Δείχνει το «τυρί» κρύβει τη «φάκα»

Μετά την παταγώδη αποτυχία των εξεταστικών επιτροπών, που λειτούργησαν σε λογικές, «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει», «αν τιμωρήσουμε κάποιον αυτός θα μιλήσει και θα συμπαρασύρει το πολιτικό σύστημα στην καταστροφή» και «ή θα σωθούμε όλοι μαζί ή θα χαθούμε απ’ τον πολιτικό χάρτη όλοι μαζί», ο Ραγκούσης μας ανακοίνωσε ότι θα αλλάξει ο τρόπος χρηματοδότησης των κομμάτων και ο έλεγχος του «πόθεν έσχες» των πολιτικών με αναδρομική ισχύ. Φυσικά στους ελέγχοντες εκτός των δικαστικών θα μετέχουν και βουλευτές. Η πλειοψηφία θα είναι από δικαστικούς.

Τα ερωτήματα πολλά...
1) Όταν μιλάει για πλειοψηφία εννοεί πχ 7 δικαστικούς και 6 βουλευτές; Μήπως 5/4 ή 4/3;
2) Γιατί στην επιτροπή ελέγχου πρέπει να μετέχουν και βουλευτές; Όταν ο απλός πολίτης ελέγχεται από την εφορία για το «πόθεν έσχες» μαζί με τους εφοριακούς ελέγχουν και πολίτες;
3) Τι θα γίνει αν διαπιστωθεί (φανταστικό σενάριο) ότι ο τάδε πολιτικός έχει αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία που δεν δικαιολογούνται απ’ τα εισοδήματά του; Θα κατάσχονται; ή θα του αφαιρείται η κομματική ιδιότητα και όλα καλά;
4) Θα προβλέπεται ποινική τιμωρία για τους πολιτικούς αυτούς;
5) Τι θα γίνει με τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης των υπουργών;
6) Τι θα γίνει με την ασυλία των βουλευτών;
Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλα ερωτήματα που πιθανόν να έρχονται στο μυαλό όλων.

Με δεδομένο ότι οι πολιτικοί που θα μετέχουν στις επιτροπές ελέγχου δεν πρόκειται να συναινέσουν σε καταδίκη πολιτικών αν οι δικαστικοί είναι περισσότεροι, έναντι των βουλευτών, κατά έναν τότε μόνο ένας δικαστικός να συμφωνήσει με τους πολιτικούς (όχι και πολύ δύσκολο) δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ κανένας πολιτικός με παράνομη απόκτηση περιουσίας.

Το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τους πολιτικούς (και όχι μόνο) εμποδίζει τους ελέγχους και προάγει την ατιμωρησία των πολιτικών (και όχι μόνο).
Αν ήθελε ο υπουργός πραγματικά να βρει και να τιμωρήσει τους «λαδιάρηδες» πολιτικούς μπορεί να καταργήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών και την βουλευτική ασυλία. Φυσικά οι συνταγματολόγοι θα σηκώσουν «παντιέρα» ότι κάτι τέτοιο θα είναι συνταγματικό πραξικόπημα, δεν γίνονται τέτοια πράγματα στις δημοκρατίες κτλ.

Οι συνταγματολόγοι όμως «μούγκα» για τα όσα αντισυνταγματικά μέτρα πήρε η κυβέρνηση, «μούγκα» για την αντισυνταγματικότητα της υπογραφής του μνημονίου, «μούγκα» για την φτωχοποίηση των Ελλήνων, «μούγκα» για την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, «μούγκα» για το καθεστώς κατοχής της χώρας απ’ την τρόικα «μούγκα», «μούγκα», «μούγκα».

Η ανάγκη να αποφύγουμε την πτώχευση και την καταστροφή δικαιολογεί όλα τα προηγούμενα, ας κουρελιάζεται το σύνταγμα, είναι εθνική ανάγκη. Όταν όμως πρόκειται για πολιτικούς (και όχι μόνο) δεν επιτρέπεται η παραβίαση του συντάγματος δεν είναι εθνική ανάγκη.

Τελικά αναρωτιέμαι ο Πάγκαλος, αν έλεγε ότι είμαστε ζώα που ανεχόμαστε αυτούς τους πολιτικούς θα είχε άδικο; Γιατί για τα όσα μέχρι σήμερα είπε σαφώς και έχει άδικο. Αφού του αρέσει να είναι λαλίστατος, κυνικός και καταγγελτικός γιατί άραγε δεν λέει τίποτε για τους «λαδιάρηδες» πολιτικούς; Μήπως δεν τους γνωρίζει; Φοβάται να τους κατονομάσει;
Γιατί;;;

γράφει ο Κλεισθένης στο Ιδεοπηγή