Η κυβέρνηση μας κοροϊδεύει…

Πριν ένα μήνα ένα e-mail ενός τορναδόρου που έκανε πλάκα μιλώντας για κάποιες πληροφορίες κάποιου δήθεν τραπεζικού στελέχους, για επιστροφή στη δραχμή στις 25 Μαρτίου, στάθηκε ικανό να προκαλέσει πανικό σε ολόκληρη την κοινωνία και να δημιουργήσει συνωστισμό αναλήψεων στα γκισέ των τραπεζών...

Την εβδομάδα που πέρασε, ήταν η «διαρροή» ενός e-mail στελέχους ξένου τραπεζικού ομίλου που μιλούσε για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ανήμερα της Ανάστασης που προκάλεσε τον πανικό...

Η κυβέρνηση φρόντισε να εντοπίσει τον ένοχο της συγγραφής του πονήματος και μερικές δεκάδες αναμεταδότες. Νομίζει πως μπορεί να τιμωρήσει όποιον ντόπιο ή ξένο που σπάει «πλάκα», γράφει αρλούμπες ή αναμεταδίδει ό,τι του προξενεί εντύπωση και έτσι θα λύσει το πρόβλημα...

Θα αποτύχει...
Το πρόβλημα θα το λύσει αν αντιμετωπίσει το ζήτημα της αμφισβήτησης της ικανότητάς της να βγάλει τη χώρα από τη χρεοκοπία, στη ρίζα του.

Όπως διάβασα σε κάποιο προσωπικό σχόλιο, γιατί η κυβέρνηση δεν διαρρέει ένα e-mail δικού της στελέχους που να λέει πως δεν θα γίνει «κούρεμα» και πως στο τέλος του χρόνου η χώρα θα είναι σε θέση να βγει στις αγορές, προκειμένου να προκαλέσει ευφορία στην αγορά και να αντιστρέψει το κλίμα;

Είναι προφανές πως το επιχειρεί καθημερινά με δηλώσεις αξιωματούχων της αλλά κανείς δεν τους πιστεύει.

Η ρίζα του προβλήματος της εξόδου της χώρας από το κύκλο της χρεοκοπίας είναι η ίδια η κυβέρνηση. Είναι η αδυναμία να πείσει ότι μπορεί να πάρει και να εφαρμόσει όλα τα μέτρα που χρειάζονται για να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς που μας οδήγησαν εδώ.

Οι αποκρατικοποιήσεις «μαϊμού»...
Στις 15 Απριλίου ο πρωθυπουργός ανήγγειλε μια πολλοστή φορά σε λίγους μήνες μια νέα εκκίνηση για τις μεταρρυθμίσεις αλλά και -υποτίθεται- ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων...

Αντί να προκαλέσει θετικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας και τις διεθνείς αγορές, πέτυχε ακριβώς το αντίθετο. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση πιστεύουν πως μπορούν να κοροϊδέψουν την κοινωνία και τις αγορές...

Πλανώνται πλάνην οικτράν. Η κυβέρνηση και η χώρα βρίσκονται στο μικροσκόπιο και για να πείσουν για τις προθέσεις τους θα πρέπει να προβούν σε ριζικές αλλαγές. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να αλλάξουν τους εαυτούς τους. Δηλαδή, τη σύνθεση της κυβέρνησης που σηματοδοτεί μια συμμαχία του βαθέως πελατοκρατικού κομματικού συστήματος με ένα συνονθύλευμα μαθητευόμενων πολιτικών.

Η κυβέρνηση νομίζει πως αν ανακοινώσει την πώληση ενός πακέτου μετοχών 15% ή 35% της τάδε ή δείνα ελεγχόμενης από το κράτος επιχείρησης θα πείσει τις αγορές ότι επιχειρεί μεταρρυθμίσεις και πως αλλάζει του κανόνες του παιγνιδιού στο καθεστώς της διαφθοράς και της πελατοκρατίας που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Όσο οι μεγάλες επιχειρήσεις θα διοικούνται από το κράτος και τα διεφθαρμένα κομματικά συνδικάτα σαν μονοπώλια, τα προβλήματα της αποανάπτυξης και της χρεοκοπίας θα συνεχίσουν να είναι κυρίαρχα...

