Ανήκεστος βλάβη

Θα δώσουν λόγο. Όλοι τους. Από τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο –μαζί και όσοι συνυπέγραψαν το έγκλημα του Μνημονίου– μέχρι τους αβροδίαιτους προπαγανδιστές της ολέθριας πολιτικής... Θα πληρώσουν ακριβά για την ανήκεστο βλάβη που προκάλεσαν στη χώρα. Όλοι τους. Θα τιμωρηθούν πολιτικά – ίσως και ποινικά ορισμένοι εξ αυτών. Θα απομονωθούν κοινωνικά. Ήδη δεν τολμούν να βγουν στον δρόμο. Πολιτικοί και προπαγανδιστές... Και βέβαια, θα καταγραφούν οριστικά ως ολετήρες στα μαύρα κατάστιχα της Ιστορίας.

Τιμωρητική πρόγευση δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Ο Γ. Παπανδρέου –άρχων της κακόφωνης χορωδίας και βασικός υπεύθυνος για το έγκλημα– βρίσκεται στα δημοσκοπικά τάρταρα. Ούτε που διακρίνεται. Μαζί του και... το τυπικώς αποκαλούμενο ΠΑΣΟΚ των ημερών του. Έφτασε στα ποσοστά που είχε όταν ξεκινούσε. Και κανείς δεν ξέρει αν αυτό το απολιθωμένο μόρφωμα θα πάει ενιαίο στις εκλογές ή θα εμφανιστεί ένα κόμμα-φάντασμα με τη σφραγίδα ΠΑΣΟΚ και τα ιμάτιά του να έχουν προηγουμένως διαμοιραστεί εδώ κι εκεί.

Δεν θα 'χουν πού να σταθούν οι λαοπλάνοι. Αυτοί που έταζαν ανύπαρκτα λεφτά και από την πίσω πόρτα έμπαζαν το ΔΝΤ κι έραβαν πένθιμα κοστούμια για τη χώρα. Θα τιμωρηθούν οι ψεύτες. Αυτοί που αλλοίωναν τα στοιχεία της Στατιστικής για να φαίνεται μεγαλύτερο το (υπαρκτό) έλλειμμα. Αυτοί που έλεγαν ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές μέσα στο 2011. Αυτοί που διαβεβαίωναν συνεχώς ότι δεν θα λάβουν άλλα μέτρα, και κάθε φορά έπαιρναν κι άλλα, χειρότερα. Αυτοί που είπαν ψέματα ακόμη και για τον Αθεμπίγιο! Ότι τάχα είχε έρθει δωρεάν. Κι όταν αποκαλύφθηκε το ψεύδος (180.000 πήρε ο Καταλανός για πέντε σχέδια της πλάκας) ούτε συγγνώμη δεν ζήτησαν οι άθλιοι.

Έτσι, για την τιμή των τύπων.

Θα τιμωρηθούν σκληρά οι ανίκανοι. Αυτοί που δεν είχαν προνοήσει για τίποτε. Ούτε για το παραμικρό. Φορολογικά, υπηρεσίες, δημόσια διοίκηση. Τίποτε! Για την ανάπτυξη ούτε λόγος. Αδάπανες φλυαρίες για «πράσινη ανάπτυξη» και κάτι μπαρούφες ολκής για την Ελλάδα του μέλλοντος, που θα γινόταν Δανία του Νότου... Αλλά μήπως έκαναν κάτι της προκοπής απ' όταν επιβλήθηκε το φρικώδες Μνημόνιο, το δικό τους; Ούτε δύο γαϊδουριών άχυρο να μοιράσουν δεν μπόρεσαν. Δικαιολογίες μονάχα και άλλοθι. Ζητήματα που θα διεκπεραίωνε μέσα σε μια βδομάδα ακόμη κι ένας μαθητής Γυμνασίου, οι κηπουροί του Γ. Παπανδρέου τα ανέδειξαν σε δυσεπίλυτες μαθηματικές εξισώσεις. Με ψεύτικα άλλοθι, πολλές φορές. Όπως στην περίπτωση του ανεκδιήγητου Ραγκούση με το άνοιγμα στα ταξί και τα πληθυσμιακά κριτήρια.

Προπάντων θα πληρώσουν ακριβά την ευένδοτη στάση τους στο θέμα του Μνημονίου. Τα 'παμε χίλιες φορές, αλλά είναι τόσο πολλές –και τόσο εξοργιστικές– οι νέες αφορμές, που αξίζει να επανέρχεται κανείς. Και να οπλίζει τις λέξεις με τη μεγαλύτερη δυνατή απαξία και περιφρόνηση για τους σπιθαμιαίους αυτούς πολιτικούς. Οι οποίοι δεν φτάνει που δεν διαπραγματεύθηκαν απολύτως τίποτε –και είχαν δεχθεί αδιαμαρτύρητα το δάνειο με τους τοκογλυφικούς όρους–, επέμεναν και στην εξοντωτική εφαρμογή του Μνημονίου, φορώντας μονίμως παρωπίδες κατασκευασμένες στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες της υποταγής.

