O εφιάλτης του μέλλοντος

Είναι για μένα προσωπικά απορίας άξιον γιατί η Τρόικα συνεχίζει να εκταμιεύει τις δόσεις του δανείου διάσωσης προς την Ελλάδα τη στιγμή που μια απλή παρατήρηση αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πως κανένας από τους όρους του Μνημονίου για διαρθρωτικές αλλαγές στον τόπο μας δεν έχει στοιχειωδώς εφαρμοστεί, και πως η ελληνική κρατικοκεντρική κλεπτοκρατία, ανομία και ατιμωρησία συνεχίζεται αμείωτη.

Γνωρίζει καλά η Τρόικα πως η διαφθορά στην Ελλάδα είναι εμπεδωμένο πολιτιστικό στοιχείο συμπεριφοράς, και πως η χώρα δεν διαθέτει κανέναν μηχανογραφικό μηχανισμό που θα... μπορούσε να παράξει σοβαρά και αξιόπιστα νούμερα. Η περίοδος που η χώρα θα μπορούσε να έχει οργανωθεί διοικητικά και τεχνοκρατικά έχει περάσει προ πολλού ανεπιστρεπτί, η δε περίφημη "ανάπτυξη" στην Ελλάδα ήταν και παραμένει κρατικοκεντρική. Τα τελευταία 30 χρόνια, "ανάπτυξη" για την Ελλάδα ήταν το κομματικό μοίρασμα των ευρωπαϊκών κοινοτικών πακέτων (πάνω από 130 δις ευρώ) που κατασπαταλήθηκαν σε κομματικά δώρα, επιδόματα, ψευτοσυντάξεις, δήμους, κοινότητες, βολέματα "αφισοκολλητών", και δώρα του λαού.

Γνωρίζει πολύ καλά η Τρόικα πως η Ελλάδα κυβερνιέται από απίθανες συμμορίες καταλήστευσης του εθνικού της πλούτου, και πως υπάρχει πλέον ένας ανοιχτός πόλεμος διατήρησης "κεκτημένων" που στο συλλογικό υποσυνείδητο μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού αποτελεί και τον δρόμο του "λαού προς την εξουσία".

Γνωρίζει πολύ καλά πλέον η Τρόικα πως μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί ούτε ενιαίο μισθολόγιο, ούτε μηχανογράφηση και εξυγίανση στον δημόσιο τομέα, ούτε οργανωμένο κτηματολόγιο, ούτε φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Η αντίσταση κατά του Μνημονίου είναι στην ουσία αντίσταση κατά του τρόπου ζωής που ο κομματικός κόσμος επέβαλε τα τελευταία 30 χρόνια στους Έλληνες, και μιας κρατικίστικης και λαϊκίστικης ιδεολογίας βαθιάς ριζωμένης στο συλλογικό υποσυνείδητο πολλών Ελλήνων. Ναι, δεν είναι όλοι, αλλά μια τεράστια μερίδα του ελληνικού λαού είναι αντιευρωπαϊκή, αντιδυτική, αντιεπιχειρηματική και απολύτως αντικαπιταλιστική.

Προς τι λοιπόν η επιμονή της Τρόικας να επιβάλει ξαφνικά στην ελληνική κοινωνία ενα πρόγραμμα "ανάπτυξης" που στην ουσία στηρίζεται πάνω σε κανόνες μιας ανταγωνιστικής και ανοιχτής οικονομικής καπιταλιστικής παραγωγής (διότι περι αυτού πρόκειται), την οποία μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού ούτε πρακτικά επιθυμεί, ούτε είναι σε θέση να δεχθεί φιλοσοφικά; Πάνω σε ποια ηθική βάση, φιλοσοφική θεώρηση και σε ποιους μηχανισμούς θα δεχτεί να στηρίξει, η κατά μεγάλο ποσοστό αριστερίζουσα και κρατικοκεντρική κοινωνία της Ελλάδας την προτεινόμενη καπιταλιστικού τύπου αναδιοργάνωση της οικονομικής της παραγωγής και κοινωνικής της οργάνωσης; Ποιος τρελός θα αγοράσει το 17% της ΔΕΗ για να τον κυβερνάει ο Φωτόπουλος;

