Κανείς δεν πιστεύει ακόμη πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί...

Κανείς δεν πιστεύει πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί από την χρεοκοπία, χωρίς να διαγράψει μέρος του χρέους, να επιμηκύνει κάποιο άλλο και να πληρώσει χαμηλότερα επιτόκια για το υπόλοιπο...

Ο συνδυασμός αυτών των ρυθμίσεων όμως πρέπει να γίνει με τη σειρά και θα χρειαστεί να πάρει χρόνια. Δεν είναι εύκολη διαδικασία καθώς εκτός από την όποια ρύθμιση του χρέους, θα χρειαστεί να μπει σε λειτουργία ένα νέο οικονομικό μοντέλο...

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι «ραντιέρηδες» του πελατειακού κράτους να επιστρέψουν σε παραγωγικές ενασχολήσεις.

«Ραντιέρηδες» του πελατειακού κράτους ονομάζω όλους...αυτούς «εργαζόμενους» και «επιχειρηματίες» που χωρίς καμιά προσπάθεια αμείβονται από το κράτος με τα δανεικά που μας χρεοκόπησαν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας και των επόμενων γενεών...

Οι κανονικοί ραντιέρηδες νοικιάζουν το αποταμίευμά τους και ζουν από αυτό, ενώ οι «ραντιέρηδες» του πελατειακού κράτους ενοικιάζουν το δικαίωμα της ελεύθερης πολιτικής ή συνδικαλιστικής επιλογής και στράτευσης...

Ο «δεινόσαυρος»...
Όσο συντηρείται το κράτος - δεινόσαυρος η Ελλάδα δεν μπορεί να εξέλθει της κρίσης. Αυτό συμβαίνει για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί ο γραφειοκρατικός και διεφθαρμένος κρατικός μηχανισμός δεν αφήνει χώρο να υπάρξουν επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα και δημιουργία θέσεων εργασίας εκεί.

Ο άλλος είναι γιατί το κράτος απορροφά τους πόρους της κοινωνίας για μη παραγωγικούς σκοπούς. Προσθέστε στους πόρους αυτούς και τα τοκοχρεολύσια του δημόσιου χρέους και όχι μόνο δεν περισσεύουν κεφάλαια να δανειστεί ο ιδιωτικός τομέας αλλά δεν φτάνουν για τις ανάγκες λειτουργίας...

Τα κεφάλαια
Τα κεφάλαια που κατευθύνονται στις επενδύσεις και δημιουργούν ανάπτυξη για μια οικονομία δεν είναι τίποτε άλλο από το αποταμίευμα αυτής της κοινωνίας. Τα χρήματα που έχουν και οι πλούσιοι αλλά κυρίως οι μη πλούσιοι που είναι και οι περισσότεροι, στις τράπεζες...

Όταν οι προοπτικές είναι καλές μπορεί να βρεθούν και χρήματα από το εξωτερικό με χαμηλότερο επιτόκιο, όταν είναι άσχημες όπως τώρα, οι στρόφιγγες κλείνουν... Αυτή είναι μια απλοϊκή αλλά ακριβής περιγραφή του μηχανισμού της οικονομίας.

Ο καθείς όμως που χάνει τη δουλειά του δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει το μηχανισμό με το οποίον λειτουργεί η οικονομία, ούτε πολυνοιάζεται για τη δημοκρατία. Ο μέσος άνθρωπος περιμένει τις λύσεις έτοιμες από αυτούς που θεωρεί υπεύθυνους για τη μοίρα του. Όταν δεν τις έχει, ενδίδει στην απόγνωση και τη σύγχυση. Γίνεται ευάλωτος στο θόρυβο που καλλιεργούν οι λαϊκιστές των δυο άκρων. Όσοι συνηθίζουν να έχουν τις απαντήσεις πριν καν τεθούν οι ερωτήσεις...

Φυσικά και εκ των υστέρων οι απαντήσεις αποδεικνύονται λάθος, αλλά τότε το τίμημα έχει πληρωθεί. Ενίοτε το να χάσεις για μερικούς μήνες μια θέση εργασίας είναι προτιμότερο από το να χάσεις για μερικές δεκαετίες μια ολόκληρη ζωή όπως συνέβη στη ναζιστική Γερμανία ή δυο τρεις ολόκληρες γενιές, όπως συνέβη στη Σοβιετία...

Κάποιοι θεωρούν τη σύγχυση σαν γόνιμο έδαφος για να σπείρουν άγονες ιδέες. Όπως π.χ. με τη ψεύτικη συνέντευξη του Μαρκ Γουάισμπροτ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και σε πολλά "επαναστατικά" μπλογκς και όπως αποκάλυψε την Κυριακή "Το Βήμα" πως δεν έχει δοθεί τέτοια συνέντευξη...

Στη δημοκρατία της Βαϊμάρης π.χ. αυτοί που προπαγάνδιζαν και προέτρεπαν στην ανομία, αποτέλεσαν και τα πρώτα της θύματα καθώς οι ανατρεπτικές πράξεις της αριστεράς έκαναν ανεκτές τις παράνομες πράξεις της άκρας δεξιάς του Αδόλφου Χίτλερ πρώτα σε βάρος τους και μετά σε βάρος της κοινωνίας και της ανθρωπότητας...

Η Ελλάδα όμως είναι πολύ μικρή και πολύ εξαρτημένη από το εξωτερικό για να υπάρξουν περιθώρια εκτροπής. Ως εκ τούτου η κοινή γνώμη προτιμά τον «Κανένα», παρά τους αντισυστημικούς μεν αλλά και κρατικοδίαιτους επίδοξους σωτήρες...

Κανείς δεν βλέπει πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί, γιατί αυτό μοιάζει να είναι το τίμημα της αποδοχής των μεταρρυθμίσεων...

γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital