Μου είναι αδύνατον να δεχθώ και να αποδεχθώ εν όψει της τρομακτικής ύφεσης που διαφαίνεται στο Ελληνικό ορίζοντα, και των εφιαλτικών προβλημάτων που γεννώνται στους Έλληνες πολίτες, την ερμηνεία και τον συσχετισμός που δόθηκε από ανώτατο δικαστικό, με άρθρο του στον τοπικό μας τύπο, όσον αφορά τα άρθρα 26 & 87 παρ.1 του Συντάγματος.
Ο ισχυρισμός δηλαδή ότι για να είναι ισοδύναμες οι τρεις λειτουργίες του κράτους δικαίου πρέπει τα όργανα τους να έχουν και ίση μισθολογική μεταχείριση, θεωρώ και ας μου επιτραπεί να εκφράσω την άποψη ότι ουδόλως διαφέρει από την ανιστόρητη θέση του «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Προκαλούμαι ως πολίτης να δεχθώ το 2010, την υπεροπτική άποψη ότι οι δικαστές δεν είναι “απλοί” υπάλληλοι της διοίκησης,(με την έννοια της μισθολογικής μεταχείρισης ) ,καθότι αποτελεί κοινό μυστικό ότι δεν διαθέτει ούτε η δικαστική εξουσία την έξωθεν καλή μαρτυρία ,δηλαδή ο πολίτης σήμερα θεωρεί ανώτερο λειτουργό αυτόν που διαθέτει ήθος και έχει αξίες μετρήσιμες και όχι αυτόν που ο νόμος ορίζει, και αυτή η δυσαρμονία προκαλεί μια σύγχυση εξίσου με την ύφεση επικίνδυνη.
Αρνούμαι ως... πολίτης αυτού του Νομού να συμμερισθώ απόψεις και θέσεις παρωχημένες, πολιτικά δηλητηριασμένες, τοποθετήσεις ακραίες για την πολιτική εξουσία ,(χωρίς ίχνος ενδοιασμού )και εν τέλει θέσεις οι οποίες δεν συνάδουν με το γενικότερο κλίμα πολιτικού προβληματισμού ,και μάλιστα σήμερα περισσότερο από ποτέ καθότι ο πολιτικός προβληματισμός αποτελεί με βεβαιότητα μονόδρομο για πολιτικό παρεμβατισμό όσον αφορά το πλάτεμα και το βάθεμα της Δημοκρατίας .
Πιστεύω ακράδαντα και νομιμοποιούμαι ως πολίτης να σχολιάσω ένα κείμενο το οποίο κατά την άποψη μου αδικεί τον αναγνώστη, καθότι σκοπός της παρέμβασης στον τύπο είναι πέρα από την κουραστική πια διαπίστωση ,η αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στον γράφοντα και τον αναγνώστη. Είναι κοινός τόπος ότι δεν μπορεί να απασχολεί την κοινωνία το περιεχόμενο που δίνει ο οποιοσδήποτε στο πως προσδιορίζει την έννοια της «ανωτερότητας» κάποιων λειτουργών του κράτους δικαίου. Είναι κοινή διαπίστωση σήμερα ότι αυτήν την «ανωτερότητα» ο απλός πολίτης την αντιλαμβάνεται ως ανωτερότητα χαρακτήρα και ήθους και μόνο, και σε καμιά των περιπτώσεων δεν την συνδυάζει με μισθολογικές εξομοιώσεις.
