Τα ψέματα τέλειωσαν, το ταμείο είναι άδειο…

Στους ανθρώπους αρέσει να ζουν σε αυταπάτες. Η ιστορία του πολιτισμού άλλωστε μοιάζει με την αντίθεση μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων αυταπατών. Η διαφορά που χωρίζει τους ηγέτες από τους δημαγωγούς είναι μικρή. Το ίδιο και η διαφορά που χωρίζει τους απατεώνες από τους προφήτες... Όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτα άλλο από να χειρίζονται τις αυταπάτες των αδαών...

Σε μερικούς αρέσει να κάνουν τις αυταπάτες σημαία, δεν κάνουν καν τον κόπο να αθροίσουν τις συνέπειες... Ούτε καν όταν αυτές είναι τόσο πρόδηλες όσο το άθροισα του 1+1=2... Επειδή σε αυτό το σύμπαν υπάρχει και ατομική ευθύνη αυτοί είναι που πληρώνουν το λογαριασμό.

Αυταπάτες και απάτες…

Την εποχή της χρηματιστηριακής φούσκας διέπρεπαν όσοι παρεπιδημούσαν κοντά σε εστίες χειραγώγησης ή διέθεταν πηγές πληροφόρησης σε αυτές...

Την περίοδο του μεγάλου παροξυσμού μάλιστα, κάποιοι απλά τις διέδιδαν, υποτίθεται ότι ήξεραν ό,τι θα πράξει ο τάδε ή ο δείνα χειραγωγός και οι τιμές άλλαζαν μόνες τους προς την τάδε ή τη δείνα κατεύθυνση.

Μετά, καθώς δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα πουθενά στο σύμπαν, όπως ήταν φυσικό η «θεία δίκη» επέπεσε επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων. Η αγορά πήρε πίσω όχι μόνο εκείνα από τα κέρδη του αέρα που είχε δώσει, αλλά ακόμη περισσότερα από τα πραγματικά κεφάλαια που είχαν εισρεύσει.

Όπως είναι φυσικό για όσα συνέβησαν και τις οδυνηρές συνέπειές τους, κυριάρχησε η ερμηνεία ότι κάποιοι άλλοι είχαν στήσει την παγίδα για τους αθώους ιθαγενείς που παραπλανήθηκαν ότι σε ένα καλοκαίρι κάποιος μπορεί να αλλάξει κοινωνική τάξη..

Την εποχή των σεισμών είχαμε τους «ειδικούς παρασεισμολόγους», κάποιοι με πανεπιστημιακές έδρες μάλιστα που επεδείκνυαν τα στοιχεία τους ότι αυτό που είδαμε ήταν προσεισμός και ότι ο κυρίως σεισμός ακολουθεί...
Την εποχή του τσουνάμι το ίδιο, της γρίπης το ίδιο κλπ.

Οι δημαγωγοί του συρμού…

Την εποχή της δημοσιονομικής χρεοκοπίας δεν θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς... Οικονομολόγοι και οικονομολογούντες βοούν σαν βουβουζέλες σε κρίσιμη αναμέτρηση, ότι κυρίως σεισμός ακολουθεί και μας προτρέπουν να ετοιμαστούμε ωσάν να έχουμε να κάνουμε προσεχώς με τη δευτέρα παρουσία...

Προσέξτε το παρακάτω κείμενο που έφτασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου και προφανώς φύτρωσε σε κάποιο μπλογκ:

«Για όσους δε γνωρίζουν, ή για όσους γνωρίζουν και κάνουν το κορόιδο, οι Λετονοί πολίτες οδήγησαν την κυβέρνηση τους στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, που υπέγραψε συμφωνία με το ΔΝΤ και τους έκοψε μισθούς και συντάξεις, και ΚΕΡΔΙΣΑΝ... Η κυβέρνηση της χώρας αυτής είναι υποχρεωμένη να επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις στα προ ΔΝΤ επίπεδα....!! Σύμφωνα με την απόφαση είναι αντισυνταγματική η μείωση των συντάξεων και των μισθών διότι ο μισθός αποτελεί αδιαμφισβήτητο μέρος του δικαιώματος ιδιοκτησίας ενός φυσικού προσώπου και η μείωση αυτού του δικαιώματος αποτελεί κατάφωρη παράβαση εκ μέρους του κράτους απέναντι στο μισθωτό ή τον συνταξιούχο. Το κράτος μπορεί να επικαλεσθεί αδυναμία πληρωμής, αλλά όχι αυθαίρετη μείωση μισθού η σύνταξης. Καλά θα κάνουν όσοι ασχολούνται ή κάνουν ότι ασχολούνται με το δίκαιο των εργαζομένων, να ανοίξουν τα μάτια τους...».

Όπερ, αν προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και δικαιωθούμε, θα μας επιστραφούν πίσω οι μισθοί και οι συντάξεις που χάσαμε με τα πρόσφατα μέτρα...
Αυτό ακούγεται ωραίο σε κάποιον που έχει χάσει ένα 20-30% του εισοδήματος και ζει με τον τρόμο ότι ένα πρωί μπορεί να χάσει και το υπόλοιπο εισόδημα ή τις αποταμιεύσεις για μια ώρα ανάγκης...
Είναι σαν να πουλάς συγχωροχάρτια σε πλάσματα που έχεις καταστήσει κατά φαντασίας αμαρτωλούς...

Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως...
Έστω ότι προσφεύγουμε στο διεθνές δικαστήριο ή έστω κάποιο λαϊκό δικαστήριο σε αυτό που προήδρευε ο Κώστας Καζάκος την Ομόνοια και καταδίκαζε τον ιμπεριαλισμό, και δικαιωνόμαστε. Το δικαστήριο μας τα επιστρέφει όλα τα χαμένα πίσω και δεν επιτρέπει να μας αφαιρέσουν τίποτα από τούδε και στο εξής.

Το 2009 είχαμε ΑΕΠ 237 δισ. ευρώ, δημόσιο χρέος 273 δισ. ευρώ και έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό 13,6% ή περίπου 32 δισ. ευρώ. Με τα μέτρα φιλοδοξούμε το 2010 το έλλειμμα να το μειώσουμε στο 8% ήτοι κοντά στα 20 δισ. Χωρίς τα μέτρα και το πακέτο από την τρόικα τα επιτόκια του χρέους θα περάσουν το 20% και το έλλειμμα θα πολλαπλασιαστεί.
Έχουμε ξαναγράψει ότι μια χώρα με 80 δισ. εισαγωγές και 25 δισ. εξαγωγές αν χρεοκοπήσει, αυτό που θα συζητάμε τα επόμενα τρία χρόνια είναι πόσο χρόνο χρειάζεται να μεγαλώσει η φασολιά και πόσες θερμίδες έχουν τα μαυρομάτικα, πόσες τα μπαρμπούνια και πόσες τα τσαουλιά.

Όταν συναντούμε τέτοιες προτάσεις το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι αν εγώ πάρω φέτος 5.000 ευρώ παραπάνω, ποιος θα τα πληρώσει αυτά. Αν είμαι σε μια ιδιωτική επιχείρηση είναι προφανές ότι θα τα πληρώσουν οι πελάτες της. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αυξηθούν οι πελάτες.
Αν είμαι στο δημόσιο θα τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αλλά για γίνει αυτό θα πρέπει κι αυτοί να αυξήσουν τα εισοδήματά τους, αλλιώς σε ένα δυο χρόνια θα ισχύει το ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος...

Είναι απλό αγαπητοί μου... Τα ψέματα τέλειωσαν αν δεν καταφέρουμε να αυξήσουμε το εισόδημα της επιχείρησης στην οποία δουλεύουμε και της χώρας στην οποία ζούμε γενικότερα, όχι δεν θα ξαναδούμε αύξηση, αλλά και αυτά που έχουμε θα μειώνονται γιατί έχουμε εισέλθει σε αρνητικό σπειροειδή κύκλο.

Επειδή στα κόμματα που μας κυβερνούν και τον πελατειακό στρατό τους που τα ακολουθεί, αλλά και σε ένα μέρος των συμπολιτών δεν έχει γίνει κατανοητό ούτε αυτό, ούτε το πώς μπορεί να γίνει, πρέπει με τη στάση και το λόγο μας να τους το καταστήσουμε κατανοητό.
του Κώστα Στούπα στο capital