Στην ουρά...

Το χαρτάκι που κρατάω στο χέρι μου γράφει 199. Προστατεύομαι στη σκιά του περίπτερου για να παρακολουθώ τη φωτεινή ένδειξη πίσω από την τζαμαρία πάνω από τα ταμεία της τράπεζας:

156 –> ταμείο 2
157–> ταμείο 1

Ξανακοιτάζω το χαρτάκι: μέσος χρόνος αναμονής 56 λεπτά.

«Γιατί δεν πας να πιεις έναν καφέ; Προλαβαίνεις».

Πετάγομαι στην απέναντι γωνία, αγοράζω μια τυρόπιτα και παραγγέλνω καφέ.

-Θα τον πιείτε εδώ;
-Όχι. Απέναντι.

Πίσω στο περίπτερο, στη σκιά. Ανάβω τσιγάρο. Μέσα στη τράπεζα έχει δροσιά αλλά απαγορεύεται το κάπνισμα.

165–> ταμείο 3

Διαβάζω άχρηστες πληροφορίες στα... οπισθόφυλλα των αθλητικών εφημερίδων. Δεν είναι η αναμονή που με αγκυλώνει, η αγωνία είναι.

«Ετοιμάσου. Έρχεται η σειρά σου».

Είμαι ερωτευμένος με τη σειρά μου.
Αν τη χάσω πρέπει να βρω άλλη, να περιμένω από την αρχή.
από το 123 λέξεις…