Η Ελλάδα (στη διάρκεια αυτής της γενιάς τουλάχιστον), δεν μπορεί να αναπτυχθεί πάνω σε σύγχρονες και ανταγωνιστικές καπιταλιστικές βάσεις οικονομικής παραγωγής γιατί αποτελεί περίπτωση κοινωνίας που στην πλειοψηφία της αντιτίθεται σθεναρά στον Καπιταλισμό. Δεν το θέλει. Η κυβέρνηση υπέγραψε το Μνημόνιο μόνον για να πάρει τα χρήματα του δανείου και όχι για να κάνει καπιταλιστική επανίδρυση του ελληνικού κράτους. Θα πρέπει να είναι εμφανές στην Τρόικα πως η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζει να επιθυμεί ένα κρατικοκεντρικό σύστημα σχεδιασμού και διακυβέρνησης, και πως κάθε πρόγραμμα "αξιοποίησης" του εθνικού της πλούτου θα καταλήξει σε ένα αδιαφανές και χυδαίο συντεχνιακό ξεπούλημα των όσων πόρων της έχουν απομείνει, στους διάφορους κολλητούς και κουμπάρους. Καμία εξυγίανση, αξιοποίηση και ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα περιβάλλον απόλυτης σήψης, αδιαφάνειας και συντεχνιακής κλεπτοκρατίας.

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, είναι αδύνατον να μην έχει κάνει η Τρόικα τις φιλοσοφικές θεωρήσεις που διατυπώνω σ' αυτό το ποστ. Συνεχίζει όμως τις εκταμιεύσεις χρημάτων σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να αλλάξει, και επιβάλει ένα καπιταλιστικό πρόγραμμα "αξιοποίησης" και "ανάπτυξης" σε μια χώρα που δεν μπορεί ούτε πρακτικά να το εφαρμόσει, ούτε φιλοσοφικά να το δεχθεί. Και αυτό για μένα είναι ύποπτο. Σημαίνει πως οι ξένοι πιστωτές της Ελλάδας έχουν πια διαπιστώσει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί καπιταλιστικά, και επανέρχονται τώρα με ενα απλό και οργανωμένο σχέδιο οικονομικής εξόντωσης και μακροχρόνιας οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. To ότι οι Τροϊκανοί είναι αδίστακτοι, να το δεχτώ. Όχι όμως πως είναι φιλοσοφικά και στρατηγικά βλάκες.

Και έτσι, αν απομένει κάτι στους Έλληνες, είναι η προκήρυξη εκλογών και ένα εθνικό δημοψήφισμα όπου ο ελληνικός λαός θα αποφανθεί αν πράγματι επιθυμεί την επανίδρυση του ελληνικού κράτους, τις διαρθρωτικές αλλαγές που επιβάλλονται, το καπιταλιστικό σχέδιο "ανάπτυξης" και αξιοποίησης που του προτείνεται, και ποιοι θα το διαχειριστούν. Για να τα απορρίψει όλα αυτά (κατά την αξιολόγησή μου) πανηγυρικά, παραμένοντας στον κρατικοκεντρικό σχεδιασμό που για χρόνια τώρα έχει συνειδητά επιλέξει. Αποφεύγοντας έτσι και την εφιαλτική έκρηξη ενός ακόμα εμφυλίου πολέμου.

Υγ: Το πρόγραμμα "ανάπτυξης" εδώ. Μνημείο ασάφειας, θολούρας, κομματικής μπουρδολογίας και νεοελληνικού χαβαλέ, απόλυτα συμβατό με την κρατικοκεντρική κομματική σκέψη της πασοκικής συμμορίας που αφού δημιούργησε το κλεπτοκρατικό λαϊκό τερατούργημα το πελατειακού Κρατισμού, καλείται τώρα να κάνει την Ελλάδα...Σιγκαπούρη.

από το Locus Publicus - Editorium