Μεταρρυθμιστές ή αμπελοφιλόσοφοι;

Όλοι μιλάνε για μέτρα και για μια ριζική αλλαγή του κράτους αλλά κανείς δεν μας λέει τι ακριβώς αυτό σημαίνει. Κυβερνητικοί, τραπεζίτες, η αξιωματική αντιπολίτευση, πρώην υπουργοί του πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικού μπλοκ, όλοι ζητούν την αλλαγή του κράτους. Αποφεύγουν όμως να την ορίσουν.

Με αόριστες διατυπώσεις δηλώνουν ότι πρέπει το σημερινό κράτος να διαλυθεί. Δεν προχωράνε καθόλου στο δεύτερο σκέλος. Τι θα βάλουμε στη θέση αυτού που θα διαλύσουμε;

Ο Γ. Παπανδρέου (παρά την κριτική που δέχεται) προσέφερε προσωρινή διέξοδο στο υπάρχον σύστημα. Έφερε το «ιππικό», την τρόικα, για να προχωρήσει σε πολιτικές και οικονομικές αλλαγές. Προχώρησε σε κάποιες μεταρρυθμίσεις χωρίς να αγγίξει τον σκληρό πυρήνα του συστήματος διοίκησης και διανομής του πλούτου. Φαίνεται όμως ότι άγγιξε τα όρια της…μεταρρύθμισης του.

Οι ασθενέστεροι σηκώνουν το βάρος, και τα οικονομικά ρετιρέ περιμένουν να εισπράξουν από το ξεπούλημα της χώρας. Αντί να διαλυθεί η δημόσια διοίκηση, ξηλώνεται το κοινωνικό κράτος.

Αν το υπάρχον σύστημα δεν προχωρήσει στην ριζική αλλαγή με προσδιορισμό του νέου, θα μπλέξουμε σε τραγικές περιπέτειες.
Διάλυση του κράτους σημαίνει πρωτίστως διάλυση της σημερινής δημόσιας διοίκησης. Έξω οι 5000 της νομενκλατούρας (για να σπάσουν τα κυκλώματα), αφαίρεση του δικαιώματος υπογραφής από 10.000 υπαλλήλους, κατάργηση των Εγκυκλίων, αλλαγή νομοθεσίας για την λειτουργία της διοίκησης. Με χαιδολογήματα τύπου «αλλαγή του πειθαρχικού κανονισμού» γίνεται μια τρύπα στο νερό.

Τι βάζουμε στη θέση αυτού που θα διαλύσουμε; Τον νέο τρόπο διανομής πλούτου που δεν θα είναι κάτω από το τραπέζι με εκ των προτέρων συμφωνίες πολιτικών και κρατικοδίαιτων, καινούργια νομοθεσία που θα καθορίζει πως φτιάχνω μια επιχείρηση η κτίζω ένα σπίτι. Σαράντα (40) πράγματα που επιτρέπονται η απαγορεύονται (αντί 40.000 σελίδων) και ταυτόχρονη κατάργηση όλης της προυπάρχουσας αμαρτωλής νομοθεσίας.
Όσοι θέλουν να μιλάνε για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, όσοι θέλουν να γίνουν μεταρρυθμιστές, καλούνται να αναλάβουν το ρίσκο της αληθινής σύγκρουσης με το υπάρχον.

Αν έχουν «σκελετούς στα ντουλάπια τους» ας πάνε ησύχως σπίτια τους. Όσοι θέλουν να εκπροσωπήσουν νέα συμφέροντα, πρέπει να αναλάβουν το ρίσκο. Με συνταγές αλά κάρτ από τράπεζες και τρόικα, απλώς ξεπουλάμε και διαλύουμε τη χώρα.

από το Διαδίχτυ