Έρχεται, λοιπόν, σήμερα το ίδιο το ΔΝΤ και προβαίνει σε αυστηρή αυτοκριτική (!) για τη σκληρή λιτότητα, η οποία εξουθένωσε την οικονομία, κομμάτιασε την κοινωνία και έστειλε την Ελλάδα πολλές δεκαετίες πίσω, με τη στάμπα της δακτυλοδεικτούμενης, πτωχευμένης και άθλιας χώρας, που ραπίζεται και χλευάζεται συνεχώς επί δύο χρόνια. Ας θυμηθούμε τι είπε μόλις την περασμένη εβδομάδα ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, μιλώντας στη Νέα Υόρκη: «Η ελπίδα ότι η δημοσιονομική προσαρμογή θα κάνει τους ανθρώπους περισσότερο αισιόδοξους για το μέλλον και ότι θα οδηγήσει σε έκρηξη της οικονομίας το 2012 είναι κάτι το οποίο πρέπει να εγκαταλείψουμε».

Για την ολέθρια συνταγή –εφαρμοσμένη πρωτίστως στην Ελλάδα– μίλησε ο Μπλανσάρ. Αλλά και από την απέναντι όχθη, τα ίδια και χειρότερα είπε ο Όσκαρ Λαφοντέν, ο προοδευτικός Γερμανός πολιτικός, εξαπολύοντας κεραυνούς εναντίον της Μέρκελ και του Σαρκοζί: «Η Άνγκελα Μέρκελ δεν καταλαβαίνει τις αντιδράσεις των αγορών. Δεν καταλαβαίνει, όπως φαίνεται από την περίπτωση της Ελλάδας, ότι η κρίση δεν υπερβαίνεται με λιτότητα. Μαζί με τον Σαρκοζί στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία. Αυτή την αλλοπρόσαλλη πολιτική θέλει να την εφαρμόσει και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Αλλά μήπως νομίζει ότι θα μείνει στο απυρόβλητο ο κ. Παπαδήμος; Πέραν του ότι χλώμιασε νωρίς η τεχνουργημένη εικόνα του, υπάρχουν δύο ζητήματα που τον αφορούν, και τα οποία δεν είναι παίξε γέλασε. Το ένα είναι σημερινό. Όπως έγραψε προχθές στην «Καθημερινή» η Ζέζα Ζήκου, η κυβέρνηση Παπαδήμου «εσκεμμένα δεν ξεκαθαρίζει αν μετά τη Συμφωνία των Βρυξελλών τα ελληνικά ομόλογα θα υπόκεινται στο ελληνικό ή στο βρετανικό Δίκαιο». Μια εμβόλιμη υπόμνηση εδώ: Αν επικρατήσει το βρετανικό Δίκαιο στο «κούρεμα» του χρέους, οι δανειστές θα μπορούν να κάνουν κατάσχεση κρατικής περιουσίας αν κάτι δεν πάει καλά στο πρόγραμμα και η Ελλάδα αδυνατεί να ανταποκριθεί πλήρως στις υποχρεώσεις της. Μείζον θέμα, για το οποίο πιέζει και ο κ. Γιόζεφ Άκερμαν, διευθύνων σύμβουλος της Ντόιτσε Μπανκ. Πιέζει για να υιοθετηθεί το βρετανικό Δίκαιο, φυσικά...

Το δεύτερο ζήτημα που αφορά τον διορισμένο κ. Παπαδήμο, τον εκλεκτό των τραπεζών, είναι το ότι υπήρξε ένθερμος θιασώτης της καταστροφικής πολιτικής Σημίτη. Και μάλιστα σ' ένα πεδίο της οικονομίας που αποδείχθηκε κόλαση για τη χώρα. Στο πεδίο του εύκολου και ασύστολου δανεισμού από τις τράπεζες την εποχή της δήθεν ισχυρής οικονομίας. Τότε ο κ. Παπαδήμος πίεζε προς την κατεύθυνση αυτή, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν χιλιάδες οικογένειες στον εφιαλτικό ιστό των χρεών. Σήμερα, τόσο ο κ. Παπαδήμος όσο και οι ομόδοξοί του στηλιτεύουν την πολιτική αυτή, αλλά έχουν και το θράσος να εγκαλούν την κοινωνία για τη ροπή προς τον εύκολο δανεισμό, ροπή που οι ίδιοι δημιούργησαν!

Ο χώρος δεν επιτρέπει περαιτέρω αναφορές στους ολετήρες και στο ολέθριο έργο τους. Το οποίο απτόητοι συνεχίζουν. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι επίκειται νέμεσις. Τιμωρία σκληρή, πολιτική. Και άλλη ενδεχομένως. Για την ανήκεστο βλάβη που προκάλεσαν στην πατρίδα.
γράφει ο Γιάννης Τριάντης

από το Παρόν