Ο νόμος είναι νεκρός...

Έχει διαπιστώσει από το 2000 ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμερμπας «Σήμερα τα κράτη βρίσκονται ενταγμένα μέσα στις αγορές, περισσότερο απ ότι οι εθνικές οικονομίες μέσα στα κρατικά σύνορα». Με πιο απλά λόγια, οι αγορές κάνουν κουμάντο και όχι οι κυβερνήσεις, όπως προσφάτως συνειδητοποιήσαμε με την ανάληψη της τύχης της χώρας από το ΔΝΤ.

Τα media παίζοντας το ρόλο τους δίνουν αγώνα τις τελευταίες μέρες για να μας πείσουν ότι «οι θυσίες μας δεν θα πάνε χαμένες», αφού—όπως μας λένε– το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι Εταίροι αποφάσισαν να ανοίξουν το πουγκί τους και να μας εφοδιάσουν με τα απαραίτητα 120 δισεκατομμύρια ευρώ για να επιβιώσουμε την επόμενη τριετία. Πρόκειται όμως —όπως αποδεικνύουν οι αριθμοί στους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω—για τεράστιο ψέμα. Η αλήθεια είναι πως η ελληνική κυβέρνηση παραδέχτηκε την ήττα της στον πόλεμο με τις «αγορές» και υπέγραψε την άνευ όρων παράδοσή της.

Μπορεί να μην το... έχουμε αντιληφθεί, αλλά βρισκόμαστε στη μέση ενός μεγάλου πολέμου. Για την ακρίβεια ήδη μας προσμετρούν – την Ελλάδα, την οικονομία, την πολιτική της σκηνή και την κοινωνία της— ως την πρώτη μεγάλη απώλεια. «Χαθήκαμε»– κι αυτό οφείλεται στην ανικανότητα, την ιδιοτέλεια και την υποτέλεια των κυβερνώντων μας τα τελευταία 30 χρόνια— με το που ξεκίνησαν οι πρώτες εχθροπραξίες του μεγάλου πολέμου χωρίς να ρίξουμε ούτε μια τουφεκιά, έτσι, για την τιμή των όπλων…

Ο μεγάλος πόλεμος, που κατέστρεψε την Ελλάδα και απειλεί την ζώνη του ευρώ αποτυπώνεται στους παρακάτω κολοσσιαίους αριθμούς: Τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ είναι τα χρήματα που θα λάβει η Αθήνα από το ΔΝΤ και τις χώρες της ζώνης του Ευρώ για να ξεπληρώσει μέχρι τις 19 Μάιου το ομόλογο που εξέδωσε δέκα χρόνια πριν. Σύμφωνα με το πακέτο σωτηρίας η Ελλάδα θα λάβει από τον ίδιο μηχανισμό 120 δις ευρώ την επόμενη τριετία. Τα χρήματα αυτά στο σύνολό τους θα διατεθούν για την εξόφληση παλαιότερων δανείων. Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε μάλιστα ότι ο πακτωλός των χρημάτων δεν προσφέρετε τζάμπα. Έχει επιτόκιο που κατά μέσο όρο υπολογίζεται σε 5%. Με αυτό το επιτόκιο και με δεδομένη την ύφεση στην ελληνική οικονομία λόγω των πρωτοφανών μέτρων λιτότητας, (μείωση κατανάλωσης, μείωση επενδύσεων, ανεργία κλπ) μετά το τέλος της τριετίας, το ελληνικό χρέος, όπως εκτιμούν οι αναλυτές, θα αυξηθεί! Σήμερα είναι 300 δισεκατομμύρια, στο τέλος της τριετίας θα είναι γύρω στα 400 με 450 δισεκατομμύρια Ευρώ! Καθώς μέσα στην τριετία διάσωσης αναμένονται αρνητικοί ρυθμοί ανάπτυξης(περισσότερο από-5%) η εκτίμηση των ειδικών είναι ότι η ανεργία (επίσημη) θα εκτιναχθεί στο 20%.

Σε αυτήν ακριβώς την τριετία της «διάσωσης», προγραμματίζεται να εκποιηθεί (ως ανταποδοτικό όφελος) υπέρ των δανειστών μας κάθε σημαντικός πόρος που έχει απομείνει στη χώρα: τουριστική εκμετάλλευση, ψαρότοποι στο Αιγαίο, αιολικά πάρκα, ορυκτός πλούτος, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΠΑΠ και πάει λέγοντας… Στο τέλος της τριετίας δηλαδή, η Ελλάδα θα έχει μεγαλύτερο χρέος, μεγαλύτερη ανεργία, ασύλληπτη φτώχια και εκποιημένες τις παραγωγικές της δυνατότητες και προοπτικές. Τι διαφορετικό άραγε θα είχε συμβεί αν η χώρα είχε ηττηθεί στο πεδίο της μάχης ενός «πραγματικού» πολέμου;

Η Ελλάδα έχασε, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, αφού και οι 27 χώρες της ΕΕ το 2009 εμφάνισαν έλλειμμα στους προϋπολογισμούς τους: Ελλάδα 13,6%. Ιρλανδία 14,3%. Βρετανία 11,5%. Ισπανία 11,2%. Πορτογαλία 9%.Γερμανία 3,3% (ή 79 δισ ευρώ). Το συνολικό δημόσιο χρέος στην Ευρωζώνη το 2009 έφτασε στα 8,7 τρισεκατομμύρια ευρώ! Η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτό το χρέος είναι 3,1%. Για να αποκτήσουμε μια αίσθηση της παγκόσμιας παράνοιας, καλό είναι να έχουμε κατά νου ότι το έλλειμμα του αμερικανικού προϋπολογισμού είναι 11% (δηλαδή 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια) και το τους 12,5 τρισεκατομμύρια!!!

Ο Ζαν Ζιγκλέρ στο σπουδαίο του βιβλίο «η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτες» (2004, Σύγχρονοι ορίζοντες), συνοψίζει τον νέο μεσαίωνα στον οποίο εισέρχεται ο κόσμος μας: «Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου εξασθενίζει τη ρυθμιστική ικανότητα των κρατών. Θέτει υπό κηδεμονία τα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις Στερεί από τη σημασία τους τις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις και σχεδόν όλες τις λαϊκές ψήφους. Απογυμνώνει από τη ρυθμιστική τους εξουσία όλους τους δημόσιους θεσμούς. Σκοτώνει το νόμο».
από τον Σκακιστή