Αυτό δεν είναι κυβέρνηση αλλά συνονθύλευμα υπουργών

Το ρεπορτάζ από το κυβερνητικό στρατόπεδο παρουσιάζει μία εικόνα που δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτική για την κυβέρνηση. Όλες οι πληροφορίες, λοιπόν, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση λειτουργεί περισσότερο με την μορφή ενός συνασπισμού υπουργείων και λιγότερο ως ένα πειθαρχημένο σύνολο υπό μία και μόνο Αρχή.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη συντονισμού και την εμφάνιση φαινομένων αναρχίας. Ο ένας υπουργός κατηγορεί τον άλλον για τις επιλογές του και οι κόντρες που αναπτύσσονται εντός των τειχών δίνουν συχνά την εικόνα εμφυλίου...

Υπό άλλες συνθήκες το θέμα αυτό θα απασχολούσε μία παραπολιτική στήλη, αλλά με δεδομένα τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας, ο τρόπος λειτουργίας της κυβερνητικής μηχανής είναι πρωτεύουσας σημασίας.

Δεν είναι παράξενο που η σημερινή κυβέρνηση θυμίζει σε αρκετά πράγματα την κυβέρνηση Καραμανλή. Κοινό στοιχείο και των δύο περιόδων είναι η απροθυμία του ηγέτη να ασχοληθεί με τα δήθεν απλά και καθημερινά προβλήματα.

Υπουργός των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α΄ μου είπε μία μέρα σχετικά: «Έκανα μία δήλωση από εκείνες που σήμερα θεωρούνται ως δηλώσεις ρουτίνας. Μετά από λίγα λεπτά χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου μου. Ήταν ο Γεώργιος Ράλλης, ο οποίος είχε επιφορτιστεί με το καθήκον να παρακολουθεί τα υπουργεία που είχαν σχέση με την Οικονομία. Με ρώτησε τι ακριβώς εννοούσα με την δήλωση που έκανα, επειδή θα έπρεπε να ενημερώσει το μεσημέρι τον Πρωθυπουργό. Ανάσα δεν παίρναμε, αλλά γινότανε δουλειά»...

Η διαφορά είναι εμφανής. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενδιαφερότανε μέχρι και για την πιο ασήμαντη δήλωση ενός υπουργού και απαιτούσε να εργάζονται όλοι πειθαρχημένα και κάτω από μία συγκεκριμένη στρατηγική.

Στις μέρες μας αυτό δεν φαίνεται να ισχύει. Ο κάθε υπουργός αναλαμβάνει ένα πεδίο δράσης και κινείται κατά πως αυτός νομίζει για να φέρει σε πέρας το έργο του. Η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν δεν βρίσκεται στην έλλειψη συντονιστών, αλλά στο γεγονός ότι οι συντονιστές διαδραματίζουν έναν ρόλο «αντί αυτού», λειτουργούν στο όνομα του Πρωθυπουργού και όχι υπό την καθημερινή του εποπτεία.

Η διαφορά μπορεί να μοιάζει μικρή, αλλά δεν είναι. Είναι ουσιαστική και αποτελεί ένα ακόμη συστατικό της παρατεταμένης κρίσης, οικονομικής και θεσμικής που βιώνουμε. Η κυβέρνηση είναι ένας οργανισμός που έχει τα χαρακτηριστικά μιας επιχείρησης. Ο επικεφαλής είναι πολλές φορές υποχρεωμένος να ασχολείται με τα μικρά και δήθεν ασήμαντα, καθώς κι αυτά αποτελούν ένα μέρος του συνόλου που ορίζουν την σωστή λειτουργία και την ευρωστία της επιχείρησης. Σε διαφορετική περίπτωση δημιουργούνται πολλά και παράλληλα κέντρα εξουσίας, η δράση των οποίων έχει νομοτελειακά ολέθρια αποτελέσματα στην πορεία των εταιρείας...

Θανάσης Μαυρίδης στο capital