Τα καθεστώτα πέφτουν μόνο με εξέγερση και αίμα

Η «Αραβική Άνοιξη» έδειξε σε μας τους σύγχρονους, που δεν έχουμε ζήσει λαϊκές εξεγέρσεις και εμφυλίους πολέμους, ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να αναγκάσεις ένα καθεστώς να εγκαταλείψει την εξουσία. Η λαϊκή εξέγερση και το αίμα, δυστυχώς.

Είδατε όλοι τι συνέβη και τι συμβαίνει σήμερα με τα «αδελφά» σοσιαλιστικά οικογενειοκρατικά καθεστώτα του Μπεν Άλι, του Χόσνι Μουμπάρακ, του Μουαμάρ Καντάφι, ακόμα και του Ασάντ κ.λ.π. Όλα «σεβαστά» μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπου προεδρεύει ο κ. Παπανδρέου ο Γ΄, μέλος της δυναστείας των Παπανδρέου.

Ήδη παρακολουθούμε, όπως το... είχαμε προβλέψει από την αρχή, τις τελευταίες μέρες του Μουαμάρ Καντάφι. Οι λαϊκές δυνάμεις βρίσκονται έξω από την πρωτεύουσα Τρίπολη και τα προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα του Καντάφι τελειώνουν. Σιγά σιγά και το πλήθος εντός των τειχών διώχνει τον φόβο, εξεγείρεται και τάσσεται με το μέρος των επαναστατών, επιταχύνοντας τις εξελίξεις.

Κανένα από αυτά τα ολοκληρωτικά σοσιαλιστικά και δυναστικά καθεστώτα δεν εγκατέλειψε και δεν εγκαταλείπει την γλυκιά και επικερδή εξουσία, παρά μόνο έπειτα από λαϊκές εξεγέρσεις και ποταμούς αίματος αθώων πολιτών, που δεν άντεχαν πια την σκληρή φορολογία, την πείνα, την εξαθλίωση, τον εξευτελισμό, την κοροϊδία και την καταδυνάστευση από τις σοσιαλιστικές οικογένειες. Οι οποίες, σοσιαλιστικές οικογένειες, μετά την κατάρρευση εκείνων των οικογενειών του υπαρκτού σοσιαλισμού, είναι τα απομεινάρια ενός αντιδημοκρατικού εξουσιαστικού συστήματος, σχεδόν θεοκρατικού, που προπαγάνδιζε και εξακολουθεί ακόμα να προπαγανδίζει τον «σοσιαλιστικό παράδεισο».

από το προεδρική δημοκρατία