Άραγε εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε τίποτα ανάμεσα στα πόδια μας

Δεν έχω στο υπολογιστή μου που παίρνω στα ταξίδια διορθωτή ορθογραφίας. Θα το φροντίσω. Διότι έχουν δίκαιο όσοι εκνευρίζονται από την ανορθογραφία μου. Αλλά χρειάστηκα να εκφράσω κάποιες σκέψεις από την μακρινή Ινδία και έτσι ζήτω προκαταβολικά συγγνώμη.

Λίγοι άνθρωποι τα έχουν με τις "τράπεζες" περισσότερο από εμένα. Τα τελευταία 25 χρόνια από τότε που άρχισαν πραγματικά να ελέγχουν την οικονομία έπνιξαν την καινοτομία και κάθε τι καινούργιο και διαφορετικό. Με τον τρόπο αυτό κατάστρεψαν την μηχανή δημιουργίας καινούργιων θέσεων εργασίας στη Δύση και η υψηλή ανεργία είναι δική τους κληρονομιά. Επίσης, είναι το... μέσο ενός συστήματος που θέλει τους ανθρώπους, όπως τα ρομπότ και πλήρως εξαρτώμενα. Αλλά αυτό το αίσθημα θύμου δεν πρέπει να επισκίαση την λογική. Ποιο είναι το καλύτερο σχέδιο για να σωθεί η χώρα που όλοι μας πραγματικά αγαπάμε;

Πρώτα κάποιοι ορισμοί
Τι είναι ένα ομόλογο; Πρόκειται για ένα δάνειο (Δάνειο) που γίνεται από τον Α στο Β, με τόκο x%. Δεν είναι ένα γραμμάτιο, όπως οι αναγνώστες έχουν προτείνει και δεν υπάρχει καμία κατανομή των κερδών. Πληρώνει μόνο τόκους και, συνεπώς, είναι ένα δάνειο και δεν είναι συμμετοχικός τίτλος.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι ένα ομόλογο είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Για να δώσω ένα παράδειγμα ένα ομόλογο των 1000 ευρώ με επιτόκιο 5% γίνεται ένα ομόλογο των 990 ευρώ, εάν τα επιτόκια αυξηθούν στα 6%. Αντίθετα ένα ομόλογο αγοράζετε 1010 ευρώ εάν τα επιτόκια πέσουν στα 4%.
Με spreads 920, τα Ελληνικά ομολόγα ονομαστικής αξίας 100 ευρώ με 3,5%, τόκο και ωρίμανση το 2014 η αξία τους στην αγορά σήμερα είναι 70 ευρώ . Έτσι, η πραγματική αγοραία αξία του Ελληνικού χρέους στην αγορά είναι 0,7 * 340 = 238 εκατ. ευρώ. Μερικοί αγόρασαν σε 900 μερικοί στα 800 και μερικοί στα 700 και άλλοι στα 600 ελπίζοντας να κερδίσουν όταν η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει την ονομαστική άξια το 2014.

Επομένως, είμαστε αντιμέτωποι με μια ομάδα αγοραστών με διαφορετικές τιμές αγοράς.

Αυτό είναι μια κρίσιμη ανάλυση που πρέπει να γίνει εάν πάμε για διαπραγμάτευση.
Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι ένα ομόλογο ενός έθνους (κρατικών) δεν απαιτεί εμπράγματες ασφάλειες. Είναι δεδομένο από την επενδυτική κοινότητα ότι το κράτος έχει και θα έχει πάντα τα χρήματα για να πληρώσει τους τόκους. Γι’ αυτό οι τόκοι είναι πολύ χαμηλοί. (Γι ‘αυτό το δάνειο της τρόικας είναι η προδοσία επειδή έχει ως ασφάλεια τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους).

Στην περίπτωσή μας είπαμε ψέματα για την ικανότητά μας να πληρώσουμε. Είπαμε ψέματα.

Το πιο σημαντικό ψέμα ήταν ότι μέχρι το 2003 λέγαμε ότι τα συνταξιοδοτικά ταμεία στην Ελλάδα είχαν πλεόνασμα. Η αλήθεια ήταν ότι είχαν ένα σημαντικό έλλειμμα από το 2000, όταν τα αποθεματικά από τα συνταξιοδοτικά ταμεία είχαν γίνει καπνός στο Χρηματιστήριο Αθηνών σε λιγότερο από ένα χρόνο. Έχασαν τα χρήματα όλων των συνταξιοδοτικών ταμείων. Αυτό είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών. Βίλες και σκάφη, προέρχονται από αυτή την κλοπή. Η Oppenheim και η Capital τους έστειλαν αδιάβαστους. Ξαφνικά, το έλλειμμα αυξάνεται δραματικά, διότι τώρα είναι η κυβέρνηση που πρέπει να πληρώσει τις συντάξεις (νομίζω 110 δισεκατομμυρίων ευρώ πήγαν για αυτό τον σκοπό από το 1999). Έφαγαν τα λεφτά του κόσμου – και τις αποταμιεύσεις και τις συντάξεις.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα; Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν τρεις κυρίες επιλογές. Είτε

