Νέα ρουσφέτια

Όταν φίλοι, συνάδελφοι και συγγενείς άρχισαν να μένουν άνεργοι ο ένας μετά τον άλλον, προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη. Τι διάολο τόσοι γνωστοί, τόσες σπουδές, τόσες ευκαιρίες για εμάς τα “σπουδαγμένα” που λέει και η γιαγιά μου, κάτι θα βρισκόταν. Έπειτα κάτι οι γονείς, κάτι οι οικονομίες, θα βάζαμε και ρεφενέ όπου χρειαζόταν στους δικούς μας και όλα καλά. Ήταν και το επίδομα του οαεδ, όσο να πεις μια παράταση ενός χρόνου με ένα στάνταρ χαρτζηλίκι δεν είναι να το υποτιμάς. Βέβαια ο χρόνος πέρασε γρήγορα, τα επιδόματα τελείωσαν, οι γονείς ξεπαραδιάστηκαν, οι συντάξεις τους κουτσουρεύτηκαν και το χειρότερο, δεν υπάρχουν καν αγγελίες. Οι περισσότεροι από τους απολυμένους φίλους μου, με αστραφτερά πτυχία και σπουδές στην Ευρώπη, ξένες γλώσσες, κάτι προυπηρεσίες ΝΑ και ένα βιογραφικό ολόκληρο ντοσιέ αλλά τι να το κάνεις, άμα δεν έχει αγγελίες για το αντικείμενό σου είναι όλα άχρηστα.

Προσπαθώ ακόμη να μείνω ψύχραιμη. Ο ένας έπιασε δουλειά μέσω γνωστού σε σούπερ μάρκετ. Πεντάωρο λέει για αρχή και βλέπουμε. Άλλος περιμένει απάντηση για βοηθός σε κεραμοσκεπές. Έναν γνωστό που είδαμε τυχαία τον κάναμε χρυσό να μας πει που δουλεύει. Δεν έλεγε, τα μάσαγε. Μετά κατάλαβα ότι ντρεπόταν. Πωλητής στα τζάμπο, μας είπε χαμηλόφωνα όταν ξεμάκρυνε από την παρέα του. Εμείς τον γνωρίσαμε διαφημιστή με πτυχία και περγαμηνές και μάστερ και δεν ξέρω τι άλλο έχουν όσοι δουλεύουν σε πολυεθνικές. Τώρα λέει, θα στείλει βιογραφικό στην Ολλανδία. Η κοπέλα δίπλα μου στο μαιευτήριο ήταν χαρούμενη γιατί δεν την απέλυσαν. Χατηρικά λέει, την γύρισαν τετράωρο. Με τρία παιδιά. Έπρεπε βέβαια να βρει το έξτρα πεντοχίλιαρο που κόστισε η εντατική του μωρού της γιατί έκανε άπνοιες. Θα τσοντάρανε τα πεθερικά της. Και ο γιατρός της θα πληρωνόταν το Δεκέμβρη. Πολλή χαρά.

Στη γειτονιά βλέπεις την... κρίση κατάφατσα. Ή μάλλον, την ακούς. Εδώ τα πράγματα έχουν αγριέψει. Γεμίσαμε πλανώδιους. Είχαμε τον Σάκη το Γλύκα, τον Μελένιο, τον Μελένιο τον Ορίτζιναλ, τον Τακτικό, τον παλιατζή, όλοι με μεγάφωνα που σου 'παιρναν τ' αφτιά τουλάχιστον δυό φορές την εβδομάδα και μόνο πρωί. Ε, τώρα τους έχουμε όλους αυτούς δύο φορές την μέρα συν την Ευρωπαϊκή Αγορά Ότι Πάρεις 2 Ευρώ, άλλους τρεις-τέσσερις γιαλαντζί Σάκηδες, Μελένιους, παλιατζήδες και έναν που είναι απλά μεθυσμένος και είτε τραγουδάει στο δρόμο αμανέδες είτε φυσάει μια πλαστική βουβουζέλα.

Πραγματικά δεν ξέρω γιατί αυτή η κρίση θα μας έκανε καλύτερους. Οι μισοί σκέφτονται να μεταναστεύσουν και οι άλλοι μισοί να τρέξουν για ρουσφέτι σε εκείνο το λαμόγιο τον πολιτικό που ήξερε κάποτε ο πατέρας τους. Οι υπόλοιποι απλά μεθάνε και τραγουδάνε στους δρόμους. Και θα γεράσει η γενιά μου και θα έρθει η επόμενη μετά να μας βρίζει που φύγαμε ή που τρέχαμε για ρουσφέτια και βολευτήκαμε και ξανακαταστράφηκε ο τόπος από τους ζεστοθεσούληδες. Αρχίζω και νιώθω αλλιώς για τις προηγούμενες γενιές. Ίσως δεν ήταν τελικά βόλεμα όλη αυτή η χάβρα που προκάλεσαν. Ίσως να ήταν απλά επιβίωση. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο χάνω την ψυχραιμία μου.
από την x-psilikatzoy