Ο περίγελος και η «αξιοπιστία»

«Τα ελληνικά ομόλογα, που λήγουν μέσα σε αυτήν την περίοδο, πληρώνονται σε μεγάλο βαθμό με νέο δανεισμό από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, καθώς και με τις εκπτωτικές αγορές ομολόγων των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα ανταλλάσσει εκκρεμές χρέος, που είναι νομικά και λογιστικά εύκολο να αναδιοργανωθεί με ευνοϊκούς όρους, με χρέος που είναι δύσκολο ή αδύνατον να αναδιοργανωθεί. Είναι σαν να δανείζεσαι από "καρχαρία' της Μαφίας για να ξεπληρώσεις προκαταβολικά για λεφτά που χρωστάς στη γιαγιά σου».

Με αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο περιγράφει τη... διαδικασία διαχείρισης του χρέους της Ελλάδας από την κυβέρνηση ο John Dizard, αρθρογράφος των Financial Times, σε ένα κείμενο που περιγράφει την εκτίμηση του συντάκτη του για τον χρόνο της επίσημης ελληνικής πτώχευσης, τον οποίο τοποθετεί στο δεύτερο τρίμηνο του 2011.

Το ότι η Ελλάδα έχει γίνει περίγελως του κόσμου είναι γνωστό σε όλο τον πλανήτη – εκτός από την ίδια τη χώρα μας, όπου η πλειονότητα των ισχυρών ΜΜ"Ε" φροντίζει να αναπαράγει αβασάνιστα κάθε ψεύδος, απ’ αυτά που σωρηδόν εκστομίζει η κυβέρνηση.

Ένα απ’ αυτά τα ψεύδη είδαμε την περασμένη εβδομάδα, όταν ο υπουργός Οικονομικών δήλωνε... υπερηφάνως ότι η χρονική καθυστέρηση στην εκταμίευση του ευρωπαϊκού σκέλους της τρίτης δόσης δανεισμού από τον «μηχανισμό στήριξης» έρχεται περίπου... συμφωνημένα με την Κομισιόν. Ιδού το πειστήριο:

«Δεδομένης της δομής των ταυτόχρονων πληρωμών από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, η διαδικασία απαιτεί τουλάχιστον δέκα εργάσιμες ημέρες και για τον λόγο αυτό η εκταμίευση θα ολοκληρωθεί στις αρχές Ιανουαρίου. Αυτό έχει συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εδώ και καιρό και δεν δημιουργεί απολύτως κανένα ταμιακό πρόβλημα στη χώρα μας».

Χθες ωστόσο μπορούσε οποιοσδήποτε να διαβάσει (π.χ. στην Ελευθεροτυπία) ότι:

«Σε βραχυπρόθεσμες ταμιακές διευκολύνσεις αναγκάζεται να καταφύγει για ακόμη μία φορά το υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να κλείσει τα ταμειακά ανοίγματα του προϋπολογισμού. Μάλιστα, μετά την αναβολή στην καταβολή της τρίτης δόσης του δανείου από την τρόικα, το Δημόσιο είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις του περισσότερα από τα 4 δισ. ευρώ που έχουν εγγραφεί για τον σκοπό αυτό στον προϋπολογισμό».

Κατά τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση διέδιδε προσφάτως ότι ο Σαρκοζί συμφωνούσε με τη χρονική αναδιάρθρωση του δανείου των 110 δισ. ευρώ από τον «μηχανισμό», μέχρι που το αίτημά της απερρίφθη μετ’ επαίνων και από τη Μέρκελ και από τον Σαρκοζί και η συζήτηση έληξε άδοξα.

Κατά τον ίδιο τρόπο έχει αλλεπάλληλες φορές διαψευστεί η κυβέρνηση στις διάφορες διαβεβαιώσεις της προς το εσωτερικό της χώρας ότι δεν θα προσφύγει στο ΔΝΤ, ότι δεν θα θιγούν θέσεις εργασίας και εισοδήματα – και τα εισοδήματα όμως έχουν υποστεί ψαλίδισμα και ο επόμενος γύρος αναμένεται δραματικός.

Έχει επίσης διαψευστεί κάθε φορά που διαβεβαίωσε ότι τηρούνται οι όροι του Μνημονίου, με κορυφαία στιγμή την απειλή του Αυστριακού υπουργού Οικονομικών περί πιθανής μη εκταμίευσης της τρίτης δόσης του δανείου, η οποία συναρτήθηκε με τη μη υλοποίηση των υπογεγραμμένων στο Μνημόνιο δεσμεύσεων, χάριν των οποίων η ελληνική κοινωνία αιμορραγεί συνεχώς πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα για τις εγκληματικές επιλογές αλλεπάλληλων κυβερνήσεων.

Πώς λοιπόν να την πιστέψει κάποιος όταν λέει, σήμερα, από θέση τρομακτικά μειωμένης ισχύος, ότι... διαπραγματεύεται με την τρόικα; Δυστυχώς η λέξη «αξιοπιστία» έχει χάσει προ πολλού το νόημά της...

του Σταύρου Χριστακόπουλου στο Ποντίκι