Ευρωπαϊκή Ένωση: ασκήσεις υποταγής

Η ευτυχία που προέκυψε από τα αποτελέσματα της προπαρασκευαστικής Συνόδου Κορυφής για τη Κυβέρνηση(όχι για το λαό) είναι και πρόσκαιρη αλλά και μάταιη.

Τα αποτίμησε τόσο... καλά όσο τα εκλογικά αποτελέσματα των Περιφερειακών Εκλογών. Όπως ακριβώς τη συνέφερε δηλαδή.

Σε απλά οικονομικά ακόμη και η πιο μικρή Τράπεζα αν έχεις δάνειο και κινδυνεύει να χάσει τα λεφτά της σου ζητάει εμπράγματες εγγυήσεις. Έτσι λοιπόν και η Ε.Ε. αφού της...δώσαμε τις εμπράγματες εγγυήσεις της ιδιωτικοποίησης και εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας «τράβηξαν» το χρόνο αποπληρωμής πιο μακριά -για να έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν τα λεφτά τους- και μείωσαν το επιτόκιο κατά μια μονάδα που μας έκανε να κερδίσουμε 6 δις σε σχέση με το αν παίρναμε την επιμήκυνση και διατηρούσαμε το αρχικό επιτόκιο. Σε σχέση πάντως με το αρχικό Μνημόνιο πληρώνουμε πολλά παραπάνω δις. σε τόκους.

Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν μόνο ένας ανόητος θα πανηγύριζε έτσι.
Αυτό που πέρασε απαρατήρητο όμως είναι ότι δεν πήρε κάτι η Ιρλανδία επειδή αρνήθηκε να ευθυγραμμιστεί με την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης. Η ιδιότυπη χούντα των Βρυξελλών έχει το τρόπο να ασκήσει σφοδρές πιέσεις στις χώρες μέλη και αυτό είναι επίφοβο. Η Ε.Ε. έχει αποπροσανατολιστεί από τους αρχικούς της σκοπούς και έχει καταστεί μια φαύλη κερδοσκοπική ένωση σε βάρος των λαών της Ευρώπης. Η τυφλή προστασία του Ευρώ είναι εγκληματική.
Και πρέπει να σταματήσει.

Όσο για το δικό μας θέμα για να επανέλθω θυμήθηκα την Αργεντινή. Μετά τις ευθείες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και το στέγνωμα της αγοράς, ως μόνη λύση προτάθηκε η «εκποίηση» της δημόσιας περιουσίας. Η Αργεντινή τότε ήταν η 5η ισχυρότερη οικονομία και παρήγαγε και πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Όμως η ασφυξία του Δ.Ν.Τ. τη συνέτριψε και την οδήγησε στη χρεωκοπία. Ενάμιση χρόνο μετά την έλευση του. Ας αφήσουν λοιπόν κάποιοι τις χαρές και τα πανηγύρια για μετά τη καταιγίδα.
γράφει ο Γρηγόρης Ζωγραφάκης

από το pikri-sokolata