Μήπως πρέπει να τα μαζεύετε;

Έχει άραγε νόημα, κύριε Παπανδρέου, να παραμένετε ακόμη; Από τη στιγμή που η αποστολή εξετελέσθη κατά γράμμα. Βουλιάξατε τον τόπο και μας πνίξατε όλους. Τίποτε όρθιο δεν έμεινε. Να υπήρχε κάτι το θετικό, θα έλεγες χαλάλι όλα...

Χωρίς επιστροφή είναι η πορεία. Κάθε μέρα και χειρότερα πάμε. Η ζωή κατεβαίνει σκαλί σκαλί. Όλα έχουν δυσκολέψει. Κόβεις από παντού. Για να κερδίζεις μέρες. Αλλά φως, ελπίδα δεν φαίνεται πουθενά. Η ύφεση αφαιρεί οξυγόνο, φέρνει λουκέτα, στραγγαλίζει την αγορά. Τώρα μόλις το πήραν χαμπάρι οι υπουργοί. Ίσως και ο πρωθυπουργός. Κάτι που όποιος περπατούσε στους δρόμους το έβλεπε μήνες τώρα. Πιανόταν η καρδιά του. Αλλά βλέπεις αποφασίζουν από τα γραφεία.

Στα δύο χρόνια που κυβερνάτε, κύριε Παπανδρέου, μια μέρα δεν υπήρξε να πεις δόξα σοι ο Θεός... Κόβετε, κόβετε και τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο. Έστω να ανακοπεί κάπως ο κατήφορος. Απ’ ό,τι υποσχεθήκατε, κύριε Παπανδρέου, το εντελώς αντίθετο προέκυψε... Και να ’ταν μόνο αυτό;

Ο κύριος Σόιμπλε αλλά και ο αγαπητός μας κύριος Γιούνκερ δεν παραλείπουν ούτε λεπτό να μας θυμίζουν ότι η εθνική κυριαρχία μας έχει δραστικά περιοριστεί... Και με τα δεσμά που μας βάζουν όλο και περισσότερο περιορίζεται.

Παραλάβατε χώρα και θα παραδώσετε προτεκτοράτο, κύριε πρωθυπουργέ. Για την ιστορία, σας θυμίζουμε εκείνο που είχε πει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, απορρίπτοντας το Σχέδιο Ανάν, που εσείς ήσασταν υπέρ του. Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα... Αναπόφευκτη η σύγκριση... Καταλυτικά τα συμπεράσματα.

Οι μέρες, οι μήνες που έρχονται, όλα τα μηνύματα συγκλίνουν ότι θα είναι ακόμη πιο μαύρες...

Μήπως, κύριε Παπανδρέου, θα ήταν καλύτερα για σας να μας αποχαιρετήσετε και να πάτε στο καλό; Και μην ανησυχείτε για μας... Θα τραβήξουμε μόνοι μας το κουπί. Και να'στε σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε. Πιο καλά από σας...
Γιατί ξέρουμε να δουλεύουμε...
γράφει ο Μάκης Κουρής

από το Παρόν