Με λύπη μου παρατηρώ ότι ο πολίτης βάλλεται από πληροφορία διαπιστωτική και κατά συνέπεια μη παραγωγική , με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σταχυολογήσει έστω μία θετική και σύγχρονη άποψη σε πρόσφατο άρθρο ,στον τοπικό τύπο, το οποίο κατά την άποψη μου ήταν άστοχο, με άσχετο προς το κείμενο τίτλο αφού αυτό που ήθελε να καταλήξει ήταν οι αμοιβές των δικαστικών, ένα θέμα που σήμερα εξοργίζει πολύ περισσότερο τους νέους ανθρώπους καθότι με απόλυτη σαφήνεια σήμερα πιστεύει ο κόσμος ότι η δικαστική εξουσία δεν οριοθετεί απλά την σημαντικότητά της με το όριο των αμοιβών της αλλά συναγωνίζεται σε παρόμοια τερτίπια πολιτικής διαφθοράς την αντίστοιχη κυβερνητική εξουσία.
Δικαιούμαι ως σύγχρονος πολίτης αλλά και αναγνώστης και λάτρης του έντυπου τύπου να κρίνω κείμενο του οποιοδήποτε, όταν αυτό δημοσιεύεται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αμφισβητώ την ελευθερία του καθενός να γράφει ότι θέλει και των εφημερίδων να δημοσιεύουν αυτά που επίσης επιλέγουν, χωρίς ποτέ να προσβάλλω τον γράφοντα έστω κι αν τα γραφόμενα του προσβάλλουν άλλες λειτουργίες κι άλλες κατηγορίες ανθρώπων και λειτουργών της διοίκησης. Ιδιαιτέρως κείμενα τα οποία γράφονται εκ του ασφαλούς, αναφέρονται σε θέματα που η κοινωνία τα έχει σηματοδοτήσει τελεσίδικα στην συνείδηση της, θέματα τα οποία παρακάμπτονται από τον νέο άνθρωπο για τον οποίο δεν υπάρχει λειτουργία του κράτους δικαίου που να μην προσβάλει και το κράτος και την έννοια του δικαίου. Πάνω σε αυτή την προοπτική η κοινωνία χρειάζεται θέσεις και όχι διαπιστώσεις κύριοι και της δικαστικής εξουσίας που υπεροπτικά κρίνετε τα πάντα και διαπιστώνετε για όλους πλην του οίκου σας.
Ως άνθρωπο που βιώνω τα προβλήματα που γέννησε μια κατάσταση την οποία δημιούργησαν «επίορκοι λειτουργοί»,από όλες τις με υψηλές αμοιβές εξουσίες του κράτους δικαίου με τιποτένια χαρακτηριστικά, κατά το παρελθόν ,θα περίμενα όχι επισημάνσεις που κάνουν οι «απλοί άνθρωποι», αλλά αναφορές που να γνωστοποιούν στο ευρύ κοινό τις ενέργειες ενός εκάστου για να μη φτάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο μιας σαπισμένης κοινωνίας , μιας διαλυμένης οικονομίας και το χειρότερο και πιο επικίνδυνο μιας απαξιωμένης θέσης για την πολιτική.
Οι αμοιβές σας σήμερα κύριοι όλων των «ανώτερων λειτουργιών» του κράτους διακυβεύτηκαν δυστυχώς από εσάς τους ίδιους,(με φωτεινές εξαιρέσεις) γιατί ξεπεράσατε κάθε όριο ανεντιμότητας, υποκριτικής , και φαυλότητας , και είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τον πολίτη, το μέλλον του οποίου εσείς οι «ανώτεροι λειτουργοί» του κράτους δικαίου φροντίσατε να είναι αβέβαιο και ίσως οδυνηρό.
Η κατάσταση αποδεικνύει ότι την κοινή γνώμη την στρέψατε εναντίον σας από καιρό οι ίδιοι, οι αυτό χαρακτηριζόμενοι ανώτεροι λειτουργοί.
Ρωτήστε τους πολίτες τι άποψη έχουν για αυτά που λέτε και γράφετε.
(οι παρεμβάσεις στον τύπο πρέπει να προκαλούν μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στον γράφοντα και τον αναγνώστη, άλλως αυτοικανοποιούν μόνο τον πρώτο)
του Χρήστου Παπαδημητρίου Κοινωνιολόγου
από το Epirus-Ellas
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου