Η διαφθορά, τα «καθαρά χέρια» και τα βρώμικα κόλπα

Ο κύκλος παράδοσης πολιτικών στην «καθαρτήρια» πυρά της δημοσιότητας – ο οποίος άνοιξε με την ομολογία του Τάσου Μαντέλη ότι πήρε εκατοντάδες χιλιάδες μάρκα από τη Siemens υποδεικνύοντας συνολική μίζα 10 εκατομμυρίων και συνεχώς διευρύνεται – είναι βέβαιο ότι δεν θα κλείσει σύντομα: οι αποκαλύψεις και τα αλληλοκαρφώματα βρίσκονται μόνο στην αρχή.

Το πρώτο προφανές είναι ότι πλέον και το πολιτικό σύστημα και το μιντιακό ανάλογο διαισθάνονται ότι δεν μπορεί πια να συγκρατηθεί η δικαιολογημένη οργή της κοινωνίας, η οποία ζητά την άρση της χρόνιας ατιμωρησίας και την απόδοση ευθυνών οπουδήποτε υπάρχουν. Γι’ αυτό κυριαρχούν οι δραματικοί τόνοι και στο πολιτικό και στο μιντιακό πεδίο. Όποιος αισθάνεται ότι μπορεί να απειληθεί από την κοινωνική οργή παίρνει εκ των προτέρων θέση αυτόκλητου εισαγγελέα.

Στο πολιτικό επίπεδο τα... κόμματα εξουσίας διαισθάνονται ότι η αντοχή του κόσμου είναι πια οριακή και θα δοκιμαστεί πολύ σκληρά από τα επόμενα πακέτα μέτρων που η τριμερής επιτήρηση της χώρας θα αποφασίσει.

(Η σκλήρυνση αυτή είναι προεξοφλημένη, καθώς ήδη τις προηγούμενες μέρες επιβεβαιώθηκε πλήρως το ρεπορτάζ του τελευταίου φύλλου του «Π» για τη στενή επιτήρηση υπουργών εκ μέρους της «Τρόικας» και διατυπώθηκε η σαφής προειδοποίηση εκ μέρους των Ευρωπαίων ακόμη και για διακοπή του προγράμματος δανεισμού της χώρας αν τα ταμιακά και διαρθρωτικά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στους επόμενους μήνες δεν είναι αυτά που έχουν ζητηθεί και συμφωνηθεί).

Στο πλαίσιο αυτό της επαπειλούμενης κοινωνικής αναταραχής, την οποία σχεδόν όλοι θεωρούν σίγουρη, ήδη τα κόμματα είναι αποφασισμένα να αποκοπούν πλήρως από το παρελθόν τους ρίχνοντας στην πυρά όποιον αποδειχθεί ότι έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα είτε με πολιτικούς χειρισμούς είτε με μίζες.

Ο κίνδυνος, ωστόσο, που ελλοχεύει σε ένα γενικευμένο κλίμα αποκάλυψης πολιτικών σκανδάλων, αλλά και καταγγελιών για την ύπαρξη σκανδάλων, είναι να διευκολυνθούν τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Ήδη διαβάζουμε για πολιτικά στελέχη εμπλεγμένα σε κάτι ακαθόριστο, ενδεχομένως και μη τεκμηριωμένο, αλλά πάντως... σίγουρα σκάνδαλο. Ήδη σέρνεται φημολογία για «λίστες» ατόμων που λάμβαναν χρήματα από τη Siemens, μεταξύ των οποίων πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αλλά καμιά λίστα δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Κι όμως, έχουν ήδη γραφτεί ονόματα που ίσως περιλαμβάνονται σε μια τέτοια «λίστα».

Η κάθαρση, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μόνο λαϊκή απαίτηση, αλλά και ανάγκη ενός βουτηγμένου στην αναξιοπιστία και την απαξίωση συστήματος, που κλυδωνιζόμενο επιδιώκει την αναδιάταξή του με όρους βιωσιμότητας. Είναι, όμως, απολύτως αναγκαίο, μέσα στον γενικευμένο χαμό, να μην παιχτούν βρώμικα κόλπα με ατεκμηρίωτες φήμες, οι οποίες, όταν και αν διαψευστούν, θα έχουν τραυματίσει βαρύτατα υπολήψεις χωρίς ποτέ να έχουν παρασχεθεί οι δέουσες αποδείξεις.

Το ζητούμενο, επομένως, είναι μεν η κάθαρση, αλλά συντεταγμένα: με απόδειξη, τεκμηρίωση, απόδοση δικαιοσύνης και τιμωρία για όσους πρέπει, όποιοι κι αν είναι. Πολιτική, ΜΜΕ και κοινωνία οφείλουν να συμβάλουν, αλλά και να διασφαλίσουν, την όσο το δυνατόν πληρέστερη απόδοση δικαιοσύνης βάζοντας φραγμό σε κάθε απόπειρα κανιβαλισμού. Οι πολύ δύσκολες μέρες που έρχονται απαιτούν συντεταγμένη πολιτεία, συντεταγμένους θεσμούς και συντεταγμένη κοινωνία.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ο κίνδυνος εξω-θεσμικών ή παρα-θεσμικών παρεμβάσεων και «διευθετήσεων» στο πολιτικό πεδίο θα γίνεται όλο και εντονότερος...
από το Ποντίκι