Κενό μυαλού, κενό λαού...

Με το νεαρό συναντηθήκαμε στο κουφοϊατρείο:

-Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ! του είπα. Εδώ ρχόμαστε εμείς τα γεροντάκια, για επισκευές.
-Εργάζομαι σε κουφάδικο! Μου αποκρίθηκε.
-Τι είναι αυτό;
-Εκεί, που ακούνε εκκωφαντική μουσική!
-Και γιατί δεν λιγοστεύεις τα ντεσιμπέλ;
-Γιατί οι πελάτες έχουν πάντα δίκιο!
-Ε, όχι και πάντα…
-Πάντα! Δεν είδες τι γίνεται με την πολιτική;
-Και τι σχέση έχει η πολιτική με τα κουφάδικα;
-Στα κουφάδικα δίνεις τα ωραία σου λεφτά και αγοράζεις κουφαμάρα. Και στην πολιτική δίνεις την πολύτιμη ψήφο σου και αγοράζεις απ’ τους δημαγωγούς κουταμάρα. Με όλες τις θλιβερές και οδυνηρές προεκτάσεις και συνέπειες…
-Δεν σε πολυκαταλαβαίνω. Μάλλον υποσχέσεις αγοράζεις. Και αφού τους ψηφίσεις, μετά σου σερβίρουν απάτες…
-Αυτό μπορεί να ισχύσει, ίσως, για μια φορά. Αλλά όταν σε εξαπατούν δυο και τρεις και πέντε και δεκαπέντε! Δεν θα ’πρεπε κάποτε να αναλογιστείς τι φταίει και ν’ αλλάξεις πορεία πλεύσεως;
-Και συ, που το αναλογίστηκες, μπορείς να μου πεις τι κατά τη γνώμη σου φταίει;
-Καμιά άλλη εξήγηση δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου να δοθεί, εκτός απ’ την αβυθομέτρητη, σχετικά με την πολιτική, βλακεία!
-Και μπορούμε να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού κολυμπάει-όπως εσύ ισχυρίζεσαι- σεαβυθομέτρητα βάθη πολιτικής βλακείας;
-Μα δεν πρόκειται περί λαού!
-Αλλά περί τίνος πρόκειται;
-Περί όχλου! Για κοπάδι, που, χωρίς συναίσθηση και συνείδηση ακολουθεί τους πολιτικούς, όπως τα σφαχτάρια τους χασάπηδες.
-Και ποια είναι η διαφορά μεταξύ λαού και όχλου;
-Ο λαός έχει μυαλό! Και ξέρει τι λέει και τι κάνει. Ξέρει τα δικαιώματά του και αγωνίζεται για το δίκιο του. Ξέρει ότι η ψήφος του δεν είναι δυο, χωρίς αξία, διασταυρωμένες γραμμές. Αλλά η ίδια του η ζωή. Το μέλλον των παιδιών του. Και η προκοπή ολάκερης της κοινωνίας. Και δεν εμπιστεύεται την ψήφο του στον πρώτο τυχόντα, ανίκανο ή απατεώνα…
-Ενώ ο όχλος;
-Ο όχλος δεν ξέρει ούτε τι θέλει ούτε τι ζητάει. Ούτε για πού τραβάει. Πάει, όπου τον πάνε. Τρώει ο, τι του σερβίρουν. Κι ας είναι δηλητηριασμένο και θανατηφόρο. Τραβάει, για όπου τον σαλαγάνε. Σε όποιον γκρεμό του σφυρίζουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαπατήσεως), ορμάει και γκρεμοτσακίζεται…
-Και πώς θα μπορούσε ο όχλος να γίνει λαός;
-Πολύ δύσκολο! Η πολιτική βλακεία φαίνεται να είναι από τις πλέον δυσίατες και ίσως ανίατες αρρώστιες!
-Και αυτό βέβαια, είπα, που δεν μπορεί να καταλάβει ο όχλος, το ξέρουν πολύ καλά οι δημαγωγοί!
-Ακριβώς! Βλέπει ο όχλος ότι οι δημαγωγοί τον οδηγούν στην καταστροφή. Διαμαρτύρεται για την κοινωνική αθλιότητα. Κι όμως, όταν τους χτυπήσουν υποκριτικά, την πλάτη, τους χειροκροτούν και πάλι και τους ξαναψηφίζουν…
-Και να σκεφθεί κανείς ότι παρά πολλοί απ’ αυτούς φιγουράρουν και σαν καλοί χριστιανοί…
-Ποιοι καλοί χριστιανοί; Πρόκειται για πρωταγωνιστές και συνένοχους, στο ξεθεμέλιωμα της πατρίδας και του έθνους, στην εξαθλίωση της οικονομίας και συνακόλουθα της κοινωνίας!

Ήρθε όμως η ώρα να μπει ο νεαρός στο ιατρείο:

-Πάτερ, μου είπε καταληκτικά, δυστυχώς, εφόσον θα υπάρχει κενό μυαλού και λαού, θα μας κυβερνούν οι συνειδητά ασυνείδητοι και οι αθεράπευτα ανίκανοι…

Υ.Γ 1. Αφορμή, για να γραφτεί το παραπάνω κείμενο, πέρα απ’ το πραγματικό περιστατικό, ήταν και το παρακάτω σχόλιο του ηθοποιού Χαρη Κλύν:
“Ούτε κενό εξουσίας, ούτε κενό οικονομίας… ΚΕΝΟ ΛΑΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ”!

YΓ 2. πρόσκληση του Πατριωτικού Μετώπου, για την ανοιχτή συγκέντρωση:
Που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 13 Ιουνίου, στις 7:30 μ.μ. στο ξενοδοχείο Holiday Inn, στη Μοναστηρίου κοντά στο Βαρδάρη.
Παπα-Ηλίας