Στήνουν το νέο κατεστημένο...

Το σχέδιο του ΔΝΤ για τον έλεγχο της ελληνικής πολιτικής και οικο­νομικής ζωής ήταν εξαρχής ένα. Άρχισε όμως να κυκλοφορεί τις τελευ­ταίες δύο εβδομάδες με περισσότερες λεπτομέρειες. Η απόρρητη έκθεση πε­ριέγραφε πώς θα αναπτυχθεί το και­νούργιο κατεστημένο, το οποίο βεβαί­ως θα ελέγχεται από τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τη μεθοδευ­μένη κατάρρευση της χώρας μας.

Η έκθεση αναφέρει ότι από τη μετα­πολίτευση δημιουργήθηκε μια αλυσίδα συμφερόντων μεταξύ των τραπεζών, των πολιτικών και των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται (και) στα μέ­σα ενημέρωσης, κυρίως εκδότες.

Περιγράφει πώς ο κάθε «κλάδος» εξυπηρετούσε τον άλλο και...πώς και οι τρεις είναι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους και επιβιώνουν χάρη στη «βοή­θεια» που παρέχει ο ένας στον άλλο.

Το ΔΝΤ λοιπόν και οι εμπνευστές της έκθεσης αναφέρουν ότι, για να μπο­ρέσει η νέα κατάσταση να αναλάβει πλήρη δράση και να απλώσει τον ιστό της, πρέπει να σπάσει η αλυσίδα. Και για να σπάσει, πρέπει πρώτα να καταρ­ρεύσει ένας από τους τρεις τομείς που περιγράψαμε πιο πάνω. Κάποιος θα πί­στευε ότι ο τομέας που συστήνεται για κατάρρευση θα ήταν ο πολιτικός, όμως οι δανειστές στοχοποιούν την «πηγή» του χρήματος, δηλαδή τις ελληνικές τράπεζες.

Αλλαγή συστήματος
Όπως ισχυρίζονται οι εμπνευστές της έκθεσης, η μετοχική σύνθεση των τραπεζών πρέπει να αλλάξει τα επό­μενα χρόνια, ώστε να αλλάξουν και τα άτομα που θα είναι επικεφαλής και θα λαμβάνουν τις αποφάσεις για νέα δά­νεια και επενδύσεις.

Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να απειληθεί η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, αφού, όπως αναφέρε­ται, οι μέχρι τώρα προσπάθειες για συγχωνεύσεις και εξαγο­ρές και οι πιέσεις προς τους τραπεζίτες τον τελευταίο χρόνο δεν απέδωσαν τα ανα­μενόμενα. Κοινώς, οι Έλληνες τραπεζίτες εμφανίστηκαν ξεροκέφαλοι και επέμε­ναν στο status quo.

Όμως ένα κούρεμα της τάξης του 50%-60% σίγουρα θα έστελνε την πλειονότητα των τρα­πεζών στην ανακεφαλαιοποίηση. Οι περισσότερες δεν θα μπο­ρούν να την πραγματοποιήσουν μέσα από τους μετόχους τους. Θα στραφούν προς το κράτος για εγγυήσεις. Το ελλη­νικό κράτος είναι πτωχευμένο και έτσι το τρίτο στάδιο είναι η ένταξή τους στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότη­τας. Φαινομενικά, πρόκειται για κρατικοποίησή τους, όμως, εάν διαβάσει κά­ποιος τα ψιλά γράμματα των όρων λει­τουργίας του ΤΧΣ, θα διαπιστώσει ότι ο έλεγχος θα ασκείται από την τρόικα και τους δανειστές μας.

Με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξει δρα­στικά και η μετοχική σύνθεση των ελληνικών τραπεζών και από εκεί και πέ­ρα ανοίγει ο δρόμος αλλαγής του πολιτικού και εκδοτικού σκηνικού.

Μάλιστα, για το πώς τα μέσα ενημέρωσης - τα οποία είναι σχεδόν όλα υπερχρε­ωμένα - μπορούν να καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα μόλις τους κοπεί η πίστωση, αναφέρεται η περίπτωση του Alter. Πετυχημένη - κατ’ αυτούς - συ­νταγή για ένα κανάλι που, όπως λένε, επηρέαζε πολύ το ελληνικό κοινό.

Έτσι, κατά το ΔΝΤ, θα τερματιστεί η πελατειακή σχέση μεταξύ πολιτικών και εκδοτών και θα μπει μια νέα τάξη μέσων ενημέρωσης που θα κάνουν «αποστειρωτική» ενημέρωση και κυ­ρίως δεν θα κάνουν αντιπολίτευση στο κατεστημένο πίσω από τους δανει­στές.

Βεβαίως, σε δεύτερη ανάγνωση, αυ­τό που θέλουν να κάνουν τα ξένα συμφέροντα, είναι να μεταφέρουν το «μονοπώλιο» των πιέσεων και των απειλών σε αυτούς. Θέλουν δηλα­δή να κάνουν παιχνίδι με πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης αυτοί και να κινούν τα νήματα ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες.

Φανταζόμαστε ότι τα νέα εκδοτι­κά τζάκια που θα αναδυθούν, δεν θα έχουν πρόβλημα πίστωσης, εάν παί­ζουν το παιχνίδι των έξω…

από το Ποντίκι