Μνημόνια διαρκείας

Ο κόσμος το 'χει τούμπανο (εδώ και καιρό) ότι η χώρα πάει κατά κρημνόν. Μόνο η κυβέρνηση το είχε κρυφό καμάρι και επέμενε, αξιοποιώντας όλα τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, και κυρίως τη στήριξη που της πρόσφεραν χωρίς φειδώ και δίχως αιδώ τα κανάλια, ότι έχει λύσεις, και μάλιστα με προοπτική.

Θυμόμαστε όλοι τον πρωθυπουργό να ζητάει... χαμόγελα και αισιοδοξία για το αύριο, ενώ τα πάντα γύρω ήταν μαύρα κι άραχνα και όλοι βλέπαμε ότι θα γίνουν χειρότερα. Όπως θυμόμαστε και όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ να παριστάνουν ότι παράγουν πολιτική και να μιλούν για τα μέτρα που σύντομα θα αποδώσουν!

Ποια μέτρα; Το μέτρο της αποτυχίας της κυβέρνησης και της...ένδειας πολιτικής ήταν τα χλιαρά χειροκροτήματα των στελεχών στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, δύο εδώ, δύο παρακάτω, και τα εκατό τόσα παγωμένα, βουβά πρόσωπα που κοίταζαν δεξιά και αριστερά για να μη βλέπουν τον ηγέτη τους.

Ποια πολιτική; Η πολιτική τους εξαντλήθηκε στο να ανοίξουν το δρόμο για να κατσικωθεί το ΔΝΤ στην Ελλάδα, και κατ' επέκταση στην Ευρώπη, και στο να περάσει η καταιγίδα των μέτρων που στόχευαν αποκλειστικά τον κόσμο της εργασίας.
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ; Μα δεν υπάρχει ύστερα! Υπάρχουν νούμερα που δεν βγαίνουν, το Μνημόνιο που μας φόρεσαν και ένας κόσμος που δεν αντέχει.

Μνημόνιο υποκρισίας και αποκαλυπτική της ανεπάρκειας η Απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, του «ανώτατου -τρομάρα τους- οργάνου του Κινήματος». Τα «λουκέτα» αποκαλούνται «επιχειρήσεις που δεν τα κατάφεραν», η ανεργία της νεολαίας ονοματίζεται «νέοι που αντιμετωπίζουν με αβεβαιότητα το μέλλον» και οι μαζικές απολύσεις αφορούν «συμπολίτες μας που χάνουν τη δουλειά τους σε μεγάλη ηλικία και αισθάνονται ανήμποροι να κάνουν μια νέα αρχή»!

Και τι προτείνουν; Να συγκληθεί... συνδιάσκεψη τον ερχόμενο Σεπτέμβριο για να καταρτίσουν, λέει, πρόγραμμα επανεκκίνησης στην οικονομία, την κοινωνία και το κράτος. Τώρα χανόμαστε, τώρα απαιτούνται λύσεις και αυτοί που τα 'καναν ρόιδο θα διαβουλευτούν -λέει- καλοκαιριάτικα για να βρουν πώς θα γίνει «επανεκκίνηση» της οικονομίας μετά από έξι μήνες. Ζήσε, μαύρε μου, να φας τριφύλλι.

Υπό αυτές τις συνθήκες τα προβλήματα στην κυβέρνηση πολλαπλασιάζονται. Πίσω από τις εμφύλιες κόντρες των υπουργών κρύβεται η προετοιμασία για τις μετά Παπανδρέου ημέρες, πίσω από την «αδράνεια» του ενός ή του άλλου, η αδυναμία παραγωγής πολιτικής, και πίσω από τα προβλήματα «συντονισμού» που πανθομολογούνται, η έλλειψη ουσιαστικού σχεδίου.

Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί ενοποιούνται μόνο στα νεοφιλελεύθερα προτάγματα. Κι αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υπογράψουν και τα νέα Μνημόνια που θα τους ζητηθούν.
του Βαγγέλη Δεληπέτρου

από το citypress-gr