Ποιος είναι ο «κρυφός» ρυθμιστής των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο; Μια ανάλυση που ίσως μας βοηθήσει να πάψουμε να… κυνηγάμε την ουρά μας.
Πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία για τον αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας σε γεωπολιτικό επίπεδο καθώς και για την ανάπτυξη του λεγόμενου Νέο-Οθωμανισμού, που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του από τον καιρό που ήρθε στα πράγματα ο μειλίχιος Αχμέτ Νταβούτογλου.
Από την άλλη έχουμε τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις σε Αιγαίο, Θράκη κ.λ.π. συνοδευόμενες από πολιτικές επαφές μεταξύ Παπανδρέου-Ερντογάν, οι οποίες χαρακτηρίζονται «χρήσιμες, ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερα φιλικές».
Όλα αυτά δεν ταιριάζουν καθόλου μεταξύ τους και εύλογα ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης στην Ελλάδα αρχίζει να αισθάνεται σαν την …«Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Κάποτε ξέραμε πως ένα και ένα κάνει δυο, και σταδιακά προχωρήσαμε στα σύνολα και στις εξισώσεις, μέχρι και στα ανώτερα μαθηματικά, αλλά διατηρήσαμε εντούτοις μια συνοχή. Αυτά που συμβαίνουν όμως σήμερα γύρω μας δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε με τα μαθηματικά, ούτε με την Λογική γενικά, και κάποιοι ίσως φτάσουν να αναζητήσουν εξηγήσεις στη …μεταφυσική. Και όντως αυτό έχει συμβεί, γι αυτό εξάλλου έχει πουλήσει τρελά ο Νταν Μπράουν, και κάποιοι έχουν «αναστήσει» ακόμη και τον γέροντα Παΐσιο!
Είναι όμως όντως τόσο... ανεξήγητα τα όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Υπενθυμίζω στο σημείο αυτό, πως τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» εμπεριέχουν στους κόλπους τους σαφώς τον στρατιωτικό παράγοντα, και μια βασική στρατιωτική μέθοδος είναι το καμουφλάζ.
Το καμουφλάζ είναι μια τεχνική την οποία συναντάμε και στο ζωικό βασίλειο, και ίσως από εκεί να πήραν τα πρώτα μαθήματα οι στρατηγικοί σχεδιαστές.
Πολλά είναι τα ζώα που χρησιμοποιούν την τεχνική του καμουφλάζ. Με το να προσαρμόζουν την εμφάνισή τους στον περιβάλλοντα χώρο ξεγελούν το μάτι και περνούν απαρατήρητα τόσο από τους φυσικούς εχθρούς όσο κι από τα υποψήφια θύματά τους. Πολλά έντομα, οι χαμαιλέοντες και τα χταπόδια είναι μερικά από τα πλάσματα που χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική ώστε να ενσωματώνονται στο φυσικό τους περιβάλλον, να περνούν απαρατήρητα και να επιβιώνουν αλλάζοντας χρώμα.
Στην αρχαιότητα ο Άμμων Ρα, θεός της αρχαίας Αιγύπτου, μπορούσε να εξαφανίζεται όποτε το επιθυμούσε. Και ο σύγχρονος άνθρωπος δημιούργησε δικούς του ήρωες προικισμένους με το χάρισμα να γίνονται αόρατοι: από τον αόρατο άνθρωπο στο ομώνυμο βιβλίο του Χέρμπερτ Τζ. Ουέλς το 1897, ο οποίος αναδείχθηκε σε χολιγουντιανό σταρ το 1933, μέχρι τους ήρωες στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν (1954-1955), οι οποίοι διεκδικούν το πανίσχυρο δαχτυλίδι που χαρίζει στον κάτοχό του όχι μόνο τη δύναμη να εξουσιάζει τον κόσμο αλλά και να εξαφανίζεται ο ίδιος όταν το φορά.
Ποιο πρόσφατα, ο Χάρι Πότερ της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ γίνεται αόρατος χάρη στη μαγική κάπα που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Και ο Τζέιμς Μποντ κατάφερε με τη βοήθεια των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών να βρει έναν τρόπο να εξαφανίζεται χάρη στο υπερεξοπλισμένο αυτοκίνητό του.