1. Στάση πληρωμών

2. αναδιάρθρωση του χρέους μέσω διαπραγμάτευσης

3. την πληρώνει ο λαός (Ο δρόμος της τρόικα)

Μονομερώς στάση πληρωμών είναι σίγουρα αυτοκτονία. Με δεδομένο την ανύπαρκτη βάση οποιοδήποτε παραγωγικής δύναμης στην χώρα και την απειλή της Τουρκίας μια τέτοια κίνηση θα έβαζε ταφόπλακα σ’ αυτό που σήμερα λέμε Ελλάδα. Όποιος ποτέ το κάνει αυτό νομίζω ότι θα ήταν προδότης της χώρας. Και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι θα χρειαστούμε τις αγορές να μας βοηθήσουν για να ξαναχτίσουμε αυτά που έχουν καταστρέψει αυτοί οι νάνοι της οικονομικής διαχείρισης της χώρας.

Έχω από το 2009, δηλώσει ότι η αναδιάρθρωση είναι η μόνη επιλογή. Με την αναδιάρθρωση εννοώ κάθεσαι με όλους τους κατόχους ομολόγων και κάνεις διαπραγμάτευση- χρόνο αποπληρωμής, κούρεμα, έκδοση καινούργιων ομόλογων 20ετιας, 50ετιας κτλ . Έχω κάνει δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις με ποσά έως και 15 δισ. ευρώ και η διαδικασία είναι απλή, αλλά είναι σκληρή η διαπραγμάτευση και πρέπει να ξέρεις τι κάνεις.

Είναι κατά τη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων που χρησιμοποιείτε η απειλή της στάσης πληρωμών, η απειλή της ευθύνης δανειστή κτλ. Για την να τρόικα θα χρησιμοποιήσεις σίγουρα το δόγμα του απεχθούς χρέους. Το μεγάλο ερώτημα θα είναι οι ελληνικές τράπεζες. Φαινομενικά πλούσιες. Στην πραγματικότητα είναι τόσο αδύνατες με ένα μικρό χτύπημα θα πέσουν. Και αν κάποιος σπρώξει πολύ οι καταθέσεις όλων των πολιτών θα χαθούν.

Έτσι, όλες οι σκέψεις, όπως "να βγάλουμε τα χρήματά μας", θα βλάψει τον κόσμο περισσότερο από όλα τα μέτρα που αυτοί πήραν. Δεν έχουν αρκετά χρήματα για να δώσουν 10 σεντς σε ένα ευρώ. Η κρατικοποίηση τους, μάλλον είναι η μόνη λύση. Ακόμα και η Αγγλία το έκανε για να τις σώσει. Ωστόσο Λάτσης, Σάλλας και οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ θα καταπολέμηση την εν λόγω κίνηση η οποία τους παίρνει τις δίκες τους περιουσίες.

Αλλά για την αναδιάρθρωση χρειάζεται μαγκιά και γνώσεις. Είχα προσφέρει στο υπουργείο, το Νοέμβριο του 2009 να φέρουμε τους καλύτερους δικηγόρους και εμπειρογνώμονες της αναδιάρθρωσης στον κόσμο, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν. Βλέπετε η ημιμάθεια είναι πιο επικίνδυνη από την άγνοια.

Δυστυχώς το πρόγραμμα που έχουν ξεκινήσει πρόκειται να αποτύχει και θα πρέπει να πάμε σε αναδιάρθρωση. Αλλά τότε το παιχνίδι θα είναι στα χέρια των δανειστών και όλοι τότε θα υποφέρουμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αλλά δεν είναι πολύ αργά ακόμα. Έχουμε ακόμη έξι μήνες. Μετά από αυτό θα είμαστε στο σημείο μη επιστροφής.

Μια σκέψη ακόμα και τελειώνω. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την Ισλανδία ως παράδειγμα.

Στην Ισλανδία οι ισλανδικές τράπεζες χρωστούσαν € 5 δις σε βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες. Ο λαός της Ισλανδίας αρνήθηκε να αφήσει η κυβέρνηση καταβάλει το χρέος. Και, πιστέψτε με ότι δεν είναι φυσικές ιδιότητές τους ανάμεσα στα πόδια τους-όπως προτάθηκε σε άλλο άρθρο-που έκανε τη διαφορά.

Ήταν ο ελεύθερος και ανεξάρτητος τύπος.

Και μέχρι να συμβεί αυτό εδώ, μέχρι να έχουμε ελεύθερα και ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης που παρέχουν πραγματική ενημέρωση για τον κόσμο θα συνεχίζουμε να δείχνουμε ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε τίποτα ανάμεσα στα πόδια.

Από κάπου στην Ινδία και ως εκ τούτου το άρθρο με κάποια λάθη.

γράφει ο bondholder στο olympia