Από την αρχή ήταν στο στόχαστρο και οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα...

Πολλοί κατηγορούν τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής ότι δεν οδηγούν στην ανάπτυξη αλλά στην ύφεση. Δεν έχουν άδικο...

Η πραγματικότητα είναι ότι ο στόχος των μέτρων σε πρώτη φάση είναι η ύφεση και ο φόβος. Ένα δυσμενές οικονομικό περιβάλλον σαν αυτό που διαμορφώνουν τα μέτρα, κάνει τους ανθρώπους ανασφαλείς και συντηρητικούς.

Αυτό οδηγεί στη μείωση της κατανάλωσης και στην αποταμίευση. Έτσι θα επιτευχθεί ο αποπληθωρισμός και η μείωση μισθών και τιμών.

Κανένας μας δεν δέχεται να χάσει παρά μόνο μπροστά στην απειλή των ακόμη μεγαλύτερων απωλειών.
Δεν πρόκειται για κάποια συνωμοσία, για απλούς κανόνες της οικονομίας που βασίζονται στην ανθρώπινη συμπεριφορά πρόκειται.

Η μείωση των μισθών

Το θέμα της μείωσης των μισθών στον... ιδιωτικό τομέα επανέρχεται εκ νέου κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Αποτελεί μια βασική παράμετρο της συνταγής «διαίτης» που πρέπει να επιβληθεί στην ελληνική οικονομία προκειμένου αυτή να έχει ελπίδες να ανακάμψει.

Δεν κομίζω γλαύκα στη Αθήνα, ούτε προτρέπω το κεφάλαιο να «ξεζουμίσει» τους εργαζόμενους. Απλά παρατηρώ το πρόβλημα και την μέθοδο επίλυσης που έχει προκριθεί.

Όσο δεν βγαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα θα προκύπτουν σκληρότερα μέτρα. Όσοι εθελοτυφλούν με δήθεν μαγικές λύσεις και μείγματα οικονομικής πολιτικής, θα πληρώνουν ακριβότερο τίμημα τόσο σε ψυχική οδύνη όσο και απώλειες εισοδήματος.

Η συνάρτηση

Η συνάρτηση των μέτρων που μας επιβλήθηκαν για να επιτύχουμε δημοσιονομική εξυγίανση είναι απλή: Μείωση κρατικών δαπανών (δαπάνες-μισθοί-συντάξεις) προκειμένου να μειωθούν τα κρατικά έξοδα. Αύξηση φόρων άμεσων και εμμέσων προκειμένου να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα αλλά και να μειωθεί η αγοραστική δύναμη. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης έχει στόχο τη μείωση της ζήτησης, προκειμένου να υπάρξει μείωση τιμών, αποπληθωρισμός.

Η υποτίμηση

Στο βαθμό που δεν υπάρχει ανεξάρτητο εθνικό νόμισμα για να υποτιμηθεί, η ύφεση και ο αποπληθωρισμός είναι ο στόχος για να γίνει ανταγωνιστική η οικονομία.

Αν υπήρχε εθνικό νόμισμα με μια υποτίμηση 30% θα βελτιωνόταν η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων. Τώρα αυτό θα γίνει με μείωση ονομαστικών και πραγματικών μισθών.

Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας όταν φτάσει και ξεπεράσει κάποιο οριακό σημείο θα αντιστρέψει τη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας και θα αρχίσει να ευνοεί την οικονομική ανάπτυξη.

Φυσικά αν υπάρξουν και κάποια μέτρα μείωσης διαφθοράς, γραφειοκρατίας, ελκυστικής φορολογίας αυτό θα γίνει πιο γρήγορα και έτσι η οδύνη της προσαρμογής θα κρατήσει λιγότερο.

Η υποτίμηση είναι μια απάτη. Η αγοραστική δύναμη μειώνεται αλλά ο ονομαστικός μισθός αυξάνεται. Ταιριάζει σε κάφρους που δεν λειτουργούν με βάση την κριτική σκέψη αλλά τα επιφωνήματα και τις εντυπώσεις. Κι όμως έχει οπαδούς η θεωρία αυτή...

Είναι φανερό γιατί από την αρχή είναι στο στόχαστρο και οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα...
από το Capital