Τις ίδιες μαγικές ικανότητες διαθέτουν και οι πρωταγωνιστές των ταινιών Οι Περιπέτειες Ενός Αόρατου Ανθρώπου του Τζον Κάρπεντερ, Ο Άνθρωπος Χωρίς Σκιά του Πολ Βερχόφεν και ο ήρωας του Μίλο Μανάρα στο κόμικ Το Άρωμα του Αόρατου, ο οποίος πραγματοποιεί τις ερωτικές του φαντασιώσεις φορώντας ένα ειδικό άρωμα… εξαφάνισης.
Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Όλα δείχνουν τον πόθο του ανθρώπου να αποκτήσει μια ιδιότητα που μέχρι σήμερα μόνο στις υπερφυσικές δυνάμεις μυθικών ηρώων και θεών μπορούσε να αποδώσει. Η δύναμη του αόρατου αποτελεί ένα μέσο θέωσης, γι’ αυτό και ο άνθρωπος δε σταμάτησε ποτέ να το αναζητά.
Στη σύγχρονη εποχή έχουν αναπτυχθεί πολύ εξελιγμένες τεχνικές «αορασίας» και θα ήταν άρα αστείο να πιστεύουμε πως θα παραμείνουν ανεφάρμοστες σε περιπτώσεις εχθροπραξιών, όπως αυτές που υποτίθεται ότι συμβαίνουν -τουλάχιστον από πλευράς της Τουρκίας- προς την χώρα μας. Οι «εχθροπραξίες» όμως αυτές της Τουρκίας, είναι μόνο για γέλια!
Δείχνουν να είναι μάλλον …παιχνίδια ή ίσως και ασκήσεις, για να μη «σκουριάζουν» τα πανάκριβα μαχητικά καθώς και οι επιδέξιοι χειριστές στα στρατόπεδα. Είναι από την άλλη ένας τρόπος για να δικαιολογούνται οι τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες των δυο χωρών, από τις οποίες επωφελούνται ορισμένοι επιτήδειοι, ίσως τα …αφεντικά!
Ποιοι κάνουν όμως πραγματικά κουμάντο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη;
Το ερώτημα αυτό θα επιχειρήσω να απαντήσω, κάνοντας λογικούς συνειρμούς, και εξετάζοντας ένα ένα τα κομμάτια του πάζλ που έχουμε στη διάθεσή μας.
Μια πρώτη έρευνα που έχω κάνει πάντως, φανερώνει, πως ο «αόρατος εχθρός» δεν είναι και τόσο αόρατος! (…συνεχίζεται)
Πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία για τον αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας σε γεωπολιτικό επίπεδο καθώς και για την ανάπτυξη του λεγόμενου Νέο-Οθωμανισμού, που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του από τον καιρό που ήρθε στα πράγματα ο μειλίχιος Αχμέτ Νταβούτογλου.
Από την άλλη έχουμε τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις σε Αιγαίο, Θράκη κ.λ.π. συνοδευόμενες από πολιτικές επαφές μεταξύ Παπανδρέου-Ερντογάν, οι οποίες χαρακτηρίζονται «χρήσιμες, ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερα φιλικές».
Όλα αυτά δεν ταιριάζουν καθόλου μεταξύ τους και εύλογα ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης στην Ελλάδα αρχίζει να αισθάνεται σαν την …«Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Κάποτε ξέραμε πως ένα και ένα κάνει δυο, και σταδιακά προχωρήσαμε στα σύνολα και στις εξισώσεις, μέχρι και στα ανώτερα μαθηματικά, αλλά διατηρήσαμε εντούτοις μια συνοχή. Αυτά που συμβαίνουν όμως σήμερα γύρω μας δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε με τα μαθηματικά, ούτε με την Λογική γενικά, και κάποιοι ίσως φτάσουν να αναζητήσουν εξηγήσεις στη …μεταφυσική. Και όντως αυτό έχει συμβεί, γι αυτό εξάλλου έχει πουλήσει τρελά ο Νταν Μπράουν, και κάποιοι έχουν «αναστήσει» ακόμη και τον γέροντα Παΐσιο!
Είναι όμως όντως τόσο... ανεξήγητα τα όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Υπενθυμίζω στο σημείο αυτό, πως τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» εμπεριέχουν στους κόλπους τους σαφώς τον στρατιωτικό παράγοντα, και μια βασική στρατιωτική μέθοδος είναι το καμουφλάζ.
Το καμουφλάζ είναι μια τεχνική την οποία συναντάμε και στο ζωικό βασίλειο, και ίσως από εκεί να πήραν τα πρώτα μαθήματα οι στρατηγικοί σχεδιαστές.
Πολλά είναι τα ζώα που χρησιμοποιούν την τεχνική του καμουφλάζ. Με το να προσαρμόζουν την εμφάνισή τους στον περιβάλλοντα χώρο ξεγελούν το μάτι και περνούν απαρατήρητα τόσο από τους φυσικούς εχθρούς όσο κι από τα υποψήφια θύματά τους. Πολλά έντομα, οι χαμαιλέοντες και τα χταπόδια είναι μερικά από τα πλάσματα που χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική ώστε να ενσωματώνονται στο φυσικό τους περιβάλλον, να περνούν απαρατήρητα και να επιβιώνουν αλλάζοντας χρώμα.
Στην αρχαιότητα ο Άμμων Ρα, θεός της αρχαίας Αιγύπτου, μπορούσε να εξαφανίζεται όποτε το επιθυμούσε. Και ο σύγχρονος άνθρωπος δημιούργησε δικούς του ήρωες προικισμένους με το χάρισμα να γίνονται αόρατοι: από τον αόρατο άνθρωπο στο ομώνυμο βιβλίο του Χέρμπερτ Τζ. Ουέλς το 1897, ο οποίος αναδείχθηκε σε χολιγουντιανό σταρ το 1933, μέχρι τους ήρωες στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν (1954-1955), οι οποίοι διεκδικούν το πανίσχυρο δαχτυλίδι που χαρίζει στον κάτοχό του όχι μόνο τη δύναμη να εξουσιάζει τον κόσμο αλλά και να εξαφανίζεται ο ίδιος όταν το φορά.
Ποιο πρόσφατα, ο Χάρι Πότερ της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ γίνεται αόρατος χάρη στη μαγική κάπα που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Και ο Τζέιμς Μποντ κατάφερε με τη βοήθεια των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών να βρει έναν τρόπο να εξαφανίζεται χάρη στο υπερεξοπλισμένο αυτοκίνητό του.
Τις ίδιες μαγικές ικανότητες διαθέτουν και οι πρωταγωνιστές των ταινιών Οι Περιπέτειες Ενός Αόρατου Ανθρώπου του Τζον Κάρπεντερ, Ο Άνθρωπος Χωρίς Σκιά του Πολ Βερχόφεν και ο ήρωας του Μίλο Μανάρα στο κόμικ Το Άρωμα του Αόρατου, ο οποίος πραγματοποιεί τις ερωτικές του φαντασιώσεις φορώντας ένα ειδικό άρωμα… εξαφάνισης.
Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Όλα δείχνουν τον πόθο του ανθρώπου να αποκτήσει μια ιδιότητα που μέχρι σήμερα μόνο στις υπερφυσικές δυνάμεις μυθικών ηρώων και θεών μπορούσε να αποδώσει. Η δύναμη του αόρατου αποτελεί ένα μέσο θέωσης, γι’ αυτό και ο άνθρωπος δε σταμάτησε ποτέ να το αναζητά.
Στη σύγχρονη εποχή έχουν αναπτυχθεί πολύ εξελιγμένες τεχνικές «αορασίας» και θα ήταν άρα αστείο να πιστεύουμε πως θα παραμείνουν ανεφάρμοστες σε περιπτώσεις εχθροπραξιών, όπως αυτές που υποτίθεται ότι συμβαίνουν -τουλάχιστον από πλευράς της Τουρκίας- προς την χώρα μας. Οι «εχθροπραξίες» όμως αυτές της Τουρκίας, είναι μόνο για γέλια!
Δείχνουν να είναι μάλλον …παιχνίδια ή ίσως και ασκήσεις, για να μη «σκουριάζουν» τα πανάκριβα μαχητικά καθώς και οι επιδέξιοι χειριστές στα στρατόπεδα. Είναι από την άλλη ένας τρόπος για να δικαιολογούνται οι τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες των δυο χωρών, από τις οποίες επωφελούνται ορισμένοι επιτήδειοι, ίσως τα …αφεντικά!
Ποιοι κάνουν όμως πραγματικά κουμάντο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη;
Το ερώτημα αυτό θα επιχειρήσω να απαντήσω, κάνοντας λογικούς συνειρμούς, και εξετάζοντας ένα ένα τα κομμάτια του πάζλ που έχουμε στη διάθεσή μας.
Μια πρώτη έρευνα που έχω κάνει πάντως, φανερώνει, πως ο «αόρατος εχθρός» δεν είναι και τόσο αόρατος! (…συνεχίζεται)
από το Alkimos archive
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου