Η στραταρχική αυθάδη στολή των ανδρεικέλων

«Το κράτος είμαι εγώ» είναι σχεδόν μια φιλελεύθερη φόρμουλα σε σύγκριση με το σημερινό ολοκληρωτισμό των «μαφιών» της Νέας Τάξης.

Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ δεν ταυτιζόταν παρά μόνο με το κράτος. Οι πάπες της Ρώμης ταυτίζονταν ταυτόχρονα με το κράτος και την Εκκλησία. Ο νεοταξικός ολοκληρωτισμός πάει πιο πέρα από τον καισαροπαπισμό: Περιλαμβάνει στις δραστηριότητές του ολόκληρη την οικονομία της παγκόσμιας κοινωνίας.

Σήμερα οι Λουδοβίκοι της Νέας Τάξης διαφέρουν από το... βασιλιά Ήλιο. Δεν λένε, απλώς, «το κράτος είμαστε εμείς», αλλά και «η κοινωνία είμαστε εμείς»…

Οι λήσταρχοι και οι δυνάστες της Νέας Τάξης θεωρούν τον πλανήτη, τις κοινωνίες, τα έθνη και τους λαούς οικόπεδά τους.

Παρατηρείστε τα κυβερνητικά ανδρείκελα στη χώρα μας και θα το διαπιστώσετε αμέσως. Συμπεριφέρονται σαν να είναι η ελληνική κοινωνία χωράφι τους και ο ελληνικός λαός κτήμα τους.

Από την εποχή του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» αυτή η ιδιοκτησιακή συμπεριφορά πήρε αποτρόπαιες διαστάσεις. Ανοικτά και ανενδοίαστα τα κυβερνητικά παράσιτα, των διεθνών και εγχώριων «νταβάδων», διακήρυτταν ότι «κράτος και κοινωνία είμαστε εμείς».

Όταν μιλούν για «κοινωνικό συμφέρον» (συχνά θυμούνται και το «εθνικό συμφέρον» οι δολοφόνοι του έθνους) εννοούν το συμφέρον το δικό τους και του κόσμου που υπηρετούν.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν είναι «κοινωνικό συμφέρον», είναι κατηγορίες «ειδικών» και «συντεχνιακών» συμφερόντων. Γι’ αυτό κάθε λαϊκή κινητοποίηση χαρακτηρίζεται πάντα ως πράξη που βλάπτει και υπονομεύει τα «κοινωνικά συμφέροντα».

Το «κοινωνικό» ή «εθνικό συμφέρον» είναι ένας καπιταλιστικός μύθος που χρησιμοποιείται για την ενοχοποίηση και την τρομοκράτηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων.

Έτσι, τα κυβερνητικά παράσιτα κάθε απόχρωσης και τα προπαγανδιστικά τους ιερατεία, ΠΑΝΤΑ διακηρύσσουν ότι όποιος είναι εναντίον τους είναι εχθρός της χώρας και όποιος καταγγέλλει την αδικία και αγωνίζεται για την επιβίωσή του είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας.

Τα σημερινά κυβερνητικά ανδρείκελα των μαφιών του χρήματος έχουν ξεπεράσει σε αυθάδεια και μοχθηρία κάθε ιστορικό προηγούμενο.

Όλοι αυτοί της δωσίλογης, κατοχικής κυβέρνησης δεν διατυμπανίζουν απλώς ότι η «ελληνική κοινωνία είμαστε εμείς», αλλά το διατυμπανίζουν με υστερική αυθάδεια, φορώντας όλοι το ίδιο κοστούμι: Του σατράπη, τη στραταρχική, δηλαδή, αυθάδη στολή.

Στα λόγια τους και στο πρόσωπό τους αποτυπώνεται η διαστροφή εκείνων των ανδρεικέλων της εξουσίας που ηδονίζονται να εξευτελίζουν τον άνθρωπο, να τον ρίχνουν στην έσχατη δουλοπρέπεια, αυτοπεριφρόνηση και ταπείνωση, για να διατρανώνουν έτσι, έμμεσα, την ανάπηρη υπεροχή τους.

Ακούσαμε και το σατράπη Ρέππα (καρικατούρα δικτατορίσκου) που μίλαγε εναντίον των απεργών σαν να είναι η Ελλάδα δουκάτο του. «Να μην σηκώνουν οι απεργοί τη γροθιά τους εναντίον της κοινωνίας» μας είπε ο πάλαι ποτέ «κινηματίας» του δρόμου με σηκωμένες τις γροθιές!!!

Το ανδρείκελο έχει ταυτίσει τόσο τον εαυτό του με την κοινωνία που θεωρεί τις σηκωμένες γροθιές των απεργών εναντίον της κοινωνίας!!!

Τις γροθιές εναντίον της κατοχικής κυβέρνησης τις προσλαμβάνουν τα ανδρείκελα σαν γροθιές εναντίον της κοινωνίας!!!

Το χειρότερο: Δεν είναι σε θέση, ούτε θέλουν, να δουν ότι ΟΛΗ η ελληνική κοινωνία και ο λαός της έχουν σηκώσει οργισμένες γροθιές εναντίον τους…

Φυσικά η κοινωνία και λαός είναι ο Ρέππας και η κυβέρνηση, τα κατοχικά ανδρείκελα της τρόικας!!!!

«Κοινωνικό συμφέρον» είναι η λεηλασία και η εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας και του λαού από τις κερδοσκοπικές μαφίες του κράτους της τρόικας!!!

Τέτοιες αυθάδεις βλακείες μας αράδιασε ο Ρέππας χωρίς αιδώ και με ύφος σατραπίσκου…

Τα ανδρείκελα στην εξουσία μεθάνε τόσο από τον ρόλο τους και τον δωσιλογισμό τους που δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι δεν εκφράζουν, ακόμα και με τις νόθες εκλογικές διαδικασίες, παρά μια ελάχιστη μειοψηφία του ελληνικού λαού. Ένας απλώς υπολογισμός των τεράστιων ποσοστών της αποχής το πιστοποιεί…

Και μας διατυμπανίζουν με δικτατορική αναίδεια: «Η ελληνική κοινωνία είμαστε εμείς»!!!

Εδώ καταγράφεται όλη η αποκρουστική, φαιά φιλοσοφία των κυβερνητικών ανδρεικέλων και η πρακτική αυτής της φιλοσοφίας. Μια πρακτική η οποία έχει ένα και μόνο στόχο: Να ενοχοποιήσει και να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και κάθε κοινωνική κατηγορία πολιτών που «σηκώνει κεφάλι», καθώς και να τους ρίξει στην έσχατη οικονομική εξαθλίωση και πολιτική ταπείνωση.

από το resalto