Χρεοκοπία; είναι τόσο κακό;

Μην φοβάστε τη χρεοκοπία μας λέει η Citi. Σαν να λέμε, όλοι μία μέρα θα πεθάνουν, οπότε τι τον φοβάσαι τον θάνατο. Ή αλλιώς, μία ψυχή που είναι να βγει, ας βγει να τελειώνουμε. Από την άλλη, ο ένας αναλυτής μετά τον άλλον βλέπουν αυτό που βλέπουμε κι εμείς, ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Μόνο που πάνε ένα βήμα παραπάνω και λένε ευθαρσώς αυτό που φοβόμαστε να πούμε στον εαυτό μας: «Μήπως είναι καλύτερα να χρεοκοπήσουμε»;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει χρεοκοπία. Τι θα γίνει με τα δάνεια που έχουμε στα χέρια μας, με το τραπεζικό σύστημα. Αν θα έχουμε πετρέλαιο για τις κρύες μέρες του χειμώνα και φάρμακα στα ράφια των φαρμακείων. Είναι πρωτόγνωρες καταστάσεις αυτές στην Ευρωζώνη και φυσικό είναι να μην έχουμε μία σαφή εικόνα. Ο επόμενος, μετά την Ελλάδα, θα έχει ένα σημείο αναφοράς.

Από την άλλη θα πρέπει να...παραδεχτούμε ότι τα προβλήματα που επισημαίνει το μνημόνιο για την ελληνική οικονομία είναι υπαρκτά και αν δεν προσπαθήσουμε να τα αντιμετωπίσουμε θα έχουμε και πάλι την ίδια μοίρα στο μέλλον, ακόμη και στο απίθανο σενάριο που κάποιος αποφάσιζε να μας χαρίσει σήμερα τα χρέη. Εκεί που υπάρχει η διαφωνία είναι στον τρόπο με τον οποίο επιχειρούνται να λυθούν αυτά τα προβλήματα, καθώς η μεθοδολογία που επιβάλλει η τρόικα εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των δανειστών μας.

Το πρόβλημα είναι το ακόλουθο: Αν με τα μέτρα που ήδη λαμβάνονται οι προβλέψεις είναι ότι δεν θα αποφύγουμε, τελικώς, τη χρεοκοπία, τότε θα πρέπει να συζητήσουμε όλα τα ενδεχόμενα με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και όχι μόνο των δανειστών μας. Αν ένα πλοίο είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθεί στα βράχια, επειδή έχει σπάσει το πηδάλιο και ο καιρός το οδηγεί εκεί, ο καλός καπετάνιος οφείλει να σώσει όσο το δυνατόν περισσότερους επιβάτες και όχι να παραδοθεί στη μοίρα του. Αναφέρουμε περί καραβιών, επειδή το παράδειγμα του Τιτανικού φαίνεται να αρέσει ιδιαίτερα στον πρωθυπουργό μας.

Ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα είναι άκρως απαραίτητο, αν τελικώς δεν μπορούμε να αποφύγουμε το μοιραίο. Αν πάλι μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μοίρα που μας έχουν προγράψει, τότε ας συζητήσουμε και πάλι για το πώς μπορεί αυτό να συμβεί.

Είναι τρελό, εξωφρενικό το γεγονός ότι οι μόνες συζητήσεις που ανταλλάσσουν αυτή τη δύσκολη ώρα τα πολιτικά κόμματα μεταξύ τους είναι για να κατηγορήσει το έναν το άλλο. Για να βγάλει ο ένας το μάτι του αλλουνού.

Ο ελληνικός λαός είναι κουρασμένος. Κάθε βράδυ στις 8 ακούει όλο τον πλανήτη να τον κλαίει, να τον μοιρολογεί. Πιστεύουμε ότι είμαστε ήδη μέσα στο σάβανο. Το κλίμα είναι πολύ βαρύ. Βαρύ και ασήκωτο. Αλήθειες θέλει ο κόσμος. Αυτό που πονάει δεν είναι η αλήθεια. Είναι όλο αυτό το απαράδεκτο κλίμα της μιζέριας που έχει σκιάσει τις ζωές μας...

Η χρεοκοπία δεν είναι η καλή εκδοχή. Αλλά από τον αργό θάνατο ίσως είναι προτιμότερος ένας σύντομος θάνατος. Ίσως εκεί βρούμε τις ισορροπίες που δεν μπορούμε να βρούμε υπό τις παρούσες συνθήκες και να κάνουμε έτσι μία νέα αρχή...

Θανάσης Μαυρίδης στο capital