Χαμένη υπόθεση η σωτηρία της Ελλάδας...

Προσέξτε τι συμβαίνει όταν η πολιτική ηγεσία προσπαθεί να κρύψει την κοινή λογική για χάρη του λαϊκισμού, είτε με συνθήματα του τύπου «λεφτά υπάρχουν» ή του τύπου «με την εργατική εφεδρεία, με το 70% του μισθού, θα κερδίσουμε περισσότερα από ό,τι θα χάσουμε με τις απολύσεις».

Δημιουργείται μεγάλη σύγχυση στην κοινή γνώμη και αυτή γίνεται βορά σε κάθε παραδοξότητα. Η καλύτερη λύση, ειδικά στα δύσκολα, είναι να λέει κάποιος την αλήθεια και να καθησυχάζει τον κόσμο όχι με λαϊκίστικες φαντασιώσεις αλλά με ρεαλιστικά σχέδια...

Αυτό λέει η απλή, κοινή και έντιμη λογική...

Χθες κάποιος φίλος της στήλης έγραψε:
«Έστω ότι απολύουμε τόσους δημοσίους υπαλλήλους ώστε να μειώσουμε τα έξοδα κατά 10 δισ. Από αυτά τα 10 δισ., το ένα τρίτο είναι ασφαλιστικές εισφορές (3,3 δισ.), τα υπόλοιπα φορολογούνται (π. χ. με ένα 20% το κράτος εισπράττει 1, 3 δισ.) και τα υπόλοιπα φτάνουν στην αγορά, όπου το κράτος εισπράττει ΦΠΑ, αλλά και φόρους και πάει λέγοντας.


Δηλαδή σχεδόν ολόκληρος ο μισθός καταλήγει ξανά στο κράτος. Επομένως και να απολύσουμε, πάλι σχεδόν το ίδιο έλλειμμα θα έχουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με την αύξηση της φορολογίας. Δεν είναι λύσεις αυτές που προτείνεις.


Η λύση της ΝΔ είναι ορθότερη, αν όμως με κάποιο τρόπο βρει κανείς χρήματα να ρίξει στην αγορά. Τη λύση την κρατά η τρόικα στα χέρια της, αλλά δεν θέλει προς το παρόν να λυθεί το πρόβλημα. Δυστυχώς η Ευρώπη του κεφαλαίου έχει άλλα προδιαγράψει για το μέλλον μας...».

Για να το πούμε απλά, αν ευσταθούσε ο παραπάνω μηχανισμός θα μιλάγαμε για την μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά τον Παράδεισο των πρωτοπλάστων, για μια επί γης ουτοπία μπροστά στην οποία ο κομμουνισμός θα έμοιαζε με επαρχιακή πίστα συγκρουόμενων στη Ντισνεϋλάντ. Θα μιλούσαμε γι’ αυτό που στην φυσική ονομάζουν αεικίνητο και στην αλχημεία φιλοσοφική λίθο. Τουτέστιν ρίχνεις στο δημόσιο ένα εκατοστάρικο και σου επιστρέφει 101...

Η πικρή αλήθεια...
Επί της ουσίας όμως μοιάζει με ένα τηλεφώνημα που σου αναγγέλλει πως κέρδισες ένα ταξίδι για δύο στον Άγιο Μαυρίκιο εντελώς δωρεάν, με μόνο κόστος τα έξοδα του κούριερ που θα φέρει τα εισιτήρια...

Όταν τα φέρνει και ρωτάς ποιο είναι το κόστος των μεταφορικών σου λέει 5.000 ευρώ και πως η τηλεφωνική αποδοχή που έκανες σημαίνει ανάληψη της υποχρέωσης.

Κάπως έτσι δεν ήταν η υπόσχεση λεφτά υπάρχουν;...

Το ζήτημα είναι πως απόψεις σαν την παραπάνω δεν τις διατυπώνει μόνο ένας αναγνώστης, αλλά το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου και δυο τάγματα οικονομολόγων...

Στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο όλοι είναι Κεϋνσιανιστές, από την άκρα δεξιά μέχρι τους μαρξιστές της άκρας αριστεράς. Έχω την πεποίθηση πως πολιτικοί, καθηγητές και εν γένει οι οπαδοί του Κέυνς της τελευταίας περιόδου, έχουν μάθει την γενική θεωρία της απασχόλησης από τα κλασικά εικονογραφημένα...

Η θεωρία του διακεκριμένου οικονομολόγου έχει πετύχει πολλές φορές, αλλά έχει δημιουργήσει και προβλήματα, κυρίως όταν γίνεται κατάχρησή της. Με απλά ελληνικά, για να λειτουργήσει θα πρέπει να τηρούνται δυο βασικές προϋποθέσεις. Από την μια πλευρά να υπάρχει παραγωγικός μηχανισμός σε αργία λόγω κρίσης και από την άλλη άνεργοι υποψήφιοι εργαζόμενοι.

Δίνοντας χρήματα στους ανέργους δημιουργείς ζήτηση και οι μηχανές παίρνουν μπροστά για να παράγουν τα προϊόντα που θα ικανοποιήσουν τη ζήτηση. Έτσι δημιουργούνται θέσεις εργασίας και οι άνεργοι βρίσκουν δουλειά, χρήματα, ζήτηση και πάει λέγοντας...

Καθώς η μηχανή παίρνει μπροστά και σιγά-σιγά τραβάς τα παραπανίσια λεφτά που έβαλες, αποκαθιστάς το έλλειμμα και το σύστημα συνεχίζει να δουλεύει μόνο του μέχρι η ανθρώπινη απληστία να δημιουργήσει την επόμενη φούσκα και το επόμενο κραχ...

Όταν δεν υπάρχει παραγωγικός ιστός και υπάρχει μόνο ένας στρατός δημοσίων υπαλλήλων που δεν παράγει τίποτα, όταν τους μοιράζεις λεφτά, δημιουργείς θέσεις εργασίας στην Κίνα ή τη Γερμανία και ωθείς την κοινωνία σου βαθιά στη χρεοκοπία.

Αυτό ήταν το μοντέλο που εφαρμόσαμε τις τελευταίες δεκαετίας και μας οδήγησε στην χρεοκοπία των 355 δισ. ευρώ έναντι ΑΕΠ 240 δισ. ευρώ.

Είναι έγκλημα να μοιράζει κάποιος χρήματα στο ελληνικό δημόσιο ευελπιστώντας πως αυτή η πρακτική θα διατηρήσει ή θα δημιουργήσει ανάπτυξη. Το μόνο που μπορεί να δημιουργήσει είναι άλλα χρέη και κατάρρευση και το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι καθυστέρηση της ανάπτυξης παραγωγικών θέσεων εργασίας.

Βλακεία ή πονηριά;
Μάλλον βλάκες που παριστάνουμε τους πονηρούς είναι ο χαρακτηρισμός που μας ταιριάζει, σε μας και την ηγεσία μας. Αλλιώς πως εξηγείται η κατάσταση διεθνούς εποπτείας και απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας στην οποία έχουμε περιέλθει.

Αυτές οι θεωρίες που τον τελευταίο χρόνο αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές εκπορεύονται από το διακομματικό πολιτικό κατεστημένο της χώρας που προσπαθεί να διατηρηθεί στη ζωή.

Το Διακομματικό Κόμμα Κατοχής Ελληνικού Δημοσίου
Ήτοι, τους κατά καιρούς 300 της Βουλής, μερικές δεκάδες χιλιάδες που συγκροτούν το στελεχιακό δυναμικό της κρατικής μηχανής το οποίο εναλλάσσεται στην εξουσία κατά το κυβερνών κόμμα, τις μερικές χιλιάδες συνδικαλιστές και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δημοσιών υπαλλήλων, εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, των οποίων ο ρόλος εναλλάσσεται μεταξύ δυνάστη ψηφοφόρου- θύτη και θηράματος...

Ο παραπάνω πληθυσμός συγκροτεί αυτό που η στήλη έχει χαρακτηρίσει κατοχική δύναμη απομύζησης της χώρας. Συγκροτούν το Διακομματικό Κόμμα Κατοχής Ελληνικού Δημοσίου (ΔΚΚΕΔ).

Η προσκόλληση του ΔΚΚΕΔ στην παρασιτική απομύζηση της ελληνικής κοινωνίας δεν ορρωδεί ούτε προ της χρεοκοπίας της χώρας, της επιστροφής της στη δραχμή και την ομήγυρη των κοινωνιών και οικονομιών του βαλκανικού νότου και του αφρικανικού βορρά...

Κάθε κατοχή όμως κάνει χρήση και κάποιου ιδεολογικού μανδύα και ορίζει κάποιον εχθρό, η επικράτηση του οποίου επιφυλάσσει τα μαρτύρια του Ιώβ στο «κοπάδι»...

Το μοντέλο της επιδότησης της ανάπτυξης μπορεί να λειτουργήσει στην Κίνα που ξεκίνησε να το εφαρμόζει από φέτος, αν προλάβει τον πληθωρισμό στις τιμές των πρώτων υλών.

Επιπλέον είναι ζητούμενο αν είναι δυνατόν να συνεχίσει να λειτουργεί επ’ αόριστον στις ΗΠΑ και ας διαθέτουν ισχυρό μηχανισμό παραγωγής καινοτομιών αλλά και ακόμη ισχυρότερη πολιτική δύναμη να επιβάλουν αποδοχή των τυπωμένων πράσινων χαρτιών τους...

Είναι απίθανο όμως να λειτουργήσει στην Ελλάδα που δεν διαθέτει, ούτε μερικές εκατοντάδες εκατ. πελάτες να καλύψουν την παραγωγή της βιομηχανία της, ούτε την πολιτική ισχύ να επιβάλλει τον επ’ αόριστον δανεισμό της...

Η εξίσωση...
Όπως έχουμε ξαναπεί, όταν έχεις έσοδα 50 δισ. ευρώ και έξοδα 75 δισ. ευρώ η λύση για να καλύψεις τα 25 δισ. έλλειμμα είναι είτε να κάνεις απολύσεις και να μειώσεις τις δαπάνες ανάλογα ή να αυξήσεις τους φόρους αντίστοιχα.
Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital