Δεν φεύγει με τίποτα...

Ο κ. Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να μείνει στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μπορεί. Το δημοψήφισμα είναι ένα εύρημα που θυμίζει κόλπο ταχυδακτυλουργού. Την ώρα που το κοινό απαιτεί να κατέβει ο καλλιτέχνης από την σκηνή, επειδή το θέαμα που του προσφέρεται βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τα χρήματα που έχει πληρώσει, ο «μάγος» αποφασίζει να βγάλει από το μανίκι του τον επόμενο άσσο. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το κοινό δεν συμπαθεί πλέον το πόκερ...

Ας πούμε ότι ο ελληνικός λαός πει «όχι» στο δημοψήφισμα. Επειδή είναι θυμωμένος με την κυβέρνηση, επειδή νιώθει απογοητευμένος από τις εξελίξεις, επειδή δεν... βλέπει μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του. Για όποιον λόγο, τέλος πάντων. Ας πούμε, λοιπόν, ότι πει «όχι». Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ισχύει η συμφωνία με τους Ευρωπαίους; Κι ας πούμε ότι είναι έτσι. Οι άλλοι το ξέρουν; Το ήξεραν όταν προσπαθούσαν να βρουν λύση για το ελληνικό χρέος; Με άλλα λόγια, ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε με ένα πολιτικό τέχνασμα να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα (μάλλον για ψήγματα μιλάμε) αξιοπιστίας διέθετε...

Η καλύτερη λύση ήταν οι εκλογές. Οποιαδήποτε άλλη λύση σε αυτή την φάση και όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, δεν προσφέρει κάτι στον τόπο. Ο κ. Παπανδρέου φοβάται να πάει σε εκλογές. Φοβάται την κατάρρευση. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι η συνέχιση της ακυβερνησίας θα έχει ολέθριες συνέπειες για την χώρα. Εκτός κι αν πιστέψει κανείς ότι στις επόμενες εβδομάδες η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κάνει ό,τι δεν έκανε σε δύο ολόκληρα χρόνια.

Για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε με τις εκλογές μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα δοθεί διέξοδος στα σημερινά αδιέξοδα. Αυτό για το οποίο είμαστε σίγουροι είναι ότι η όποια λύση προκριθεί από τις κάλπες θα έχει την νομιμοποίηση της λαϊκής ψήφου κι αυτό θα στερήσει από οποιανδήποτε να αγνοεί και να αμφισβητεί την έννομη τάξη...

Ανεξάρτητα από την ρητορεία που χρησιμοποιούν μας οδηγούν στην δραχμή. Η πολιτική τους θα αποτελέσει μνημείο πολιτικής ανικανότητας για τις επόμενες γενιές. Αλίμονο! Έχουν αλυσοδεθεί στην καρέκλα της εξουσίας και αρνούνται να την εγκαταλείψουν. Το κακό είναι ότι όσο βυθίζονται στον βούρκο, συμπαρασύρουν μαζί τους μία ολόκληρη κοινωνία...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital