Η σαμπάνια του Αχελώου...

Στις μέρες της πρωθυπουργίας του πολυχρονεμένου μας Κων/νου Μητσοτάκη τα Υπουργεία Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και ΠΕΧΩΔΕ είχαν αποφασίσει και διατάξει:

Επειδή η ανομβρία και η ΕΥΔΑΠ με τον ωχαδερφισμό της και το σάπιο υδρευτικό της δίκτυο, είχαν αδειάσει τους ταμιευτήρες του νερού, να γεμίσουν τα ταμεία της ΕΥΔΑΠ με το αίμα του φτωχού λαού.

Πώς μεθόδευσαν την πραγματοποίηση του κατορθώματός τους αυτού;

Καθόρισαν την τιμή του νερού, για τα πάνω απ’ τα 60 κυβικά, την τριμηνία, στις 514 δρχ. ανά κυβικό, για τα πάνω απ’ τα 81 στις 720 και μετά τα 105 στις 900 δρχ.

Και βέβαια στα δολοφονικά αυτά πρόστιμα προσθέτονταν και οι τερατώδεις εισφορές για έργα, που ένας Θεός ξέρει, αν γίνονταν.

Και επειδή η καταμέτρηση της κατανάλωσης παραλειπόταν-σκόπιμα, κατά τη γνώμη μου-σε κάποιες τριμηνίες και μεταφερόταν στις επόμενες, τα κυβικά ανέβαιναν κατακόρυφα! Κι έτσι τα πρόστιμα γίνονταν εξοντωτικά και τερατώδη…

Θύματα της... απανθρωπιάς αυτής; Πρώτοι-πρώτοι πολύτεκνοι! Τη στιγμή, που είχαν ελαφρύνσεις τα αρχοντόσπιτα. Με το πρόσχημα ότι οι άρχοντες-όπως σε όλα-είχαν αυξημένες ανάγκες. Που, βέβαια, κατά την άποψη της αξιότιμης ΕΥΔΑΠ, δεν είχαν οι πολύτεκνοι….

Στις μέρες του ενδόξου ΠΑΣΟΚ, που διαδέχτηκε τον Επίτιμο, η ΕΥΔΑΠ δεν αρκέστηκε στην πατέντα της προστιμολαγνείας, αλλά προχώρησε και σε ακόμη ληστρικότερα μέτρα:

Πολλαπλασίασε, πέρα από κάθε λογική, την τιμή του νερού. Από 20 χιλιάδες δρχ. περίπου, που πλήρωνα, για να αναφέρω το προσωπικό παράδειγμα, μου ήρθε ο λογαριασμός για 126 χιλιάδες δρχ. Που σημαίνει ότι εξαπλασιάστηκε. Ενώ σε κάποιους άλλους μπορεί και να δεκαπλασιάστηκε.

Ξεσηκώθηκε ο κόσμος. Αλλά κανείς δεν τον υπολόγιζε.
«Πρέπει να έχει διαρροές η παροχή σας»! μας έλεγε η ΕΥΔΑΠ.
Ή «Φταίει το ότι αλλάχτηκαν τα ρολόγια καταμέτρησης…».
Και άλλα τέτοια αλαμπουρνέζικα. Που λένε οι εκάστοτε κομπιναδόροι, για να προσθέτουν, έτσι, στη ληστεία και τον εμπαιγμό…

Κι εμείς πληρώναμε και υδραυλικούς από πάνω, για να ανακαλύψουμε γιατί τα υδρόμετρά μας είχαν μεταβληθεί σε ληστόμετρα…

Κατήγγειλα την καταλήστευση αυτή, δια του Τύπου. Ποιος όμως θ’ άκουγε τη φωνή ενός παπά, όταν το ληστρικό τσιμπούσι ήταν, όπως δείχνουν τα πράγματα, οργανωμένο από ψηλά!

Αλλά αυτό, που βροντοφώναζε η πραγματικότητα, ήρθε να το επιβεβαιώσει ένα τυχαίο περιστατικό:

Συνέβη, κάποια μέρα να τηλεφωνήσω στην τοπική ΕΥΔΑΠ, για κάποια υπόθεση του σχολείου, στο οποίο υπηρετούσα.

Είπα το όνομά μου. Και με εξέπληξε το ξέσπασμα της υπαλλήλου, που σήκωσε το τηλέφωνο. Η οποία έσπευσε να μου δώσει συγχαρητήρια για τα διαβήματά μου.
-Τι λέτε; Έχω δίκιο! Ρώτησα αμήχανα.
-Μόνο δίκιο πάτερ μου! Είπε με νόημα, η υπάλληλος. Συλλυπούμενη για την πώρωση των αρχιτεκτόνων της ληστείας…

Γιατί όμως θυμήθηκα τις εδώ και αρκετά χρόνια, εν ονόματι του νερού και των κλεφτονόμων, ληστρικές, σε βάρος του φτωχού λαού, επιδρομές;

Μου τις θύμισε η κατακόρυφη άνοδος της τιμής του νερού από την ΔΕΥΑΑ (Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης-Αποχέτευσης Αγρινίου). Για την οποία διατυπώνονται από πολλούς πολλά και μεγάλα παράπονα.

Όταν μάλιστα ο Θεός μας παρέχει άφθονο (μέχρι να μας το πάρουν οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας) το νεράκι του Αχελώου. Και είναι άκρως εξοργιστικό να το πληρώνουμε στην τιμή της γαλλικής σαμπάνιας.

Ίσως η διαμαρτυρία αυτή να φαίνεται υπερβολική σε κάποιους κυρίους, που, εν ονόματι των κλεφτονόμων μπορεί να τσεπώνουν, όταν θέλουν, όσα θέλουν!

Όμως για το φτωχό λαό, τον εργάτη, το μισθοσυντήρητο, το συνταξιούχο, τις πολυμελείς οικογένειες, που τον τελευταίο καιρό «πολυειδώς και πολυτρόπως» καταληστεύονται, και, ως εκ τούτου υπολογίζουν και την τελευταία δεκάρα, είναι μια ωμή και ληστρική πραγματικότητα.

Μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς που δημιούργησαν και συντηρούν το κλεφτοκαθεστώς αυτό, εξαιτίας του οποίου «ζούμε και ζευόμαστε», να πίνουν σαμπάνια και να νομοθετούν και να αποφασίζουν μεθυσμένοι.

Αυτό όμως δεν περιποιεί σε κανέναν το δικαίωμα να μεταβάλλει-εν ονόματι των ληστονόμων το νεράκι του Αχελώου και του Θεού σε…σαμπάνια για τη λεηλασία σε βάρος του φτωχού λαού.

Ας το σκεφτούν σοβαρά το θέμα αυτό οι αρμόδιοι! Γιατί τα ψέματα, με τα οποία κάποιοι υφάρπαζαν την ψήφο του λαού, για να τον καταληστεύουν, άλλοτε νόμιμα και άλλοτε παράνομα, εδώ και χρόνια, μπορεί αυτή τη φορά και να τέλειωσαν….
Παπα-Ηλίας