Οι θυσίες μας φουσκώνουν ένα τρύπιο λάστιχο

Πριν από ενάμιση χρόνο η ελληνική κρίση έφερνε στο φως τις μεγάλες αδυναμίες του ενιαίου νομίσματος. Για να αντιμετωπισθεί αυτό και, πάνω απ όλα, για να σωθεί δήθεν η Ελλάδα που εξακολουθεί να τρομοκρατεί με χρεοκοπία το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, κινητοποιήθηκαν «η ελίτ της ελίτ» πολιτικών και οικονομολόγων και η Ευρωζώνη, δανείζοντας μας 110 δις ευρώ .

Και 18 μήνες αργότερα; Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση πολύ χειρότερη από την εποχή του Μνημονίου Α΄… Πέρασε στο Μνημόνιο Β’, δανειζόμενη άλλα τόσα, αλλά τίποτα…Τα τελευταία 24ωρα ξαναφούντωσε η συζήτηση για το αν θα χρεοκοπήσουμε, αν θα προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση του χρέους με αλλαγή ή όχι της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, αν θα μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη…

Το χρέος μας, αντί να μειώνεται, εξακολουθεί να εκτοξεύεται στα ύψη και εμείς βουλιάζουμε χωρίς να φωνάζουμε!

Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τρομερή ύφεση. Τα κοφτερά μυαλά που μας οδήγησαν εδώ (από το πιο λαμπρό αστέρι τη Μέρκελ, τον Γιούνκερ, την Λαγκάρντ και την παρέα τους) εκτός του ότι βαδίζουν και παραμιλούν, απαιτούν και επιπλέον θυσίες για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα !!!
Ξέρουν τι λένε;

Άσχετα αν φταίξαμε ή όχι, αν τα φάγαμε μαζί ή χωριστά, αν χρεοκοπούμε μόνοι μας ή παρέα σήμερα, αύριο ή τον αιώνα τον άπαντα, όλες αυτές οι στιγμιαίες σαχλαμάρες απαιτήσεων, δηλώσεων και αναλύσεων από ντόπιους και εγχώριους πολιτικάντηδες (ένδειξη αδυναμίας χειρισμού της κατάστασης), μπορεί να εξακολουθούν να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κοσμάκη αλλά όχι σε εκείνα των άπληστων χρηματαγορών.

Έτσι, η καυτή ανάσα των κερδοσκόπων επιβάλει σε Ιρλανδούς, Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιταλούς και, κυρίως, σε εμάς τους Έλληνες μια παρά φύση λιτότητα. Με την ανοχή και την ανεπάρκεια των πολιτικών μας οι τύχες μας τέθηκαν υπό κηδεμονία, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση.Καθημερινά καταστρέφονται ζωές που απροειδοποίητα εκτέθηκαν στην ζούγκλα του άκρατου φιλελευθερισμού.

Μέτρα –χιλιόμετρα χωρίς έλεος, στυγνή κατάργηση εργασιακών κεκτημένων, αφαίμαξη μισθών και συντάξεων, φοροεπιδρομές ακόμα και στις πέτρες, οδυνηρές απολύσεις, μια ματωμένη πλέον και όχι πληγωμένη κοινωνία έχει να επιλέξει ανάμεσα στον δρόμο της επαιτείας ή της ξενιτιάς. Μόνη διέξοδος φαντάζει για ορισμένους η αυτοκτονία…
Και να πεις ότι βελτιώνεται η κατάσταση… να πάει στα κομμάτια! Οι θυσίες μας φουσκώνουν ένα τρύπιο λάστιχο! Ρίχνονται σε ένα πηγάδι δίχως πάτο μαζί με τα χρήματα που δανειζόμαστε!

Στην άλλη όψη του νομίσματος οι πιστωτές μας. Εκτός από την ψυχραιμία τους χάνουν τώρα και την μπάλα. Ενώ μέχρι πριν από μερικούς μήνες εμφανίζονταν συναινετικοί και πρόθυμοι να μας στηρίξουν, τώρα μας ασκούν έντονη κριτική και πριν μας χορηγήσουν άλλη μια& θανάσιμη –την 6η- δόση, μας μοιράζουν σφαλιάρες για την ασυνέπεια και μας φέρνουν στο αμήν της αγωνίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό έχεις και τον Σόιμπλε να σου λέει ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση σε 10 χρόνια !

Κι αναρωτιέμαι, ποιος θα αντέξει; Θέλει και τα λέει ο Γερμανός ή του ξεφεύγουν;
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι όλοι αυτοί που βρίσκονται τόσο καιρό πάνω από το προσκεφάλι μας επιθυμούν να σώσουν το ευρώ τους, δηλαδή τον ίδιο τους τον εαυτό, και όχι εμάς. Βλέπετε, μια άμεση και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα είχε ανυπολόγιστες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις σε Γαλλία, Γερμανία, ενώ η κρίση θα χτυπούσε αμέσως την Ιταλία.

Η έκθεση μόνο στο Ιταλικό χρέος των δύο ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων δεν είναι 84,3 δισ, όπως στη χώρα μας, ξεπερνά τα 500 δισ δολάρια παρακαλώ!
Γνωρίζω πως δεν είναι "πολιτικά ορθόν" να κινδυνολογούμε με το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας της Ελλάδας, γιατί δεν συμφέρει κανέναν, όμως οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές και όσοι ασχολούνται με τις χρηματαγορές διεθνώς δεν έχουν πλέον καμία αυταπάτη …

Ο Τιτανικός "Ευρώπη" προσέκρουσε στο παγόβουνο και η ορχήστρα «των χρεοκοπημένων» εξακολουθεί να παίζει! Για πόσο ακόμη;
γράφει η Μαρία Δεναξά

από το aixmi