Ορίζεται και πρωθυπουργός συντονισμού!

Αν ο πρωθυπουργός δεν συντονίζει του υπουργούς, αν ούτε και ο αντιπρόεδρος δεν συντονίζει τους υπουργούς, ε, τότε χρειάζεται οπωσδήποτε ένας υπουργός συντονισμού.. Όμως, αρκεί ένας υπουργός συντονισμού για να συντονίζει τόσους υπουργούς, ή μήπως είναι καλύτερα κάθε υπουργός να έχει και τον συντονιστή του; Ιδού το ερώτημα. Δηλαδή υπουργός οικονομικών ο τάδε με συντονιστή υπουργό οικονομικών τον τάδε. Υπουργός ανάπτυξης ο τάδε με συντονιστή υπουργό ανάπτυξης τον τάδε. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο τάδε με συντονιστή αντιπρόεδρο τον τάδε, υπουργός συντονισμού ο τάδε με συντονιστή του συντονιστή τον τάδε και τέλος πρωθυπουργός ο Γιωργάκης με συντονιστή πρωθυπουργό την Τρόικα ώστε ο ίδιος να φροντίζει απρόσκοπτα το διεθνές προφίλ του και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού στο εξωτερικό με κανόε καγιάκ. Αυτό θα πει μοντέρνα και ευέλικτη κυβέρνηση του «τέταρτου δρόμου».

Μη γελάτε. Καλύτερα να κλαίμε γιατί ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα έτσι κυβερνιέται ο τόπος. Ο ένας... συντονίζει τον άλλον, εκτός από τον εαυτόν του και όλους μαζί τους συντονίζει η Τρόικα. Την δε Τρόικα συντονίζουν οι δανειστές μας, δηλαδή οι λεγόμενες «αγορές», δηλαδή κάποια διεθνή καθίκια με γραβάτες. Και όποιος αμφιβάλει για τους συντονιστές των συντονιστών αρκεί να σκεφτεί, ποιος είναι ο ρόλος των περιβόητων και ακριβοπληρωμένων συμβούλων του Γιωργάκη σε για κάθε τομέα και για κάθε υπουργείο. Έχουν ξεπεράσει τους εκατό. Όσο για τον «συντονιστικό» ρόλο της Τρόικα ουδείς πλέον αμφιβάλει. Το καινούργιο που μας μαθαίνουν είναι ότι το πρόβλημα του τόπου δεν είναι η πολιτική που ασκείται και η οποία μας βουλιάζει συνειδητά και μεθοδευμένα ολοένα και περισσότερο προκειμένου να πάρουν τα λεφτά οι δανειστές μας, αλλά ο συντονισμός αυτής της πολιτικής (!) Ο πασοκισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Ουδέποτε στην ιστορία, πλην της περιόδου της χούντας, η Δημοκρατία μας δεν ένιωσε τόσο φτυσμένη, χεσμένη και γραμμένη εκεί που ξέρουμε. Άλλωστε, εφόσον έχουμε την τηλεοπτική «δημοκρατία» των συμβούλων και των εντεταλμένων Καψήδων και Μακρήδων που προσποιούνται τους δημοσιογράφους, τι χρείαν έχωμεν για Δημοκρατία; Θα υπήρχε ποτέ τέτοια «δημοκρατία» αν δεν είχε τέτοιους «δημοσιογράφους» να την στηρίζουν; Ούτε και από το κοινοβούλιο δεν περνούν πια οι αποφάσεις των ασυντόνιστων-συντονισμένων υπουργών. Όπως δεν υπήρξε ποτέ ανασχηματισμός αλλά ..«αναδόμηση», έτσι και τώρα δεν υπάρχουν νέα μέτρα του μνημονίου αλλά «επικαιροποίηση» των μέτρων του μνημονίου που μάλιστα αποφασίζονται και ερήμην του κοινοβουλίου.. Τέλος πάντων. Έτσι και αλλιώς και αυτά που ψηφίζονται στο κοινοβούλιο, σάμπως αποφασίζονται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του έθνους; Από την διαβόητη κομματική πειθαρχία αποφασίζονται, από την αγέλη της πλειοψηφίας, δηλαδή από τον αρχηγό, δηλαδή από τον συντονιστή του. Όπερ έδει δείξαι.

Επιτέλους το όραμα του Γιωργάκη για κυβέρνηση... αντεξουσιαστών (sic) όπως ο ίδιος έχει αποκαλέσει την κυβέρνηση του, έγινε πραγματικότητα άλλοι εκλέγονται, άλλοι «κυβερνούν», άλλοι «συντονίζουν» και άλλοι έχουν την πραγματική εξουσία.
Για την «σωτηρία της πατρίδας» ρε γαμώτο..
από το SOFISTIS