Βρώμισε καλοκαιράκι!

Μπαίνει Ιούλιος, μήνας διακοπών, και έχω αφήσει άλυτα θέματα.

Θα μου φτάσουν τα λεφτά μέχρι το camping ή θα κατέβω στις Κουκουβάουνες;

Δεν μπορώ άλλο την κρίση, ακόμα δεν άρχισε και κουράστηκα.

Επειδή σε καταστάσεις πίεσης λειτουργώ αποτελεσματικά, σκέφτηκα μια λύση.

Η κρίση μαστίζει ήδη τη χώρα αδέλφια, και ιδιαίτερα μερικούς σκεπτόμενους ανθρώπους, οι οποίοι από τότε που ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιφέρονται σε διάφορα πολιτικά στρατόπεδα με τα ιδεολογικά τους καρπούζια φορτωμένα στο Datsun.

Να δεις άνθρωπο που ψήφισε ΠΑΣΟΚ να τα δίνει όλα με το μαχαίρι στο ΚΚΕ, να φτύνεις τον κόρφο σου.

Γι αυτούς ειδικά τους ανθρώπους σκέφτηκα τη λύση για την κρίση, και την καταθέτω πριν τις 7 Ιουλίου που υποσχέθηκε να καταθέσει τη δική του ο Σαμαράς, ο οποίος μάλλον είναι λίγο ινγκουάνα, αφού χρειάστηκε 8 μήνες να τη σκεφτεί, ενώ εγώ μόλις 8 λεπτά γιατί απλώς θέλω να φύγω για διακοπές.

Επειδή εμείς δεν... είμαστε Γερμανοί να κάνουμε εξαγωγές στους Ασιάτες μπύρες αυτοκίνητα και υποβρύχια, επειδή εμείς είμαστε Έλληνες τιμημένοι πλην όμως ανειδίκευτοι σε όλα, οπότε όχι μπύρες, αλλά ούτε τα καπάκια τους δεν παράγουμε, σκέφτηκα ότι έχουμε κάτι που μπορούμε να το πουλήσουμε και δεν θα μας νοιάξει μία αν το στερηθούμε.

Τι βραχονησίδες και νησιά, αυτά τα λένε οι Ευρωπαίοι που κάνουν μπάνιο το καλοκαίρι στις γούρνες με τα χρυσόψαρα και θέλουν να αρπάξουν τη μοναδική μας περιουσία, την οποία μάλιστα κληρονομήσαμε κωλοφαρδίως από το σύμπαν χωρίς να κουνήσουμε το μικρό μας δαχτυλάκι, ακριβώς όπως η κόρη της Λάτση το Golden Hall.

Και άσε τον Coelho να γράφει μαλακίες.

Αυτή την περιουσία δεν την πουλάμε και καλά κάνουμε.
Πρώτα απ΄όλα, δεν έχουμε πού να αποθηκεύσουμε τα ψάρια.

Οι Ευρωπαίοι βέβαια, λένε κάποιοι που γνωρίζουν από μέσα τα πράγματα, θέλουν τα νησιά μας μαζί με τα ψάρια, γιατί έχουνε μπαϊλντίσει να τρώνε ρέγκα.
Πολύ ρέγκα εκεί πάνω.
Λες και ο πολιτισμός πηγάζει από τη ρέγκα.

Μπορεί, κι ας ακούμε "τα πάντα εν σοφία εποίησε".
Άλλωστε ποιος γνωρίζει τη σοφία του Θεού;
Εδώ δεν γνωρίζουμε από πού κλάνει η ρέγκα.

Αλλά είπαμε, δεν πουλάμε ούτε νησιά, ούτε ψάρια.
Ελπίζω να μην είναι αυτή η πρόταση του Σαμαρά, γιατί για κει τον κόβω.

Άλλο θα πουλήσουμε.
Το περίσσευμα μας.
Από το περίσσευμα μας θα σωθούμε πατριώτες.

Και τι μας περισσεύει;
Τα σκυλόσκατα στο δρόμο.

Αν αυτό δεν είναι θησαυρός, τι είναι;

Τόνοι σκατού καθημερινά, φτιαγμένοι από τα καλύτερα σπιτικά υλικά.
Γιατί τα δεσποζόμενα σκυλιά είναι που χέζουν παντού στους δρόμους, τα αδέσποτα πάνε στο χώμα και τα θάβουν στα δυο μέτρα.

Αυτά τα σκατά που αχνίζουν καθημερινά ολούθε είναι η λύση για την κρίση, και όσοι γνωρίζουν από βιοτεχνολογία ξέρουν την αξία τους.
Καύσιμα γίνονται.
Ζωοτροφές γίνονται.
Λίπασμα γίνονται.
Βαφές γίνονται.

Γι αυτό αδέλφια ξεσαλώστε.
Αν, λέμε αν, νιώθετε λίγο μαλάκας την ώρα που ο σκύλος σας χέζει στο δρόμο και δεν τα μαζεύετε, απενοχοποιηθείτε.
Γιατί προσφέρετε στην πατρίδα.

Στουμπώστε το ζωάκι σας και βγάλτε το έξω να χέσει.
Σκατό και Ευρώ παιδιά, να το ξέρετε.

Κι αν σας πει κανείς πως όταν χέζει ο σκύλος σας στο δρόμο είναι σαν να χέζετε εσείς οι ίδιοι αφού το ζώο δεν καταλαβαίνει, εξηγήστε τους τη μεγάλη ιδέα.

Πως έτσι θα βγούμε από την κρίση.

Πως θα παράξουμε πολιτισμό από την έλλειψη πολιτισμού.
Καλά, αυτό δεν έχει ξαναγίνει, πάντα πρωτοπόροι οι πού....ες


Αρκεί η πολιτεία να δράσει γρήγορα κλείνοντας εγκαίρως συμφωνίες με τις διεθνείς αγορές μη μας κλέψουν την ιδέα.
Δηλαδή, μην το μάθουν οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί, γιατί είμαστε μαλάκες και θα χάσουμε τη δουλειά.

Χώρια που μπορεί να το μάθουν και οι κεντροευρωπαίοι και να αμολήσουν τους σκύλους τους να χέζουν όπου να΄ναι.
Θα μας κλαίνε οι ρέγκες τους.

ΥΓ. Αν δεν αποδώσει η συγκεκριμένη λύση, μπορούμε να πουλήσουμε δημόσιους υπαλλήλους.
Ή να τους ανταλλάξουμε έστω, με αυγά, σιτάρι, αλεύρι και σανό.
από την τσαούσα