Στην δεκαετία του ’90 επιχειρήθηκαν εκτεταμένες μετοχοποιήσεις. Το κράτος εισέπραξε χρήματα πουλώντας ακόμη και πλειοψηφικά πακέτα σε μεγάλες ΔΕΚΟ, αλλά διατήρησε το έλεγχο πάνω τους.

Οι εταιρείες αυτές ελάχιστα άλλαξαν και ελάχιστα συνεισέφεραν στην ανάταξη της φθίνουσας πορείας της ελληνικής οικονομίας.

Το ελληνικό κράτος όμως έχει δείξει πως ενδιαφέρεται ελάχιστα για την ανάπτυξη της οικονομίας και πολύ για την είσπραξη ζεστού χρήματος, το οποίο δαπανά σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και τον πλουτισμό των ημετέρων αφισοκολλητών.

Το πρόβλημα με τις κρατικές επιχειρήσεις είναι πως λειτουργούν με αντιπαραγωγικό τρόπο, εκτεταμένη διαφθορά και χρειάζονται μονοπωλιακές συνθήκες για να επιβιώσουν.

Αυτός ο τρόπος λειτουργίας επιβάλει στην κοινωνία να πληρώνει υψηλό κόστος για κακής ποιότητας και αναχρονιστικές υπηρεσίες. Παράλληλα στερεί από την οικονομία πολύτιμους πόρους τους οποίους είναι σε θέση να αξιοποιήσει με πολλαπλασιαστική ισχύ δημιουργώντας ένα αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο ανάπτυξης και επέκτασης.

Είτε το κράτος κατέχει το 100% είτε το 1% ενός στρατηγικού μονοπωλίου, το οποίο λειτουργεί κομματικά και πελατειακά κριτήρια, η διαφορά είναι μικρή.

Θα προκαλούσε μικρότερο κακό στη κοινωνία και την οικονομία η διατήρηση από το κράτος του 100% σε επιχειρήσεις οι οποίες όμως θα λειτουργούσαν με κανόνες ιδιωτικών εταιρειών σε μη μονοπωλιακές συνθήκες ανοιχτής αγοράς και ισότιμου ανταγωνισμού...

Τα παραδείγματα...
Στις τηλεπικοινωνίες που είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους που καταργήθηκε νωρίς το κρατικό μονοπώλιο έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια αισθητές οι συνέπειες της απελευθέρωσης και της παρουσίας του ιδιωτικού τομέα.

Πριν την απελευθέρωση μετρούσαμε τα λεπτά που μιλούσαμε στις αστικές κλίσεις γιατί ο λογαριασμός εκτοξευόταν στα ύψη. Τώρα οι αστικές κλίσεις και ένα μέρος των κινητών συμπεριλαμβάνονται στο πάγιο κόστος που υπήρχε και πριν... Οι εταιρείες ανταγωνίζονται και αναπτύσσουν νέες υπηρεσίες από τις οποίες προσδοκούν να κερδίσουν δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Παλιότερα όταν τα ΚΤΕΟ ήταν κρατικά, χρειαζόταν να ξοδέψεις χρόνο και χρήμα και συχνά να παρακάμψεις την ορθή διαδρομή για να περάσεις ένα αυτοκίνητο από σχετικό έλεγχο. Τώρα σε μισή ώρα και χαμηλό κόστος μπορεί κάποιος να ελέγξει το αυτοκίνητό του ακόμη και όταν αυτό δεν είναι υποχρεωτικό από το νόμο...

Δυστυχώς είναι λίγα τα παραδείγματα των αλλαγών που έφερε το άνοιγμα κρατικών μονοπωλίων στην ελληνική οικονομία. Τόσο λίγα που σε λίγους μήνες ακόμη και χώρες όπως η Κούβα θα έχουν μεγαλύτερα συγκρίσιμα οφέλη του ανοίγματος της οικονομίας...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital