Η εξαπάτηση της κοινής γνώμης έφερε την καταστροφή!

Στην αρχή ήταν το «λεφτά υπάρχουν» μέχρι να κερδίσουν τις εκλογές.. Μετά τις εκλογές ήρθε η διεθνής εκστρατεία κατασυκοφάντησης της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της και την κυβέρνηση της.. «κυβερνώ μια χώρα διεφθαρμένων», «φοροκλεπτών», «απατεώνων» που παρουσιάζουν «ψευδή στοιχεία». «Βουλιάζουμε», «Τιτανικός», «το πιστόλι στο τραπέζι», «βοήθειαααα»!!

Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου ομολόγησε ότι επίτηδες καθυστέρησαν να πάρουν μέτρα μέχρι να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα, δηλαδή μέχρι τα εντεταλμένα ΜΜ"Ε" να κάνουν τον λαό να νιώσει συνυπεύθυνος και ένοχος ώστε να δεχτεί το μνημόνιο ως αναγκαίο κακό.. Είχαν και άλλες χώρες το ίδιο και μεγαλύτερο έλλειμμα και χρέος, αλλά δεν κάνανε κι έτσι, ούτε και μπήκανε ποτέ στο ΔΝΤ και μάλιστα χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Ακόμα και ο υπολανθάνων νεοφιλελεύθερος του πασοκισμού Μίμης Ανδρουλάκης παραδέχτηκε στον «Φλας» ότι το μνημόνιο δεν ήταν αναγκαίο.

Ύστερα ήρθε το... μνημόνιο και τα «λεφτά» βρέθηκαν στις τσέπες των συνταξιούχων. Έφεραν το μνημόνιο για να «σώσει την πατρίδα» από τη χρεοκοπία και τώρα αναγνωρίζουν ότι το μνημόνιο βουλιάζει ακόμα περισσότερο την πατρίδα στην ύφεση και την χρεοκοπία. Επομένως χρειάζεται και ένα δεύτερο μνημόνιο που θα «σώσει την πατρίδα» από το πρώτο. Δεν έχει πάτο ο πασοκισμός και ο... υπαρκτός ελληνικός σοσιαλισμός.

Τώρα οι μηχανισμοί της χειραγώγησης έχουν ανάψει ώστε, μπροστά στις δημοτικές εκλογές, να εξαπατηθεί και πάλι ο κόσμος και να δεχτεί τα νέα μέτρα μέσω της λεγόμενης «επιμήκυνσης» του μνημονίου που στην πραγματικότητα είναι επιμήκυνση του πέους του βιαστή μας εντός των οπισθίων μας. Η κυβέρνηση των «γιωργάκηδων» μαζί με την συνυπεύθυνη για την καταστροφή της χώρας εντεταλμένη «δημοσιογραφία» συνεχίζουν αδίστακτοι το έργο της εξαπάτησης χωρίς να ντρέπονται ότι φτάσαμε στο σημείο να αναγνωρίζουν τον Έλληνα πρωθυπουργό οι ξένοι ως «δικό τους άνθρωπο» και να τον βραβεύουν για την ειλικρίνεια του(!!) Έγινε το μαύρο άσπρο και η ζωή μας μαυρόασπρη, χωρίς χρώμα και ελπίδα.

Μόνο που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Τρέμη και της παρέας της στα τηλεπαράθυρα της πιο ΜΕΓΚΑ-λης και σύγχρονης ΥΕΝΕΔ του τόπου, οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ακόμα και οι φίλοι του πάλαι ποτέ πασοκ αρνούνται να συνδέσουν το όνομα τους με τους «γιωργάκηδες» και τους αφήνουν μόνους στο έλεος της ιστορίας. Βλέπε ο Νίκος Κοτζιάς, μόλις πριν ένα χρόνο κολλητός φίλος και σύμβουλος του Γκιόργκου, ο οποίος τώρα αυτομουτζώνεται και με τα τέσσερα. Επίσης ο Κώστας Βεργόπουλος γνωστός οικονομολόγος καθηγητής στο Παρίσι και μια ζωή με το ένα πόδι στο πασοκ, ο οποίος στο περιοδικό «επίκαιρα» τεκμηριώνει ότι την καταστροφή την έφερε η εξαπάτηση της κοινής γνώμης:

«…με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος η κατανόηση ότι στη χώρα μας όχι μόνο έχει συντελεσθεί από την κυβέρνηση χειραγώγηση της κοινής γνώμης, δηλαδή εξαπάτηση, αλλά και ότι η χειραγώγηση δημιούργησε μια κατάσταση πραγμάτων που δεν υπήρχε πριν από αυτή. 

Η κυβερνητική κινδυνολογία επικαιροποίησε τον κίνδυνο και, από μακρινό ενδεχόμενο στο μέλλον, τον μετέτρεψε σε αναπόδραστη πραγματικότητα στο παρόν. Αυτό μπορεί να αποδοθεί σε κυνικό σχεδιασμό, αλλά επίσης σε σειρά επιπόλαιων χειρισμών ή ακόμη σε χειραγώγηση των χειραγωγών από άλλους ισχυρότερους χειραγωγούς. Όλες οι εικασίες είναι βάσιμες. Όμως, όπως και να ’χει το πράγμα, υπάρχει μια εξ αντικειμένου αλληλουχία στις φάσεις με τις οποίες αναπτύσσεται το σύγχρονο ελληνικό δράμα… 

Καταρχάς, όπως ορθότατα επεσήμανε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας από τη Θεσσαλονίκη, δεν ήταν διόλου αναγκαίο η αιφνίδια διόγκωση του δημόσιου ελλείμματος να παρουσιαστεί από την κυβέρνηση ως δήθεν κρίση εξωτερικού δανεισμού. Αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στην επιπόλαιη ή εκ του πονηρού κινδυνολογία της. Από εκεί αρχίζουν οι άθλοι της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης. 

Με πρόσχημα το δημόσιο έλλειμμα, κρέμασε ολόκληρη τη χώρα από τις χρηματαγορές και στο εξής, με το νέο αυτό πρόσχημα, επιδίδεται στο άχαρο έργο να ευθυγραμμίσει τις οικονομικές και κοινωνικές δομές της χώρας με τις αξιώσεις του νεοφιλελεύθερου συρμού, αλλά κυρίως να εξασφαλίσει γη και ύδωρ στη βουλιμία και την αρπακτικότητα του νέου χρηματοπιστωτικού απολυταρχισμού. Εάν αυτός είναι ο ρόλος μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης, τότε ποιος είναι εκείνος της συντηρητικής;..»

Τελικά είναι γεγονός αδέλφια. Ας κοιμηθούμε ήσυχοι. Ας βουλιάξουμε στους καναπέδες μας παρακολουθώντας τα νέα επεισόδια «μαγειρικής» στην TV. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται! Επιτέλους έχουμε κυβέρνηση «εξωτερικού» και ζούμε στον «υπαρκτό ελληνικό σοσιαλισμό»!
Κου-ρά-γκιο μα-λά-κες έλ-λη-νες δεν είδατε τίποτα ακόμα...

από το SOFISTIS