτης, οι σωτήρες της Ελλάδας ψήφιζαν χωρίς να έχουν διαβάσει τίποτα. Μόνο κάτι μαθητές σπασίκλες, από αυτούς που γλύφουν συνεχώς τους δασκάλους, πετάγονται φωνάζοντας: «Εγώ το έχω διαβάσει, μην με τιμωρείται». Όπως ο Πρωτόπαπας για παράδειγμα.
Βέβαια, συνήθως, αυτοί οι μαθητές δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Απλά παπαγαλίζουν. Και ως παπαγαλάκια μας τα έχουν πρήξει λέγοντας ότι σώζουν την χώρα.
Ντόρος έχει γίνει με τους βουλευτές που δεν ψήφισαν το άρθρο του κλαψιάρη Ανδρέα για τα φαρμακεία.
Εδώ φαίνεται και ο ρόλος μιας κυβέρνησης με 250 βουλευτές. Αφήνει ένα πεδίο ηρωισμού καθώς η καταψήφιση ενός άρθρου μπορεί να πετάγεται σαν μπαλάκι ανάμεσα στις κοινοβουλευτικές ομάδες των συνεργαζόμενων κομμάτων.
Οι πασόκοι καταψήφισαν και οι νεοδημοκράτες έκαναν την πάπια απέχοντας ή λέγοντας ένα παρών. Καλά, σας βλέπουμε ότι είστε εκεί, μην το φωνάζετε κιόλας…
Είναι πολλοί οι 250 αλλά να δούμε ποιος θα μπορούσε να είναι ο 151ος που θα πει όχι.
Αλλά μπροστά μας έρχονται μέτρα αποτελειώματος της χώρας. Εκεί τι θα κάνουν; Θα ρίξουν την φερόμενη ως κυβέρνηση ή θα μας σώσουν όλοι μαζί;
Και εν τέλει, όταν κάποιος έχει δολοφονήσει κατά συρροή εκατομμύρια ζωές πολιτών είναι λιγάκι δύσκολο να πάρει άφεση αμαρτιών και να αθωωθεί. Το έγκλημα έχει διαπραχθεί.
Η άρνηση του τελειωτικού χτυπήματος δεν αναιρεί τα προηγούμενα χτυπήματα.
Ο Μιχαλάκης, για να γυρίσω σε αυτόν, είπε ότι έμεινε στην κυβέρνηση για να παλέψει από μέσα τις καταστροφικές πολιτικές. Είναι η κλασική δικαιολογία όλων αυτών που δεν μπορούν να αποχωριστούν την καρέκλα της εξουσίας. Αντί να πουν είμαι αθεράπευτα ερωτευμένος με την εξουσία λένε ότι πολεμούν από τα μέσα.
Ο Πρετεντέρης μας είπε από το επίσημο βήμα της εκπροσώπησης της κυβέρνησης, το mega, ότι από την αρχή μας έλεγε για το πόσο καταστροφική είναι η επιλογή του ΔΝΤ.
Το θυμάμαι καθαρά. Είχε ανέβει στα κεραμίδια και φώναζε για την επερχόμενη προδοσία. Εξάλλου ήταν εκείνος που είχε οργανώσει και τους αγανακτισμένους.
Το τι μούντζα έχει ρίξει στην βουλή δεν περιγράφεται.
Ήταν τόσο πολύ ενάντια στο μνημόνιο και το ΔΝΤ που οι πολίτες του χάριζαν γιαουρτάκια για να στρώσει το δέρμα του.
Όπου νάναι θα παραδεχθεί ότι είναι και ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ.
γράφει ο Μικρός Φωκίων
από το Μικρά Μεγάλα Εγκλήματα
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου