Το “νέο ΠΑΣΟΚ” είναι εδώ, διαπλεκόμενο, ρεβανσιστικό

Δεν είναι καιρός για αξιόπιστες δημοσκοπήσεις. Δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Άλλωστε ποτέ οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβείς ή αξιόπιστες πόσο μάλλον τώρα που η κοινωνία είναι άνω κάτω και προσπαθεί να συνέλθει από το χαστούκι της πτώχευσης. Ως γνωστόν η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, η ήττα όμως είναι ορφανή.

Πολλοί στη Ν.Δ. φαίνεται να απολαμβάνουν τη μοναξιά της κορυφής και να επαναπαύονται. Θεωρούν ότι με κάποιον μαγικό τρόπο, όταν γίνουν οι εκλογές, θα συσπειρωθεί η μεγάλη λαϊκή παράταξη και θα δώσει στον Σαμαρά την αυτοδυναμία. Μακάρι να... ήταν τόσο απλά τα πράγματα, γιατί:

• Τα ποσοστά οροφής είναι επικίνδυνα κολλημένα για κόμμα που αντιπολιτεύεται μια τόσο αποτυχημένη κυβέρνηση.
• Οι παγίδες που στήνει καθημερινά το κατεστημένο στον Σαμαρά είναι συνεχείς και είναι θαύμα το ότι ο ίδιος κατόρθωσε να τις αποφύγει, με παροιμιώδη ευελιξία, χωρίς δημοσκοπική κάμψη.
• Τα ποσοστά δημοφιλίας είναι ανησυχητικά. Αν και καλύτερα από των αντιπάλων, δεν αναδύουν ‘’δυναμική’’ και αυτό είναι αγκάθι και χρήζει επίλυσης.
• Φαίνεται ότι η πλειονότητα δεν έχει διαγράψει τις μνήμες της πενταετίας και η εμφάνιση των πρώην βαρόνων με ρυθμό μαϊντανού, δημιουργεί συνθήκες ‘’συμψηφισμού’’.

Ένα ακόμα σημείο που δε φαίνεται να έχει αναλυθεί σε βάθος, ώστε να αντιμετωπιστεί αναλόγως από το επικοινωνιακό επιτελείο, είναι η δυναμική του ΠΑΣΟΚ. Οι περισσότεροι, και δε βγάζω την ουρά μου απέξω, θεωρούμε το ΠΑΣΟΚ τελειωμένο, πανέτοιμο να αντιμετωπίσει μια πελώρια συντριβή, τέτοια που δε γνώρισε ποτέ σοσιαλδημοκρατικό (λέμε τώρα) κόμμα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.

Πόσο αληθές είναι αυτό;
Το ΠΑΣΟΚ σπαράσσεται, αλλά δεν κλονίζεται. Οι βάσεις του στον κρατικό μηχανισμό είναι μυθικές. Η δύναμή του μέσω των εξυπηρετήσεων είναι τερατώδης. Επιπλέον το ΠΑΣΟΚ, πριν κινδυνεύσει να αποτελέσει ιστορία, πρόλαβε να πάρει τα μέτρα του:

• Παρέδωσε τη διακυβέρνηση σε μια άχρωμη κυβέρνηση ‘’συνεργασίας’’ την οποία τα στελέχη του στηρίζουν στη βουλή, αλλά αντιπολιτεύονται από τις εφημερίδες
• Επιστράτευσε στελέχη πρώτης γραμμής της εποχής Σημίτη (μόνο ο Σημίτης λείπει, αλλά είμαι βέβαιος ότι καθοδηγεί από το παρασκήνιο)
• Ελέγχει σε συντριπτικό ποσοστό τα ΜΜΕ
• Οδεύει προς εκλογή νέου αρχηγού, μια κίνηση που πάντα δίνει προοπτική στα κόμματα εξουσίας, αφού φορτώνει όλα τα κακώς κείμενα στον αποχωρούντα

Αλλά το μεγάλο κόλπο του καθεστώτος δεν εκτελείται στο παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ, αλλά στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ. Και το μεγάλο κόλπο λέγεται ΔΗΜΑΡ και συντελείται μέσω του πιο αμφιλεγόμενου πολιτικού της μεταπολίτευσης του δημοφιλούς κ. Κουβέλη. Η ΔΗΜΑΡ έχει κατσικώσει ως ανάχωμα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα και ψαρεύει όποιον επιχειρεί να λιποτακτήσει. Το σύστημα πριμοδοτεί το ανύπαρκτο κόμμα με τις γραφικές φιγούρες, που όταν τους βλέπεις νομίζεις ότι παρακολουθείς το Ράδιο Αρβύλα (Μαργαρίτης, Ψαριανός), ένα κόμμα στο οποίο συνωστίζεται ότι πιο αντιδραστικό έχει να επιδείξει η εγχώρια αριστερά, από τον official τουρίστα της μεταπολίτευσης κ. Μπίστη έως την αλησμόνητη κ. Ρεπούση με τις “προοδευτικές’’ της ιδέες, πριμοδοτεί λοιπόν το κόμμα αυτό με ανύπαρκτα δημοσκοπικά ποσοστά, για να δώσει μια προοπτική στους λιποτάκτες του ΠΑΣΟΚ που δε θέλουν, ούτε Παπανδρέου ζωγραφιστό, ούτε τους μπαχαλάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όμως και τα ορφανά Καραμανλή.

Το γεγονός ότι τα συντρίμμια του ΠΑΣΟΚ και η ανερχόμενη ΔΗΜΑΡ θα συνεργαστούν μετεκλογικά είναι αδιαμφισβήτητο. Αυτός είναι ο ένας και μοναδικός λόγος ύπαρξης αυτού του μορφώματος, που απολαμβάνει την καθολική στήριξη της εγχώριας διαπλοκής. Πρόκειται ουσιαστικά για μια νέα μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ αν φύγει ποτέ από την εξουσία, θα φύγει μόνο όπως ο εγκάρδιος φίλος της οικογένειας, ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι. Ίσως τελικά ο αντίπαλος του κ. Σαμαρά να μην είναι μόνο η αυτοδυναμία, όπως πιστεύουμε οι περισσότεροι, αλλά ένας αναγεννημένος κεντροαριστερός πόλος με διαπλεκόμενα δεκανίκια, ένας πόλος που αρχίζει να δείχνει τη δυναμική του, έστω και μέσα από αυτές τις περίεργες δημοσκοπήσεις.

Ο επόμενος πρωθυπουργός έχει μακρύ και δύσκολο δρόμο μπροστά του. Έχει να πολεμήσει με την ανυπαρξία της Ελλάδας στο εξωτερικό, με το πανίσχυρο μέτωπο των δανειστών – τοκογλύφων, με την εσωτερική αιμορραγία του τραπεζικού συστήματος και τους φαύλους εκβιαστές τραπεζίτες, με τα πράσινα ΜΜ"Ε" της διαπλοκής, με κάθε λογής νταβατζήδες παλαιάς και νέας κοπής εσωτερικού – εξωτερικού και επιπλέον να βρει τρόπο να αντιπαρέλθει των πονηρών μεθόδων της ελίτ και ενός ΠΑΣΟΚ που αποδεικνύεται Λερναία Ύδρα. Για αυτό πρέπει να είμαστε πολύ υποψιασμένοι, πολύ προσεκτικοί, να αφουγκραζόμαστε τις επιλογές του.
Η ιστορία μας τιμώρησε (ή μας ευεργέτησε;) να ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς…
γράφει ο Δρ. Πασοκολόγος – Παπανδρεολόγος

από το antinews